Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΗΣ Ο ΑΡΤΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΤΡΕΙΣ ΥΙΟΙ ΝΕΟΦΥΤΟΣ, ΓΑΪΟΣ ΚΑΙ ΓΑΪΑΝΟΣ ΕΚ ΔΙΚΑΙΣΙΜΟΥ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ (ΤΖΕΒΙΖΛΙΚ) ΩΝ Η ΜΝΗΜΗ Τῌ 4ῃ ΜΑΪΟΥ ΑΣΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΥΠΟ ΚΟΝΤΑΞΗ ΧΡΗΣΤΟΥ ΕΝ Τῼ ΜΙΚΡῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ. Ἱστῶμεν στίχους δ' καί ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια. ῏Ηχος β΄ Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου. Ὅτε τῶν μαρτύρων ὁ κρουνός, ταῖς ψυχαῖς ἐπέχεε χάριν, διὰ τοῦ αἵματος, πάντων τὴν τοῦ Πνεύματος ζητούντων φώτισιν, ἀνεφάνη ὁλόλαμπρος ὡς ἄστρον τῶν Μάγων , Μέλης ὁ ἀνένδοτος ἀγωνιστὴς τοῦ Χριστοῦ. Ὅθεν βαρυτίμου ἐπάθλου , σὺ καὶ οἱ υἱοί σου τυχόντες, δρόμον κατεδείξατε σωτήριον. Ἄρτον ἑτοιμάσας τοῦ Χριστοῦ, τέκνοις και συμβίᾳ προσφέρειν, διὰ τῆς πίστεως, εἵλκυσας εἰς λύτρωσιν υἱοὺς ἀνδρόφρονας, καὶ γυνὴ ἀπεστάτησεν μὴ δεχθεῖσα τὴν χάριν, μάλιστα ἀλλόμορφος ἀποδειχθεῖσα ψυχῇ. Οὕτως ἐκ δειλίας καὶ φόβου, καὶ ἀδίκου ὀργῆς ἐμπλησθεῖσα, τύραννον ἀλόγως ἀνεζήτησε. Ῥώμῃ ψυχικῇ καθοπλισθείς, ὄργανον Θεοῦ ἡτοιμάσθης, διὰ τῆς χάριτος, γνώμην ἀταπείνωτον εἰς λύκους ἔδειξας, καὶ μαρτύριον ἤνεγκας σὺν υἱοῖς φιλτάτοις, τῆς συμβίας ἔγκλημα διαπραττούσης φρικτόν, οὔσης ἐν κακότητος σκότει, μένεα πνεούσης ἀδίκως, Μέλη τῇ δυνάμει ἀκατάβλητε. Αὖθις εἰς ἀπόφασιν ἀχθείς, τὴν σὴν ἱερὰν παρρησίαν Μάρτυς ἀνέδειξας, πίστιν εἰς Ἀνέγκλητον δηλώσας ἔνθεον, κατεδέξω ἀλήθειαν τοῦ Χριστοῦ καὶ χάριν, ὑπερβὰς τὸ δέλεαρ τῆς ἐν τῷ βίῳ τρυφῆς, οὕτως ὡς παράδειγμα ἤρθης, στήριγμα υἱοῖς σου ἑδραῖον, Μέλη, θεοφρόνως σὲ γεραίρομεν. Δόξα. Ἦχος α΄. Δεῦτε πιστοὶ τιμήσωμεν ἐν δόξῃ, τὸν γενναῖον ἀθλητὴν Μέλητα, ὃς τοὺς ἄρτους τῆς εὐσεβείας ἐποίησεν πλαστουργήσας τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἐν ἀνδρείῳ φρονήματι καὶ ἐμφυσήσας αὐτοῖς τὸν ἔνθεον πόθον τῇ Ἀνεγκλήτου διδαχῇ. Καὶ νῦν τὸν Θεὸν ἐξαιτεῖται ἁμαρτιῶν συγχώρησιν δοθῆναι ἡμῖν καὶ τὸ μέγα ἔλεος. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. ᾽Απόστιχα. Ἦχος β΄ . Ἦχος τοῦ ᾽Εφραθᾶ. Χάριτος πιστωθείς, ἐγένου ὡς πυρφόρος ἀλείπτης τῶν υἱῶν σου, καὶ προσβολαῖς ἀθέων, ἀκλόνητος παρέμεινας. Στίχ. Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι. Δράκοντος σθεναρῶς ἀπώθησας τὰς πλάνας, ἠράσθης τὸν Σωτῆρα, ἐπάρχου ὑποσχέσεις ἀπέρριψας ἀοίδιμε. Στίχ. Καί ἔστησεν ἐπί πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου. Μέλη ἀρτοποιέ, ἐργάτα ἀληθείας, ὑψώθης ἐν Κυρίῳ, ἐστήριξας τὴν πίστιν , τὴν πλάνη ἀπεκήρυξας. Δόξα. Τριαδικόν. Χάριν τὴν παρὰ σοῦ ἐδέχθη Μέλης θείαν, Τριὰς ὑπεραγία, καὶ τρεῖς υἱοὺς θυσίαν εὐπρόσδεκτον προσήγαγε. Καί νῦν. Θεοτοκίον. Μέλης τοῦ σοῦ Υἱοῦ ἐγένετο ἐργάτης, Παρθένε Παναγία, αὐτῷ συνηριθμήθη ὡς πρόσφορον αἰώνιον. Νῦν ἀπολύεις, τὸ τρισάγιον, τὸ ᾽Απολυτίκιον ἐκ τοῦ Μεγάλου Ἑσπερινοῦ καὶ ᾽Απόλυσις. ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ. Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, τὸ Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δὲ τὸ Κύριε ἐκέκραξα ἱστῶμεν στίχους στ' καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια. ῏Ηχος δ'. ῾Ως γενναῖον ἐν Μάρτυσιν. Τὴν Νικίαν συνήντησας, ἣ Χριστοῦ προσεκάλεσε τῇ συνάξει πίστεως, ἐν ᾗ ἔμελλες ἀπαλλαγῆναι τῆς πλάνης σου ἀρεστὸς γενόμενος τῷ καλέσαντι Χριστῷ, Μέλη ἄνερ πανάριστε· ὅθεν ἔφλεξας τῶν υἱῶν σου τὴν ἄδολον καρδίαν τῷ πυρὶ τῷ ἀϊδίῳ, τῆς σωτηρίας ταῖς χάρισι. Μοδιανὸς ὁ θεσπέσιος, φίλος ὢν ἐν χρηστότητι, συναθροίσας ἅπαντας τοὺς μανθάνοντας, τῆς ἀληθείας τὰ πράγματα, κοινωνὸς ἐγένετο, τῶν κινδύνων καὶ παθῶν ἀπειλούντων τὸν οἶκόν του· ὅθεν ἔχαιρε, συναντήσας σε ζήλῳ τοῦ μανθάνειν, Μέλη, ἔνθεον σοφίαν ἀκροωμένων τῶν τέκνων σου. Ἡ συμβία ἠρνήσατο τὴν ἀλήθειαν δέξασθαι, προδιδοῦσα ἄβυσσον τῆς σκληρότητος, οἰκογενείας ἐχώρισεν, πολέμιος ἵστατο κατὰ Μέλητος σφοδρός, ἐν τυφλότητι ἔμεινε· ὅθεν ἔσχατον, προτροπῇ τοῦ ἐπάρχου ἐξωθήθη τέκνων ὅρασιν τιτρώσκειν ἀνηλεῶς ἡ ἀπάνθρωπος. Ἀθλητὰ παναοίδιμε, ἠξιώθης τῆς χάριτος , σὺν υἱοῖς εἰσῴκισας τὰ οὐράνια, καὶ Καρτερίου τὸ δόλιον, ἀπέφυγες δέλεαρ, ἀπορρίψαι τὸν Χριστόν, ἵνα λάβῃς ἐκτάρια, ὡς ἀντάλλαγμα· ἐν μιᾷ τῇ ἡμέρᾳ ἐβαπτίσθης, καὶ τὸν στέφανον τῆς δόξης τοῦ μαρτυρίου παρέλαβες. Δικαισίμου τὸ κόσμημα, ὁ ἐργάτης τῆς βρώσεως, οὐρανοῦ ἐπῴκησας τὸ στερέωμα, καὶ τῆς συζύγου σκοτόμαιναν, ἀπώσω τὴν ἄκρατον, ἀφροσύνης τὸν οἰκτρὸν καὶ ἐκ δαίμονος ὄλεθρον, ἐν βαπτίσματι, Γαϊανοῦ, Νεοφύτου καὶ Γαΐου, τῶν υἱῶν σου ἀσφαλίσας τὴν πολυπόθητον θέωσιν. Τοὺς κινδύνους ἠγνόησας, τῶν γηΐνων ὑπέρτερος, ἀπεδείχθης, Μέλη, δι΄εὐτολμίαν σου, ἀνεκαινίσθης τῇ χάριτι, ἠρνήσω τὸν θάνατον τῆς ψυχῆς τὸν τραγικόν, εἰς Ἀνάστασιν ἔσπευσας· ὅθεν ἅγιε, ἐκ φθορᾶς καὶ βασάνων σοὶ ἱκέτας διαφυλάξας, ὑπὲρ ἡμῶν μάρτυς πρέσβευε. Δόξα Πατρί. Ἀρτοποιήσας τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ ἔδωκας τοῖς υἱοῖς σου φαγεῖν ἄρτον ζωῆς, καὶ τὸ κῦμα τῆς ἀθεΐας καὶ εἰδώλων μανίας ἐθραύσθη στερραῖς ὑπὲρ Χριστοῦ ἐνστάσεσι ὑμῶν τῶν γενναίων Μαρτύρων. Πυρπολούμενος ζήλῳ τῆς συζύγου τὴν ἀλογίαν ὑπέμεινας καὶ τῶν παίδων τὴν πνευματικὴν ἀπώλειαν ἀπέτρεψας. Ὅθεν ταχέως εἰσάκουσον τὰς ἱκεσίας τῶν δεομένων σου καὶ πρέσβευε τῷ Θεῷ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Καὶ νῦν. Τῆ ῾Εορτῆς. Εἴσοδος, Φῶς ῾Ιλαρόν, τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ ᾽Αναγνώσματα. Προφητείαις Ἡσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα (Κεφ. 43, 9-14) Τάδε λέγει Κύριος· Πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν ἅμα καὶ συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτῶν. Τὶς ἀναγγελεῖ ταῦτα ἐν αὐτοῖς; ἢ τὰ ἐξ ἀρχῆς, τὶς ἀκουστὰ ποιήσει ἡμῖν; Ἀγαγέτωσαν τοὺς μάρτυρας αὐτῶν, καὶ δικαιωθήτωσαν. Καὶ εἰπάτωσαν ἀληθῆ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς Κύριος ὁ Θεός, καὶ ὁ παῖς, ὃν ἐξελεξάμην, ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητε, καὶ συνῆτε, ὅτι ἐγὼ εἰμι. Ἒμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεός, καὶ μετ ἐμὲ οὐκ ἔσται. Ἐγὼ εἰμι ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σῴζων. Ἐγὼ ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα, ὠνείδισα, καὶ οὐκ ἦν ἐν ἡμῖν ἀλλότριος. Ὑμεῖς ἐμοὶ μάρτυρες, καὶ ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός, ὅτι ἀπ' ἀρχῆς ἐγὼ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενος. Ποιήσω, καὶ τὶς ἀποστρέψει αὐτό; Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ λυτρούμενος ἡμᾶς, ὁ Ἅγιος Ἰσραήλ. Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα (Κεφ. 3, 1-9) Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι. Καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν, καὶ ἡ ἀφ' ἡμῶν πορεία σύντριμμα, οἱ δὲ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εὐεργετηθήσονται, ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτούς, καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη, καὶ κρατήσουσι λαῶν καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τούς αἰῶνας, οἱ πεποιθότες ἐπ' αὐτόν, συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ. Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα (Κεφ. 5, 15-23 & 6, 1-3) Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ. Διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας, καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου, ὅτι τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ σκεπάσει αὐτούς, καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν, τὸν ζῆλον αὐτοῦ, καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν. Ἐνδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην, καὶ περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ἀνυπόκριτον. Λήψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον, ὁσιότητα, ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ῥομφαίαν. Συνεκπολεμήσει αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας, πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν, καὶ ὡς ἀπὸ εὐκύκλου τόξου τῶν νεφῶν, ἐπὶ σκοπὸν ἁλοῦνται, καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ' αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης, ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως, καὶ ὡς λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς, καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία, καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. Ἀκούσατε οὖν, Βασιλεῖς, καὶ σύνετε, μάθετε, δικασταὶ περάτων γῆς, ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους, καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν, ὅτι ἐδόθη παρὰ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν, καὶ ἡ δυναστεία παρὰ Ὑψίστου. ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ ΙΔΙΟΜΕΛΑ Ἦχος α΄. Ὡς στρατιώτης γενναῖος ἐτάχθης τοῖς τάγμασι τῶν μαρτύρων τῆς του Χριστοῦ ἀληθείας, συστρατεύσας τοὺς φιλτάτους υἱοὺς διὰ πνευματικῆς ὁμοφωνίας ἐν χάριτι. Ὅθεν, Ἅγιε Μέλη, συνεκρότησας ὁμάδα ἀμύνης κατὰ τοῦ ψεύδους τῶν εἰδώλων καὶ ἀνεκάλυψας τὸ φῶς τῆς ζωῆς· διὸ πρέσβευε τῷ Κυρίῳ ἵνα ἐλεήσῃ τοὺς εὐσεβῶς δεομένους δούλους Του. Ἦχος β.΄ Διετράνωσας τὸ μεγαλεῖον τοῦ Χριστοῦ τῷ ἐπάρχῳ Καρτερίῳ, ὃ ἄρτι ἀπεκαλύφθη σοι διὰ Νικίας τῆς κορασίδος καὶ διὰ διδαχῆς Ἀνεγκλήτου τοῦ ἐπισκόπου, καὶ ἠρνήθης σθεναρῶς ἀποκηρύξαι τὴν ἀλήθειαν ἔναντι ἀπολαβῆς ἐκταρίων γῆς. Τὸν μαρτυρικὸν θάνατον ὑπέστης ὡς εἰσιτήριον τῆς αἰωνιότητος μετὰ τῶν προσφιλῶν παιδίων σου διὰ χειρὸς τῆς ἄφρονος συζύγου σου. Διὰ τοῦτο, ἅγιε Μέλη, πρέσβευε Χριστῷ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῶν εὐσεβῶς τιμῶντων σε. Ἦχος γ.΄ Νικίας κορασίδος συμμαρτυρησάσης ἐκ τῶν χειρῶν τῆς βαναύσου συζύγου σου, Μέλη πανένδοξε, ηὐξήθη ἡ χορεία τῶν μετὰ σοῦ συμπορευομένων πρὸς τὴν λαμπρότητα τοῦ οὐρανοῦ. Ὅθεν τὸν ἄρτον τὸν ἐπίγειον ἀνεπλήρωσας παρασκευάζων ἐσσαεὶ τὸν ἄρτον τὸν ὑπέργειον τῆς σωτηρίας. Διὸ παρεστηκὼς σὺν τοῖς τέτταρσι παισὶ Νεοφύτῳ, Γαΐῳ, Γαΐανῷ καὶ Νικίᾳ ἐνώπιον τοῦ ἀγωνοθέτου Κυρίου τοὺς στεφάνους τῆς δόξης ἐκομίσατε. Ἦχος δ.΄ Ἐν τῷ ἰδίῳ ἀγωνίσματι συνεδέθησαν μετὰ σοῦ ἕτεροι τεσσαράκοντα πιστοί, σὺν τῷ πατρὶ τῆς Νικίας Μοδέστῳ καὶ τῷ διδάξαντί σε Ἀνεγκλήτῳ, Μέλη ἀξιάγαστε, ἐμποτισθέντες ταῖς Χριστοῦ διδαχαῖς. Ἀληθῶς ὑπέρλαμπρον τὸ πλῆθος τῶν λαβόντων μετὰ σοῦ τὸ τῆς νίκης βραβεῖον καὶ καταβαλόντων τὸ θράσος τῶν δυσμενῶν. Οὐκ ἐκάμφθητε, οὐ Θεὸν ἐξηρνήσασθε. Οὕτως ἐξαιτεῖσθε ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι τὸ μέγα ἔλεος. Δόξα. Ἦχος ὁ αὐτός. Τὸν ἐν ἀθλοφόροις γενναῖον μάρτυρα τὸν ἐν Νουκερίᾳ ἀθλήσαντα Μέλητα τὸν ἀρτοποιὸν καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ ἀξίως τιμήσωμεν, ὅτι ἐκραταιώθησαν ἐν Κυρίῳ μαρτυρῆσαι διὰ τὴν ἀλήθειαν. Περιφανῶς συνηριθμήθησαν ταῖς τῶν μαρτύρων χορείαις πρὸς δόξαν τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ ἀεὶ πρεσβεύουσι ὑπὲρ τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟΝ ΣΤΙΧΗΡΑ ΠΡΟΣΟΜΟΙΑ Χαίρων τῇ ἀντιλήψει τῇ σῇ, πρὸς τὸν ἀγῶνα θαρρετῶς προσεχώρησας, τυράννου εἰδώλων πλάνην διαπομπεύσας δεινῶς, ἀγαλμάτων ψεῦδος ἐφανέρωσας, τολμῶν ἀφθαρσίας τῆς ψυχῆς ἀναζήτησιν, παρεκινήθης σὺν υἱοῖς καὶ ἐπίστευσας ζήλου ἔμπλεως Ἀνεγκλήτου διδάγματα. Μέλη ἐπιστασίᾳ σου, τὰ τέκνα ἐστήριξας ἃ διαγωγὴν τὴν ἀνδρείαν τοῖς δυσσεβέσιν ἐπέδειξαν, Χριστὸν ἱκετεύεις τὸν παρέχοντα τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος. Μέλη, συστρατευθεὶς τῷ Χριστῷ, ἐν ἀνυποίστοις μαρτυρίοις ηὐδόκησας, ῥανίσι τοῦ αἵματός σου τῆς σωτηρίας τυχεῖν μετὰ τῶν υἱῶν σου οὓς ἐβάπτισας, ἐνίσχυσας φρόνημα, ἐνεργείᾳ τοῦ Πνεύματος, καὶ τοῦ τυράννου ἀψηφήσας θρασύτητα, ἀπεσόβησας τὰς παγίδας τοῦ ὄφεως. Ὅθεν τὴν μνήμην ἅπαντες, τιμῶμεν ἀοίδιμε, καὶ ἀντιλήπτορα μέγαν τῶν αἰτημάτων σὲ ἔχομεν· Θεῷ ἐκδυσώπει ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι τὸ μέγα ἔλεος. Νεύσει ὑπερουσίου Θεοῦ, κατηξιώθης κατενώπιον ἵστασθαι ἰσχύϊ ἀκαταβλήτῳ τῆς ψυχικῆς ἀρετῆς, ἣν περιεβλήθης θείᾳ χάριτι. Συζύγου ἐβίωσας τὴν στυγνὴν βαρβαρότητα καὶ ἐλυπήθης τὴν Χριστοῦ ἀποστάτιδα, παραπαίουσαν εἰς νοὸς τὴν θολότητα· Μέλη, ποθήσας ἄφθαρτα, τὸν δρόμον ἐτέλεσας, σωματικῶν παθημάτων ἠψήφησας βάσανον, ἀεὶ Δικαισίμου σὺ ὑπάρχεις εἰς αἰῶνας Χριστοῦ τὸ σύμβολον. Δόξα. Ἦχος πλ.δ.΄ Ἁγαθὸς τῇ σκέψει καὶ τῇ πράξει, τοὺς γλυκεῖς ἄρτους τῆς σωτηρίας, μάρτυς, ἡτοίμασας δοθῆναι τοῖς τρισὶν υἱοῖς σου, οὓς Νικία ἡ κορασὶς παρήγγειλε. Μεταναστεύσας ἐκ τῆς πατρικῆς γῆς βιαίως, εὑρέθης ἐνώπιον τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, ἣν ἠσπάσθης παρευθύς, πλὴν τῆς συμβίας ἣτις ἀπεστάτησεν ἀπεμπολήσασα τὴν εὐεργεσίαν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Ὅθεν ἡμᾶς τοὺς σὲ ὑμνοῦντας μάκαρ ἐπόπτευσον ἵνα φεύγωμεν τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὰς πρεσβείας σου τῷ Θεῷ ἔκτεινον ὅπως ἀξιωθῶμεν τοῦ αἰωνίου ἄρτου τῆς βασιλείας Του. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Νῦν ἀπολύεις, τὸ τρισάγιον καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Τῆς ἐρήμου πολίτης Ἦχος α΄. Δικαισίμου τὸ κλέος ἀνεδείχθης ἀοίδιμε, καὶ μαρτυρικῶς ἐδοξάσθης ὡς Χριστοῦ παρασκεύασμα. Διένειμας τὸν ἄρτον τῆς ζωῆς, ἐνίσχυσας τοὺς παῖδάς σου στερρῶς· διό, Μέλη, απολαύεις ὧν δωρεῶν ἐν βίῳ ὲπεδίωξας. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ χαριτώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ τὸ μέγα ἔλεος. Καὶ τὸ τῆς Ἑορτῆς. Ἀπόλυσις. ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ. Μετὰ τὴν α΄ Στιχολογίαν Κάθισμα. Ἦχος α΄ Τὸν τάφον σου Σωτήρ. Σὲ πόθος τοῦ Χριστοῦ ἐκυρίευσε, Μέλη, καὶ ἄρτον κορεσμοῦ τῶν ψυχῶν σὺ ἐποίεις, τῶν σοῦ υἱῶν τὸν στόμαχον ἐκορέννυς τῇ πίστει σου. Ὅθεν μέλποντες τὴν παμφαέστατον μνήμην, διανέμομεν τὸν εύγευστότατον ἄρτον Χριστὸν μεγαλύνοντες. Δόξα. Ἦχος δ.΄Ταχύ προκατάλαβε. Τυράννου ἐκάθηρας ἀλαζονείαν σαρκός, καὶ ηὔξησας δύναμιν τῶν διδαγμάτων Χριστοῦ, παντὶ τῷ πιστεύσαντι · οὕτω τῇ προδοσίᾳ τῆς ἀλόγου συζύγου, τέκνα ἀπορριψάσης, ἐδοξάσθης στεφάνῳ· ἐντεῦθεν τῇ ἀνδρείᾳ ἐχθρὸν ἐταπείνωσας. Καὶ νῦν. Τῆς ῾Εορτῆς. Μετὰ τὴν β' Στιχολογίαν Κάθισμα. ῏Ηχος δ'. Κατεπλάγη ᾽Ιωσήφ. Πυρωθεὶς διὰ φλογός, ἐξ οὐρανοῦ θείου φωτός, ἀπετόλμησας τῆς γῆς κατασιγάσαι τὴν φωνήν, τῆς εὐσεβείας κορυφῶν κυριαρχίαν, ἔσβεσας παθῶν τὴν ἀποχαύνωσιν, ἄνωθεν αἰτῶν μάρτυς βοήθειαν, καὶ τῶν εἰδώλων ἐδείκνυς ἔνδοξε, ψευδοῦς ἀξίας ὀντότητα· διὸ δικαίως ἀνερριχήθης ἐν οὐρανίοις ὑψώμασι. Δόξα. Ἐπεφάνης σήμερον. Τριμερῶς ἐμέρισας ἄρτον ὡραῖον, τοῖς υἱοῖς σου ἔδωκας εὐφροσύνην ἐν Χριστῷ, φύσιν τὴν βρότειον ἔθυσας, ἐγκαινιάζων ψυχῆς τε τὸ ἄφθαρτον. Καὶ νῦν. Τῆς ῾Εορτῆς. Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα. ῏Ηχος πλ.δ΄. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. Ἀπαράμιλλον σθένος διὰ Χριστόν, ἐφανέρωσας μάρτυς καὶ οὐρανόν, καὶ τούτου τὸ θέλγητρον ὡς ἀμάχητον ἔθεσας, καὶ γλυκυτάτου ἄρτου τὴν ζύμην ἀνέπλασας, εὐεργεσίας πάσης τὴν εἴσοδον ἤνοιξας. Μέλη, ἐπαξίως τὸν Χριστὸν ὡς ἐγεύθης, τὴν πλάνην κατέδειξας, ἐν κινδύνοις ἐνήθλησας, διὰ σύζυγον ἔφριξας. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου. Δόξα, καί νῦν. Τῆς ῾Εορτῆς. Τὸ α' ᾽Αντίφωνον τοῦ δ' ἤχου καὶ τὸ Προκείμενον. Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι. Στίχ. Καί ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ Ζ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν ιβ΄ 2 - 12 Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαὐτοῦ Μαθηταῖς· οὐδὲν συγκεκαλυμμένον ἐστὶν ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται· ἀνθ' ὧν ὅσα ἐν τῇ σκοτίᾳ εἴπατε, ἐν τῷ φωτὶ ἀκουσθήσεται, καὶ, ὃ πρὸς τὸ οὖς ἐλαλήσατε ἐν τοῖς ταμείοις, κηρυχθήσεται ἐπὶ τῶν δωμάτων. Λέγω δὲ ὑμῖν τοῖς φίλοις μου· μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, καὶ μετὰ ταῦτα μὴ ἐχόντων περισσότερόν τι ποιῆσαι. Ὑποδείξω δὲ ὑμῖν τίνα φοβηθῆτε· φοβήθητε τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναι ἔχοντα ἐξουσίαν ἐμβαλεῖν εἰς τὴν γέενναν· ναί, λέγω ὑμῖν, τοῦτον φοβήθητε. Οὐχὶ πέντε στρουθία πωλεῖται ἀσσαρίων δύο; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἐπιλελησμένον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ· ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται. Μὴ φοβεῖσθε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε. Λέγω δὲ ὑμῖν· πᾶς ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ· ὁ δὲ ἀρνησάμενός με ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀπαρνηθήσεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ. Καὶ πᾶς ὃς ἐρεῖ λόγον εἰς τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· τῷ δὲ εἰς τὸ ἅγιον Πνεῦμα βλασφημήσαντι οὐκ ἀφεθήσεται. Ὅταν δὲ προσφέρωσιν ὑμᾶς ἐπὶ τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, μὴ μεριμνᾶτε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε· τὸ γὰρ ἅγιον Πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἃ δεῖ εἰπεῖν. Ὁ Ν'. Δόξα, Ταῖς τοῦ Αθληφόρου. Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου. ᾽Ιδιόμελον, Ἦχος πλ.β΄. Στίχ. ᾽Ελέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου. Τῷ ζήλῳ τῆς Χριστοῦ ἀγαπήσεως πυρωθείς, διεμοίρασας τὸν οὐράνιον ἄρτον καὶ τὴν ἄρρητον γλυκύτητα τῆς αἰωνιότητος εἰς τοὺς τρεῖς υἱούς σου, Μέλη ἀθλητὰ πανάριστε. Ἠναντιώθης τῷ ἀσεβεῖ φρονήματι τῆς συμβίας σου καὶ ἔπαθες διὰ τὴν θανάσιμον προδοσίαν αὐτῆς, ἀλλὰ τῶν βασάνων διεξῆλθες τὴν δοκιμασίαν ἀνδρείῳ φρονήματι, ἀξιωθεὶς μετὰ τῶν παίδων Νεοφύτου, Γαΐου καὶ Γαϊανοῦ τοῦ στεφάνου τῆς ἐκπάγλου νίκης. Ὅθεν αἴτει καὶ ἡμῖν κινδύνων ἀποφυγὴν καὶ τὸ θεῖον ἔλεος. ῾0 ῾Ιερεύς· Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου… Εἶτα οἱ Κανόνες τοῦ Πάσχα, ἢ τῆς τυχούσης Ἑορτῆς, καὶ τοῦ Ἁγίου οὗ ἡ ἀκροστιχίς· «Μέλη δίδαξόν με ἐξυμνῆσαί σου τὸ κλέος. Χρήστου» ᾨδὴ α'. Ἦχος α'. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Χριστοῦ ὃν ἐπόθησας ἐδέχθης πίστιν, ἀλήθειαν κατηύγασας τῷ μαρτυρίῳ σου, καρποφοροῦσαν ἐν γῇ, Μέλη τιμήσω ἐν ᾠδαῖς τὴν θείαν ἄθλησιν. Ἐλπίδι ῥωννύμενος του Ζωοδότου, προθύμως ὑπέμεινας φρικτὰ μαρτύρια, ἀπεκηρύξω τὴν γῆν, δι’ἣν ὁ ἄρχων σὲ λυγᾶν ὤθησε πρότερον. Ἀνέγκλητος ἔταμε τὴν βιοτήν σου, καινίσας τὸ πνεῦμα σου καινῷ μηνύματι, καὶ τὴν ἐλπίδα Χριστοῦ, αἰωνιότητος τὸ φῶς, σοὶ ἐνεφύτευσε. Θεοτοκίον Ἡφαίστειον ἔμπλεον ἐκ θείας λάβας, ἐπύρωσας σκάμματα ἁγνῆς ἀθλήσεως, καὶ τῷ Υἱῷ σου ὁμοῦ, ὡς στυλοβάτις οὐρανοῦ πλάνην ἀπέλασον. ᾨδὴ γ΄. Στερεωθήτω ἡ καρδία μου Ἐν οὐρανῷ ζητῶν προάγεσθαι, Μέλη, στερρωτάτῳ φρονήματι τοῦ Καρτερίου ἀπειλὰς οὐδαμῶς ἐδικαίωσας, καρτερίᾳ ὑπεστήριξας τὴν πίστιν τὴν ἔνθεον. Τῆς ἀληθείας σοὺς μετέτρεψας γόνους ἐραστάς καὶ ὀχύρωμα,παμφαεστάτους νικητὰς στεφανίτας ἐν χάριτι, κληρωθέντας εἰς μαρτύριον καὶ αἰώνιον ἔπαινον. Μοδιανὸς εἰς οἶκον ἔφερε, Μέλη, οἰκογένειαν γνώσεσθαι, τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, ἃ στερρῶς ἐδιδάχθητε, παριδόντες τιμωρίας τε καὶ βίον τὸν πρόσκαιρον. Θεοτοκίον Χαρμονικῶς ψαλμοῖς ὑμνήσωμεν πάντες σε ὦ Μήτηρ ὑπέρτιμε, ὅτι ἐδέχθης ἐν σαρκὶ τὸν Θεὸν τὸν ἀχώρητον, ἐγερθέντα ἐκ τοῦ τάφου καὶ τὸν ἄνθρωπον σώσαντα. Κάθισμα. Ἦχος δ'. ῾Ο ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ. Τῶν ἐπιγείων ἀπηρνήσω τὸ νέκταρ, τοῦ σταυρωθέντος ἐννοήσας θυσίαν, κατενεχθέντος ἄνωθεν πληρῶσαι τὸν νοῦν· σύζυγος μὴ χαίρουσα ἀπεμπόλησε γνῶσιν, μείνασα ἐν πλάνῃ τε καὶ καὶ εἰς ὄφεως ψεῦδος, Μέλη, ἐδέξω δόξαν θεϊκήν, καὶ τοὺς υἱούς σου εἰς πίστιν προσήγαγες. Καὶ τῆς ῾Εορτῆς. Κάθισμα. Ἦχος γ.’ Θείας πίστεως. Μέλη ἔλαμψας ἐν Νουκερίᾳ, ῥῆμα ἤκουσας τοῦ Ἀνεγκλήτου, καὶ τοὺς υἱοὺς πρὸς σωτηρίαν προέτρεψας, ἀποκηρύξας συζύγου τὸ φρόνημα καὶ ἐννοήσας Χριστοῦ τὴν ἀλήθειαν· ὅθεν ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Καὶ νῦν τῆς ἑορτῆς. ᾨδὴ δ'. ᾽Εν Πνεύματι προβλέπων Ἐβλάστησεν τὸ δένδρον τῆς χάριτος ἐν σοί, ἥπλωσε λυτρώσεως τὸ φύλλωμα ψυχαῖς, καὶ Ἀνεγκλήτου ἐμφορούμενος τοῦ ζήλου, ἄτρωτος ἔμεινας ἐπάρχου, Μέλη, δόλου, Κύριον θεσπίσας ὡς πρότυπον. Ζηλώσας, Μέλη, αἴγλην καὶ δύναμιν Χριστοῦ, ἀπέκρουσας ἐπίθεσιν τοῦ ὄφεως δεινήν, καὶ ἀνεκάλυψας τὸ θεῖον μεγαλεῖον, ἐχθροῦ νοήσας τὴν ἀπάτην καὶ τὴν πλάνην ὥστε τὰς παγίδας διέφυγες. Διδάξας τέκνα σθένος καὶ ἄκαμπτον ψυχήν, ἐκράτησας ἀλώβητα τῆς πλάνης τοῦ ἐχθροῦ, καὶ νικηφόρως ἐναθλήσας ἐν τῷ βίῳ, ἄτρωτον ποίησον καρδίαν τῶν τραυμάτων, ἃ αἱ ἁμαρτίαι ἐπέφερον. Θεοτοκίον Ὡς Μήτηρ τοῦ Σωτῆρος ἱκέτευε ἀεί, παθῶν ἡμῶν εἰς κάθαρσιν Υἱόν σου συντελεῖν καὶ καρποφόρος ἡ πρεσβεία σου τυγχάνοι, Δέσποινα ἄκουσον ἀνθρώπων τὰς δεήσεις, οἳ τῷ Υἱῷ σου πιστεύουσι. ᾨδὴ ε'. Τὴν σὴν εἰρήνην. Διώξας πλάνης εἴδωλα, τοῦ κόσμου ψευδῆ, ἀφάτως ἐτέθης πιστῶν ἐνδιαίτημα, καὶ τῷ φρονήματι ᾧ ἕστηκας, ἐπαξίως, Μέλη, κατηξιώθης δόξης. Προστάτης μέγας ἔμεινας υἱῶν σου στερρῶς, ἀσμένως ἐγένου Χριστοῦ ἱλαστήριον, ἀποκαθαίρεται σῷ πνεύματι, τοῦ θανάτου ὄντως ἡ ἀθυμία μάρτυς. Τὸ σῶμα Μέλη ἔδωκαν κυσὶν οἱ ἐχθροί, σορόν σου ἁγίαν φρικτῶς ἐβεβήλωσαν, σπαρασσομένης τῆς φθαρτότητος, τῆς ψυχῆς σου οὔσης ἐν ἀφθαρσίᾳ πλήρει. Θεοτοκίον Παρθένε χαῖρε ἔλλαμψιν ἀνδρὸς σθεναροῦ, τοῦ δόντος Υἱῷ σου ψυχὴν ἀκατάβλητον, ἀριστευσάντων τῶν συνάθλων του· τὰς ψυχὰς βοήθει ἵνα Θεὸν ζητῶσι. ᾨδὴ στ'. Τὸν Προφήτην ᾽Ιωνᾶν. Ἀφεθεὶς εἰς τὸν Χριστόν, συγκατένευσας φωτί, ἀνῃρέθης δι΄αὐτὸν κατακτήσας οὐρανόν, ἐλάμπρυνας τῇ σῇ ἀνδρείᾳ πιστῶν ὁμήγυριν. Πολιτῶν τοῦ οὐρανοῦ συνεπλήρωσας πληθύν, ἀφθαρσίας τὴν στολὴν ἐνεδύθης ἀγαθέ, κατώρθωσας τῇ σῇ ἀθλήσει Χριστοῦ τὸ ζείδωρον. Τῆς τροφῆς δημιουργὸς διεφύλαξας υἱοὺς, διαθρέψας καὶ τοὺς τρεῖς ἐκ τοῦ ἄρτου τῆς ζωῆς, πληρώσας ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ψυχῆς τὸ αἴτημα. Θεοτοκίον Ἐπιγείου βιοτῆς ἁγιότητος ἡ κλείς, οὐρανοῦ δὲ ἡ κρηπὶς ἐξελίχθης Μαριάμ, ἀξίωσόν με σῇ πρεσβείᾳ λαβεῖν τὸ ἔλεος. Κοντάκιον. Ἦχος γ'. ῾Η Παρθένος σήμερον. Ἠνδρειώθης χάριτι καὶ φωτὶ ἀϊδίῳ, ἕως τέλους ἕστηκας κατακτητὴς ἀληθείας, ἔνειμας τὴν ζωηφόρον ἀρτοποιΐαν, ἤσκησας μέχρι θανάτου Χριστοφιλίαν, διὰ τοῦτο, Μέλη μάκαρ, ἐκτήσω τόπον, ἀξίως, χαρᾶς ἀνεκτίμητον. Ὁ Οἶκος Ἐκ Δικαισίμου Πόντου ἐναρξάμενος βιοτὴν ὡς ἀρτοποιὸς Χριστομίμητε ἀθλητὰ εὑρέθης ἐν συνάξει διδασκόμενος τὴν θείαν ἀλήθειαν ὑπὸ Ἀνεγκλήτου ἐπισκόπου. Χαριτωθεὶς δὲ ἐν Πνεύματι ἐνεφύσησας τὸν θεῖον πόθον τοῖς ἠγαπημένοις υἱοῖς σου, ἀψηφήσας τὴν ἀπειλὴν τῆς ἀσπλάγχνου συζύγου, ἣτις προὐκάλεσε τὸ μαρτύριόν σου οὖσα δήμιος ἀνεγκέφαλος. Μακαρίζομεν τὴν προσήλωσιν τῷ Χριστῷ καὶ τὴν ἀκατάσειστον πίστιν εἰς τὴν ἄφθαρτον αἰωνιότητα καὶ εἰς τὰς ἀγκάλας τοῦ ἀθλοθέτου Δημιουργοῦ. Ὅθεν ἀναπέμπομεν δεήσεις ὡς νέμοντα πᾶσι τοῖς δεομένοις ἄρτον πνευματικὸν καὶ πρεσβεύοντα ἀενάως τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα φωτίσῃ τὰς σκοτεινὰς καρδίας καὶ κτήσωσι τόπον, ἀξίως, χαρᾶς ἀνεκτίμητον. Συναξάριον. Τῇ δ’ τοῦ μηνὸς Μαΐου μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Μέλητος τοῦ ἀρτοποιοῦ ἐκ Δικαισίμου Πόντου καταγομένου, ἀθλήσαντος ἐν Νουκερίᾳ τῆς Ἰταλίας μετὰ τῶν τριῶν υἱῶν του Νεοφύτου, Γαΐου καὶ Γαϊανοῦ. Μέλη, ἄνθους μέλι εἵλκυσέ σε πρὸς Χριστὸν, ὡς μέλισσαν ἀνθοκόμον. Οὗτος ὁ μάρτυς τοῦ Χριστοῦ κατήγετο ἐκ Δικαισίμου τοῦ Πόντου (Τζεβιζλίκ ἢ ἄλλως Καρυαῖς) ἐπὶ αὐτοκράτορος Ῥώμης Βεσπασιανοῦ. Τὸ ἔτος 79μ.Χ, μετὰ την καταστροφὴν τῆς Πομπηΐας καὶ τῆς Ἡρακλείας, ἀνάγκη ἐτέθη ἵνα ἐνισχυθῶσιν οἱ πληθυσμοὶ τῆς περιοχῆς καὶ ἐλήφθη ἀπόφασις ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων ὅπως μετοικήσωσι ἐκ τῆς περιοχῆς τῆς Τραπεζοῦντος ὅπου καὶ το Δικαίσιμον ἑκατὸ χιλιάδες κάτοικοι μετὰ τῶν οἰκογενειῶν αὐτῶν καὶ ἀνοικοδομήσωσι τὴν νέαν πόλιν. Μεταξὺ τῶν ἐπιστρατευθέντων εὑρέθη καὶ ὁ ἀρτοποιὸς Μέλης μετὰ τῆς συμβίας καὶ τῶν τριῶν υἱῶν αὐτοῦ Νεοφύτου, Γαΐου καὶ Γαϊανοῦ, ἡλικίας ἐννέα, ὀκτὼ καὶ ἑπτὰ ἐτῶν. Ἠργάσθη ἐπὶ δύο ἔτη εἰς τὴν ἀνοικοδόμησιν τῆς νέας πόλεως Νουκερίας, ἥτις ἀντικατέστησε τὰς καταστραφείσας Πομπηΐαν καὶ Ἡράκλειαν. Ἡ δεκαετὴς Νικία, κόρη τοῦ φίλου του Μοδιανοῦ, τοῦ ἀνεκοίνωσε τὸν θάνατον τοῦ πατρός της, ἐπειδὴ ἦσαν Χριστιανοί. Ὁ Μέλης ἐπληροφορήθη διὰ τὸν Χριστὸν ἀπὸ τὴν Νικίαν καὶ μετὰ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἀνεγκλήτου, δευτέρου διαδόχου τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἀπεφάσισε ὅπως βαπτισθῇ μετὰ τῶν τέκνων του. Ἡ σύζυγός του ὅμως ἠναντιώθη. Ὁ ἔπαρχος Καρτέριος ἐπὶ αὐτοκράτορος Δομιτιανοῦ μετὰ τὴν ἄρνησιν τοῦ Μέλητος καὶ τῶν τέκνων ὅπως συμμορφωθῶσι, παρεκίνησε τὴν σύζυγον τοῦ εἰκοσιεπτάχρονου Μέλητος ὅπως τυφλώσῃ τὰ τρία τέκνα της. Ὁ Μέλης ἐθρυμμάτισε θαυμαστῶς τὸ ἄγαλμα τῆς θεᾶς Τύχης καὶ ὁ ἔπαρχος Καρτέριος διέταξε καὶ ἀπέκοψαν τὴν ρῖνα καὶ τὰ ὦτα τοῦ μάρτυρος διὰ σωφρονισμόν. Ὁ μάρτυς παρέμεινε άκλόνητος καὶ ἡ σύζυγος, ἡ ὁποία ἔπνιξε καὶ τὴν μικρὰν Νικίαν ἐνωρίτερον θεωροῦσα αὐτὴν ὑπαίτιον διὰ τὸν ἐκχριστιανισμὸν τῆς οἰκογενείας της, ἀδιστάκτως ὕψωσε τὸν πέλεκυν καὶ ἐθανάτωσε τὸν σύζυγόν της. Ἡ σορός του ἐδόθη εἰς τοὺς κύνας. Τὴν ἑπομένην ἀπεκεφαλίσθησαν καὶ τὰ τρία τέκνα τοῦ Μέλητος διότι παρέμειναν στερρὰ εἰς τὴν πίστιν, ὁ δὲ Ἀνέγκλητος ἤχθη ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορος Δομιτιανοῦ καὶ ὕστερον ἐθανατώθη. Ὁ δἐ Μέλης ἐθανατώθη τὴν 4ην Μαΐου, καὶ οἱ υἱοί του τὴν 5ην Μαΐου. Ταῖς αὐτῶν πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν. ᾨδὴ ζ'. ῾Η κάμινος Σωτήρ. Ὑπῆλθες τῆς συζύγου ὠμότητα, ἐφύλαξας υἱῶν σου χρηστότητα, καὶ ἐξ ἐνέδρας τοῦ ἐχθροῦ οὐκ ἐπτοήθης ποσῶς. Πλουσίως ἐβραβεύθης πανάριστε, ἐνήθλησας εἰς στίβον σωτήριον, καὶ ἐγκωμίοις ἠχηροῖς ὑμνολογεῖσαι ἐν γῇ. Μαρτύρων προσετέθης τῷ χορῷ, ἡδύτητα ποθήσας οὐράνιον, καὶ τῶν ἀγγέλων τοὺς ψαλμοὺς ἀπολαμβάνεις ὠσί. Θεοτοκίον Δεήσεων ἀκούουσα ἁγνή, συμπάσχουσα δακρύων ἐκροῇ, καθικετέυεις τὸν Θεὸν ἀπονεκρῶσαι κακόν. ᾨδὴ η'. ῝Ον φρίττουσιν ῎Αγγελοι. Ἀνδρείας ὑπόδειγμα, ἐν οἴκῳ τοῦ Θεοῦ, σοφῶς ἐλειτούργησας παισὶ ὡς ὁδηγός, καὶ ἴθυνας τούτους πρὸς λειμῶνα ζωῆς, ἐν ᾧ ἐλαμπρύνθη, ἐν σοί ὁ φωτοδότης. Ἀκάμπτῳ ἐλάσματι ὁμοία σὴ ψυχή, δεινῶς ἀπεσόβησε ἐχθροῦ τὴν προσβολήν, καὶ ἔπαρχον θάρρει ἀτενίσας πολλῷ, ὁδὸν μαρτυρίου διῆλθες στεφανίτης. Κρατὴρ ἀναδέδειξαι ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, λαβὼν τὰ διδάγματα ζωῆς ἐξ οὐρανοῦ, Ἀνέγκλητον φίλον θεωρήσας λαμπρόν, ὁδὸν σωτηρίας σοὶ δείξαντα καὶ δόξης. Θεοτοκίον Θεόβρυτος Δέσποινα πηγάσας ποταμός, ἐκ σοῦ τὴν ἐγκόσμιον πληρῶν θείαν ῥοήν, τοῖς ὕδασι κόσμον ἀναστήσας νεκρόν, λουτρῷ, διανοίας ἐκάθαρεν ἐκ σκότους. ᾨδὴ θ'. Τὴν ζωοδόχον πηγήν. Ἐκ τῆς Νικίας ἐλθούσης εἰς οἶκόν σου, καὶ Ἀνεγκλήτου τὸν λόγον ἀκούσαντος, τὸν Χριστὸν ἐπίστευσας, πρὸς αὐτὸν ἀνέδραμες καὶ στρατιώτης ἐγένου θεηφόρος, φυλάξας, Μέλη, τῇ πίστει τὰ τέκνα σου. Ἀγωνιστὴς μέχρι τέλους παρέμεινας, καὶ τῆς συμβίας τὴν βίαν ὑπέμεινας, καὶ λαμπρὸν παράδειγμα, συνεποῦς βουλήσεως, καταφρονήσας τῆς ὕλης ἀπαξίαν, τοῖς πᾶσι ἄρτον χαρίτων μετέδωκας. Καταυγασθεὶς διανοίᾳ τῇ χάριτι, καὶ ἀντιλήπτωρ τῆς πλάνης γενόμενος, τὴν ψυχὴν ἐτράνωσας καὶ ὑπὲρ τὰ γήϊνα τῆς σωτηρίας τὸ κέρδος ἐπεθύμεις, ἐκπέμψας σῆμα Χριστοῦ τὸ οὐράνιον. Θεοτοκίον Μεσιτικῶς προστασίαν παρέχουσα, καὶ τὰς δεήσεις Παρθένε λαμβάνουσα, τῷ Δεσπότῃ πρέσβευε πάσης φθορᾶς ρῦσαί με, καὶ εὐσπλαγχνίαν μοι αἴτει Θεοτόκε, τῷ προσιόντι πρὸς σὲ μετὰ πίστεως. Ἐξαποστειλάριον. Γυναῖκες ἀκουτίσΘητε. Τεχνίτης ἄρτου γέγονας ἄχρι Χριστὸν συνήντησας, παθεῖν προθύμως ἐπόθεις, ἀποστραφείς, Μέλη, πλάνην, καὶ τέκνα σου ἐστράτευσας εἰς τοῦ Χριστοῦ τὰ νάματα, έν οὐρανίοις μέτοχος κατηξιώθης τροφείων, διδάσκων πάντας ἱκέτας. Καὶ τὸ τῆς ῾Εορτῆς. ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ῾Ιστῶμεν στίχους δ' καί ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια. ῏Ηχος α'. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων. Ὤφθης ὡς ἥλιος, Μέλη, ἄστρον ὁλόλαμπρον, υἱοὺς συναριθμήσας εἰς ἐκπάγλους χορείας· ἡτοίμασας γὰρ ἄρτον ζύμῃ στερρᾷ Ἀνεγκλήτου διδάγμασιν· ὅθεν κατῄσχυνας πάντας τοὺς ἀρνητὰς τῇ δυνάμει τῆς Θεότητος. Τὴν δεισιδαίμονα πλάνην εἰδώλων ἔφυγες, ηὐδόκησας κομίσαι Χριστοῦ τὴν μαρτυρίαν, κατέλιπες γηΐνων μέλι γλυκύ, συναθλήσας δι’ὕψιστα, καὶ ἐκζητήσας τὸ κάλλος μόνον Θεοῦ, ἐκληρώσω τὰ οὐράνια. Ὡς παραστάτης ὑπάρχεις συναγαλλόμενος, Γαΐῳ, Νεοφύτῳ, Γαϊανῷ υἱοῖς σου, καθεῖλες προσωπεῖον κατακτητῶν, προσκυνούντων τὰ εἴδωλα, καὶ τῆς συμβίας ἐδέξω διαβολικῆς ἐπηρείας τὴν ἐνέργειαν. Ὡς ἀστραπὴ θεηγόρε, Μέλη, ἐξέλαμψεν, ἡ χάρις τῇ ψυχῇ σου χωρίῳ εὐπροσίτῳ, ἠφάνισε φοβίαν καὶ δισταγμόν, ἐνισχύσασα φρόνημα, καὶ συμφρονοῦσιν ὑπῆλθες τὰς συμφοράς, καρτερῶν τὴ ἀπολύτρωσιν. Δόξα, ᾽Ηχος πλ. α'. Ἴσχυσας σθἐνει τῆς χάριτος, Μέλη ἀθλητὰ ὑπερένδοξε, ἀνατείλας ὡς ἄστρον ἄδυτον ἔν ταῖς καρδίαις τῶν πιστῶν. Μὴ δειλιάσας ὡς ἀνδρεῖος θάνατον, ὑπερέβης τὴν γονεϊκὴν ἀγάπην καὶ ἐνεπιστεύθης τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ. Οὕτω συναθλήσας ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν υἱῶν σου, τοῦ Ἀνεγκλήτου καὶ τὴν πληθὺν τῶν διδασκομένων ὑπ’αὐτοῦ σὺν Μοδιανῷ φιλτάτῳ καὶ Νικίᾳ θυγατρὶ αὐτοῦ, ἀπεκόμισας τὸν στέφανον τῆς αἰωνιότητος μακάριε. Πρέσβευε οὖν ἀκαταπαύστως τῷ σκέποντι Κυρίῳ καὶ Θεῷ ἵνα ἀξιωθῶμεν οἱ τιμῶντές σε τῆς αἰωνίου ζωῆς. Καί νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ Τὰ Τυπικὰ καὶ οἱ Μακαρισμοὶ καὶ ἐκ τοῦ Κανόνος τοῦ Ἁγίου ἡ γ΄ καὶ στ’ ᾨδή. Ἀπόστολον καὶ Εὐαγγέλιον ζήτει τῇ κγ΄Ἀπριλίου. ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ Ἔνειμας τὸν ἄρτον τὸν θεϊκόν, τοῖς διαιτωμένοις μετὰ βρώματος τῆς ψυχῆς, καὶ ὑψώθης, Μέλη, εἰς οὐρανὸν εὐκλείας Χριστοῦ ἀπολαμβάνων τὴν ἀνταπόδοσιν. Δίστιχον Μέλη μέλιτος τοῦ οὐρανίου δίδου μοι τὴν γεῦσιν Χρήστῳ ἀγάλλου σοι ὑμνολογοῦντι.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΨΑΛΛΟΜΕΝΗ ΤΗ 20Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΕΝ ῌ ΑΝΑΜΝΗΣΙΝ ΠΟΙΟΥΜΕΝ ΤΟΥ ΓΕΝΟΜΕΝΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ ΕΚ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥ ΓΡΙΠΠΗΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 1918. ΕΙΣ ΘΕΡΜΟΝ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΙΚΟΝ. Eγράφη υπό Κονταξή Χρήστου Ἐν τῷ μικρῷ Ἑσπερινῷ Ἱστῶμεν στίχους στ΄καὶ ψάλλομεν τῆς Ἁγίας τὰ κάτωθι δ΄. Τῆς Ἁγίας, Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων Παρασκευὴν ἀθληφόρον καὶ παρεστῶσαν δεινοῖς, πιστοὶ Θέρμου ἐνθέως, συνελθόντες συμφώνως, τιμήσωμεν εὐσήμως ὡς ἰατρὸν ἀμισθὶ θεραπεύουσαν ὅτι ἐκ γρίππης παμφθάρτου, βροτολοιγοῦ, θαυμαστῶς ἡμᾶς διέσωσε. Εὐφραίνου, χόρευε, σκίρτα, Θέρμου κωμόπολις, ὅτι ὡς κηδεμόνα, ἀρωγὸν εὐσεβούντων, θεράπαιναν ὑγείας Παρασκευὴν θαυμαστῶς καθιέρωσας· συγκαταβᾶσα προθύμως ἐν συμφορᾷ, σῇ τὴν χάριν ἐναπέθετο. Τῆς σωστικῆς σου προνοίας τίς διηγήσεται, τὸ μέγεθος ὁσία, ταχεῖα προστασία, ἀπάλλαξον ἱκέτας σου χαλεπῶν καὶ δεινῶν περιστάσεων· ὡς κηδεμόνα καὶ θείαν ἡμῶν φρουρόν, χαρμοσύνως μακαρίσωμεν. Πολυωδύνων βασάνων σοῦ τὸ πολύαθλον, ἡτοίμασέ σε μάρτυς Θεοῦ τὴν πολιτείαν· ὡς γὰρ φιλοπονοῦσα τοὺς εὐσεβεῖς ἐν δεινοῖς, συγκατένευσας, ἀποτινάξαι προθύμως ὡς ἰατρὸς πανδημίας τὰ τοξεύματα. Δόξα. Ἦχος δ΄ Σήμερον εὐήκοον οὖς, τῇ τῶν πιστῶν ἱκεσίᾳ, ἐν λιτανείᾳ τὴν εἰκόνα σου περιφέροντες, ἔστησας Παρασκευὴ ἀθληφόρε. Πᾶσαν νόσον ἀπελαύνουσα, ἐκ γρίππης ἐπηρείας ἐλυτρώσω σοὺς δούλους εἰς φιλόχριστον Θέρμον καὶ αὖθις διέκοψας τὸν ζόφον του θανάτου ἐπί τῇ ἐλεύσει σου ἐκ Μάνδρας ἔνθα ἡ ἁγία Μονή σου. Ὅθεν εὐσεβῶς δοξάζομεν πανεύφημε τὴν θείαν σου συγκατάβασιν. Καὶ νῦν. Προεόρτιον. Ἦχος δ’ Σήμερον ὁ θεοχώρητος ναός, ἡ Θεοτόκος, ἐν Ναῷ Κυρίου προσάγεται, καὶ Ζαχαρίας ταύτην ὑποδέχεται. Σήμερον τὰ τῶν Ἁγίων Ἅγια ἀγάλλονται, καὶ ὁ χορὸς τῶν Ἀγγέλων μυστικῶς πανηγυρίζει, μεθ' ὧν καὶ ἡμεῖς ἑορτάζοντες σήμερον, σὺν τῷ Γαβριὴλ ἐκβοήσωμεν. Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ, ὁ ἔχων τὸ μέγα ἔλεος. Ἀπόστιχα. Ἦχος β΄. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ. Αἶνον θεοπρεπῆ, τῇ σῇ Εἰσόδῳ Μῆτερ, προσάγομεν ὑμνοῦντες, Παρασκευὴν τὴν θείαν, πιστῶν τὴν ἀντιλήπτορα. Στίχ. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ. Πρόμαχος ἀρραγής, καὶ Μάνδρας ἡ ἱκέτις, τῷ Θέρμῳ ἀνεφάνης, Παρασκευὴ παμμάκαρ, διὸ ἀεὶ γεραίρει σε. Στίχ. Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται. Ὅλη φωτοειδὴς ἐπέστης ἀοράτως, τὴν νόσον καταπαῦσαι, τὸ πάλαι ἐν τῷ Θέρμῳ· κώμη κροτεῖ τὴν χάριν σου. Δόξα. Τριαδικόν. Ἔτρωσεν ἡ Τριάς, καρδίαν τῆς Ἁγίας ἀγάπῃ ἀπεράντῳ, τὴν γρίππην ἐξαλεῖψαι καὶ κώμην ἐκλυτρώσασθαι. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ἄχραντε Μαριάμ, Ναῷ εἰσῳκισθεῖσα, δυσώπει τὸν Υἱόν σου, Παρασκευῇ ἁγίᾳ ὑπὲρ τῆς κωμοπόλεως. Νῦν άπολύεις, τὸ τρισάγιον, τὸ Ἀπολυτίκιον ἐκ τοῦ μεγάλου Ἑσπερινοῦ καὶ Ἀπόλυσις. Ἐν τῷ Μεγάλῳ Ἑσπερινῷ. Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, τὸ α΄ Κάθισμα τοῦ Ψαλτηρίου εἰς δὲ τὸ Κύριε ἐκέκραξα ἱστῶμεν στίχους στ΄καὶ ψάλλομεν τῆς Ἑορτῆς ἰδιόμελα γ΄ καὶ τῆς Ἁγίας γ΄. Ἦχος α’ Τῶν οὐρανίων ταγμάτων. Λαμπαδηφόροι Παρθένοι, τὴν Ἀειπάρθενον, φαιδρῶς ὁδοποιοῦσαι, προφητεύουσιν ὄντως, ἐν πνεύματι τὸ μέλλον· ναὸς γὰρ Θεοῦ, ἡ Θεοτόκος ὑπάρχουσα, πρὸς τὸν Ναόν μετὰ δόξης παρθενικῆς, νηπιόθεν ἐμβιβάζεται. Ἐπαγγελίας ἁγίας, καὶ ὁ καρπὸς εὐκλεής, ἡ Θεοτόκος ὄντως, ἀνεδείχθη τῷ κόσμῳ, ὡς πάντων ὑπερτέρα· ἥ εὐσεβῶς, προσαγομένη ἐν οἴκῳ Θεοῦ, τὴν προσευχὴν τῶν τεκόντων ἀποπληροῖ, συντηρουμένη θείῳ Πνεύματι. Ἐπουρανίῳ τραφεῖσα, Παρθένε ἄρτῳ πιστῶς, ἐν τῷ Ναῷ Κυρίου, ἀπεκύησας κόσμῳ, ζωῆς ἄρτον τὸν Λόγον, ᾧ ὡς ναός, ἐκλεκτὸς καὶ πανάμωμος, προεμνηστεύθης τῷ Πνεύματι μυστικῶς, νυμφευθεῖσα τῷ Θεῷ καὶ Πατρί. Ἦχος δ΄. Ὡς γενναῖον ἐν μάρτυσι. Θερμιωτῶν ἅπας σύλλογος, ἐκ καρδίας συντρέξωμεν, αἶνον χαριστήριον ἀναμέλποντες, Παρασκευῇ τῇ πανσώστιδι· δεινῆς γὰρ ἐρρύσατο, τὴν κωμόπολιν ἡμῶν, συμφορᾶς ἐκ τῆς μάστιγος, καὶ παρέσχετο, τὴν ἐκ γρίππης ὑγείαν, πλουτοδότως, καὶ χαρὰν καὶ εὐφροσύνην, τοῖς κεκμηκόσι ταῖς θλίψεσιν. Ὡς θερμὴν ἀντιλήπτορα, καὶ ὑπέρμαχον ἔνθεον, Θέρμου ἡ κωμόπολις μακαρίζει σε, Παρασκευὴ ἀπαστράπτουσα καινήν σου πανήγυριν, συγκροτοῦσα εὐκλεῶς, καὶ τῆς σῆς ἀντιλήψεως, τὸ ἐξαίρετον, διατόρως κηρύττει ἐκβοῶσα· Σύ μοι ἔφορος καὶ ῥύστις, καὶ ἰατρὸς ἔσο πάνσεμνε. Ὡς λειμὼν θεοφύτευτος, ὁ ναός σου ὁ ἅγιος, ἀληθῶς πανύμνητε ἀναδέδεικται, ξύλον ζωῆς τὴν εἰκόνα σου, ἐν μέσῳ τὴν ἔνθεον, κεκτημένος μυστικῶς, ζωὴν κρείττονα νέμουσαν, τοῖς ἐν πάθεσι, καὶ δεινοῖς ἀσθενείαις νεκρωθεῖσι, καὶ πληροῦσαν εὐφροσύνης, ἅπαν τοῦ Θέρμου τὸ πλήρωμα. Δόξα. Ἦχος δ΄. Σήμερον δεῦτε συνελθόντες ἀποτίσωμεν ἐνθέρμους εὐχαριστίας ἐπὶ τῇ σωστικῇ παρεμβάσει τῆς ὁσιομάρτυρος Παρασκευῆς εἰς τὴν ἐκ γρίππης θανατηφόρον πανδημίαν ἐν Θέρμῳ. Ἡμῶν γὰρ μαστιζομένων, ἔτεινε χεῖρα βοηθείας τῇ λιτῇ ἐν τῇ ἐπισκέψει αὐτῆς ἐκ τῆς ἐκ Μάνδρας ἱερᾶς Μονῆς, προσμετροῦσα τὴν τῶν πιστῶν προσμονὴν καὶ διαχέουσα τὴν χάριν τοῖς κινδυνεύουσι πρὸς ὄλεθρον. Ὅθεν γεραίρομεν εὐχαρίστως τὴν λυτρουμένην ἡμᾶς ἐκ συμφορῶν καὶ ἱκετεύομεν ἀενάως ἵνα σκέπῃ καὶ σώζῃ τοὺς καλοῦντας αὐτὴν εἰς βοήθειαν. Καὶ νῦν. Προεόρτιον. Ἦχος δ’. Σήμερον ὁ θεοχώρητος ναός, ἡ Θεοτόκος, ἐν Ναῷ Κυρίου προσάγεται, καὶ Ζαχαρίας ταύτην ὑποδέχεται. Σήμερον τὰ τῶν Ἁγίων Ἅγια ἀγάλλονται, καὶ ὁ χορὸς τῶν Ἀγγέλων μυστικῶς πανηγυρίζει, μεθ' ὧν καὶ ἡμεῖς ἑορτάζοντες σήμερον, σὺν τῷ Γαβριὴλ ἐκβοήσωμεν. Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ, ὁ ἔχων τὸ μέγα ἔλεος. Εἴσοδος, Φῶς ἱλαρόν, τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα. Προφητείας Ἡσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα. (Κεφ. μγ', 9-14). Τάδε λέγει Κύριος· Πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν ἅμα, καὶ συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτῶν. Τίς ἀναγγελεῖ ταῦτα; ἢ τὰ ἐξ ἀρχῆς τίς ἀναγγελεῖ ὑμῖν; Ἀγαγέτωσαν τοὺς μάρτυρας αὐτῶν καὶ δικαιωθήτωσαν καὶ εἰπάτωσαν ἀληθῆ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς, λέγει, Κύριος ὁ Θεός, καὶ ὁ παῖς μου, ὃν ἐξελεξάμην, ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητε καὶ συνῆτε ὅτι ἐγώ εἰμι. Ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεὸς καὶ μετ' ἐμὲ οὐκ ἔσται. Ἐγὼ εἰμι ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σῴζων. Ἐγὼ ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα, ὠνείδισα καὶ οὐκ ἦν ὑμῖν ἀλλότριος. Ὑμεῖς ἐμοὶ μάρτυρες καὶ ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός. Ἔτι ἀπ' ἀρχῆς ἐγώ εἰμι καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενος. Ποιήσω, καὶ τίς ἀποστρέψει αὐτό; Οὕτως λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ὁ λυτρούμενος ὑμᾶς, ὁ Ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ. Σο¬φί¬ας Σο¬λο¬μῶ¬ντος τὸ Ἀ¬νά¬γνω¬σμα. (Κεφ. γ', 1-3) Δι¬καί¬ων ψυ¬χαὶ ἐν χει¬ρὶ Θε¬οῦ καὶ οὐ μὴ ἅ¬ψη¬ται αὐ¬τῶν βά¬σα¬νος. Ἔ¬δο¬ξαν ἐν ὀ¬φθαλ¬μοῖς ἀ¬φρό¬νων τε¬θνά¬ναι, καὶ ἐ¬λο¬γί¬σθη κά¬κω¬σις ἡ ἔ¬ξο¬δος αὐ¬τῶν, καὶ ἡ ἀφ᾿ ἡ¬μῶν πο¬ρεί¬α, σύ¬ντριμ¬μα· οἱ δέ εἰ¬σιν ἐν εἰ¬ρή¬νῃ. Καὶ γὰρ ἐν ὄ¬ψει ἀν¬θρώ¬πων ἐ¬ὰν κο¬λα¬σθῶ¬σιν, ἡ ἐλ¬πὶς αὐ¬τῶν ἀ¬θα¬να¬σί¬ας πλή¬ρης. Καὶ ὀ¬λί¬γα παι¬δευθέ¬ντες, με¬γά¬λα εὐ¬ερ¬γε¬τη¬θή¬σο¬νται· ὅ¬τι ὁ Θε¬ὸς ἐ¬πεί¬ρα¬σεν αὐ¬τοὺς καὶ εὗ¬ρεν αὐ¬τοὺς ἀ¬ξί¬ους ἑ¬αυ¬τοῦ. Ὡς χρυ¬σὸν ἐν χω¬νευ¬τη¬ρί¬ῳ ἐ¬δο¬κί¬μα¬σεν αὐ¬τοὺς καὶ ὡς ὁ¬λο¬κάρ¬πω¬μα θυ¬σί¬ας προ¬σε¬δέ¬ξα¬το αὐ¬τούς. Καὶ ἐν και¬ρῷ ἐ¬πι¬σκο¬πῆς αὐ¬τῶν ἀ¬να¬λάμ¬ψου¬σι καὶ ὡς σπιν¬θῆ¬ρες ἐν κα¬λά¬μῃ δι¬α¬δρα¬μοῦ¬νται. Κρι¬νοῦ¬σιν ἔ¬θνη καὶ κρα¬τή¬σου¬σι λα¬ῶν καὶ βα¬σι¬λεύ¬σει αὐ¬τῶν Κύ¬ρι¬ος εἰς τοὺς αἰ¬ῶ¬νας. Οἱ πε¬ποι¬θό¬τες ἐπ᾿ αὐ¬τῷ, συ¬νή¬σου¬σιν ἀ¬λή¬θει¬αν, καὶ οἱ πι¬στοὶ ἐν ἀ¬γά¬πῃ προ¬σμε¬νοῦ¬σιν αὐ¬τῷ· ὅ¬τι χά¬ρις καὶ ἔ¬λε¬ος ἐν τοῖς ὁ¬σί¬οις αὐ¬τοῦ, καὶ ἐ¬πι¬σκο¬πὴ ἐν τοῖς ἐ¬κλε¬κτοῖς αὐ¬τοῦ. Σο¬φί¬ας Σο¬λο¬μῶ¬ντος τὸ Ἀ¬νά¬γνω¬σμα. (Κεφ. γ.' 15.) Δί¬και¬οι εἰς τὸν αἰ¬ῶ¬να ζῶ¬σι, καὶ ἐν Κυ¬ρί¬ῳ ὁ μι¬σθὸς αὐ¬τῶν, καὶ ἡ φρο¬ντὶς αὐ¬τῶν πα¬ρὰ Ὑ¬ψί¬στῳ. Δι¬ὰ τοῦ¬το λή¬ψο¬νται τὸ βα¬σί¬λει¬ον τῆς εὐ¬πρε¬πεί¬ας, καὶ τὸ δι¬ά¬δη¬μα τοῦ κάλ¬λους ἐκ χει¬ρὸς Κυ¬ρί¬ου· ὅ¬τι τῇ δε¬ξι¬ᾷ αὑ¬τοῦ σκε¬πά¬σει αὐ¬τούς, καὶ τῷ βρα¬χί¬ο¬νι ὑ¬πε¬ρα¬σπι¬εῖ αὐ¬τῶν. Λή¬ψε¬ται πα¬νο¬πλί¬αν τὸν ζῆ¬λον αὐ¬τοῦ καὶ ὁ¬πλο¬ποι¬ή¬σει τὴν κτί¬σιν εἰς ἄ¬μυ¬ναν ἐ¬χθρῶν. Ἐν¬δύ¬σε¬ται θώ¬ρα¬κα δι¬και¬ο¬σύ¬νην καὶ πε¬ρι¬θή¬σε¬ται κό¬ρυ¬θα κρί¬σιν ἀ¬νυ¬πό¬κρι¬τον. Λή¬ψε¬ται ἀ¬σπί¬δα ἀ¬κα¬τα¬μά¬χη¬τον, ὁ¬σι¬ό¬τη¬τα· ὀ¬ξυ¬νεῖ δὲ ἀ¬πό¬το¬μον ὀρ¬γὴν εἰς ῥομ¬φαί¬αν. Συ¬νεκ¬πο¬λε¬μή¬σει αὐ¬τῷ ὁ κό¬σμος ἐ¬πὶ τοὺς πα¬ρά¬φρο¬νας· πο¬ρεύ¬σο¬νται εὔ¬στο¬χοι βο¬λί¬δες ἀ¬στρα¬πῶν, καὶ ὡς ἀ¬πὸ εὐ¬κύ¬κλου τό¬ξου, τῶν νε¬φῶν, ἐ¬πὶ σκο¬πὸν ἁ¬λοῦ¬νται, καὶ ἐκ πε¬τρο¬βό¬λου θυ¬μοῦ πλή¬ρεις ῥι¬φή¬σο¬νται χά¬λα¬ζαι. Ἀ¬γα¬να¬κτή¬σει κατ᾿ αὐ¬τῶν ὕ¬δωρ θα¬λάσ¬σης· πο¬τα¬μοὶ δὲ συ¬γκλύ¬σου¬σιν ἀ¬πο¬τό¬μως. Ἀ¬ντι¬στή¬σε¬ται αὐ¬τοῖς πνεῦ¬μα δυ¬νά¬με¬ως, καὶ ὡς λαῖ¬λαψ ἐ¬κλι¬κμή¬σει αὐ¬τούς, καὶ ἐ¬ρη¬μώ¬σει πᾶ¬σαν τὴν γῆν ἀ¬νο¬μί¬α, καὶ ἡ κα¬κο¬πρα¬γί¬α πε¬ρι¬τρέ¬ψει θρό¬νους δυ¬να¬στῶν. Ἀ¬κού¬σα¬τε οὖν, Βα¬σι¬λεῖς, καὶ σύ¬νε¬τε· μά¬θε¬τε Δι¬κα¬σταὶ πε¬ρά¬των γῆς· ἐ¬νω¬τί¬σα¬σθε οἱ κρα¬τοῦ¬ντες πλή¬θους, καὶ γε¬γαυ¬ρω¬μέ¬νοι ἐ¬πὶ ὄ¬χλοις ἐ¬θνῶν· ὅ¬τι ἐ¬δό¬θη πα¬ρὰ Κυ¬ρί¬ου ἡ κρά¬τη¬σις ὑ¬μῖν, καὶ ἡ δυ¬να¬στεί¬α πα¬ρὰ Ὑ¬ψί¬στου. Εἰς τὴν Λιτήν. Ἦχος α΄ Εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ ἡ τοῦ Θέρμου κωμόπολις, καὶ μεγάλυνον τὰς δυναστείας Κυρίου. Ἰδοὺ γὰρ ἀρωγόν σοι προμηθῆ, παραδόξως ἀνέδειξε, Παρασκευὴν τὴν ἔνδοξον, πανδημίας σε λυτρουμένην, καὶ δι’εὐπραγίας πάσης χορηγοῦσά σοι τὰ πρόσφορα· ὅθεν τὴν ἱερὰν αὐτῆς εἰκόνα, ὡς ὄλβον οὐράνιον καὶ ἰατρεῖον ζωοποιόν, κεκτημένη βόησον· σύ μου πύργος ἰσχύος καὶ προστασίας ἔπαλξις, ὁσιομάρτυς ἀθληφόρε· διὸ γεραίρω εὐχαρίστως, τὴν πρὸς ἐμὲ κηδεμονίαν σου, δι΄ἧς σκέπεις καὶ σῴζεις, ἐξ ἀλλεπαλλήλων θλίψεων, τοὺς καλοῦντάς σε εἰς βοήθειαν. Ἦχος β΄ Ὡς θαυμαστὴ καὶ σωτήριος, ἡ πρὸς ἡμᾶς σου ἀντίληψις, ὁσιομάρτυς Παρασκευή. Τῇ τῆς γρίππης καταφορᾷ προφθάσασα ἡμᾶς διέσωσας καὶ χεῖρα βοηθείας προσέφερας· κατὰ τὴν κλῆσίν σου γὰρ Ἁγία, ἡ χάρις σου ἐκλάμπει. Διὸ πανδήμως συνελθόντες, εὐγνωμοσύνης ὕμνον σοι ᾄδομεν, εὐεργέτιν τε καὶ σκέπην ἐν παντί σε εὑράμενοι, παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Ἦχος γ΄ Ὡς ἐν ἀνάγκαις ἐπικουροῦσα τὴν πρὸς τοὺς πάσχοντάς σου ἔκδηλον, ἐποιήσω ἐπίσκεψιν. Διὸ εὐλαβοῦντες τῇ σῇ προνοίᾳ τῆς βροτοφθόρου μανίας, τῇ σῇ ἐπεμβάσει ἐρρύσθημεν. Ἀλλ, ὦ ἱερωτάτη ἀθλήτρια, ἡ τοῦ Θέρμου ἑτοιμοτάτη ἔφορος, μὴ παύσῃ περιέπουσα ἡμᾶς, τοὺς ἐπιβοωμένους σε. Ἦχος δ΄ Δεῦτε πᾶσα τοῦ Θέρμου ἡ περίοικος, ἐν τῇ μονῇ τῆς Μάνδρας συνέλθωμεν καὶ τὸν εὐαγῆ ναὸν τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς καταλαβόντες, ἐν φωναῖς ἀλαλαγμοῦ αὐτῇ βοήσωμεν· Σὺ εἶ ὁ φοῖνιξ ὁ ὑψικόμος, ὁ ζωοδωρήτῳ καρποφορίᾳ, τοὺς θανατηφόρους καρπούς, τῶν δυσαλθῶν ἀσθενειῶν ἀποτρέπων· σὺ εἶ ἡ τὸν τοῦ Θέρμου χριστώνυμον λαόν, τῆς δεινοτάτης ἀπαλλάξασα γρίππης· ὅθεν τὰς ἀφθόνους εὐλογίας σου, ὁσιομάρτυς, ὡς δρόσον γλυκασμοῦ, οὐρανόθεν ἡμῖν ἐπόμβρησον, παρέχουσα ἑκάστῳ τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα. Δόξα. Ἦχος πλ.δ΄. Δεῦτε ἅπαντες πιστοί, δαυιτικῶς βοήσωμεν· θαυμαστὸς εἶ Κύριε ὁ ἐνδοξαζόμενος, ἐν ταῖς βουλαῖς τῶν Ἁγίων σου, καὶ τίς ὑμνήσει Λόγε, τῆς σῆς μεγαλωσύνης τὸ κράτος; Διὰ πάθους γὰρ ζωήν, καὶ δι΄ἀσθενείας δύναμιν, τοῖς ἀθληταῖς σου πρυτανεύεις. Διὸ καὶ Παρασκευὴ ἡ ἔνδοξος, ἡ τῆς εἰκόνος σου σύμφυτος, ὑπὲρ τῆς δόξης σου παθοῦσα, παθημάτων βαρυτάτων καὶ δεινῶν ἀσθενειῶν, ἰατρὸς ἡμῖν ὤφθη ἀπαράμιλλος. Αὐτῆς ταῖς ἱκεσίαις Δέσποτα, σῶσον περιούσιον λαόν, καὶ τῇ πόλει σου παράσχου, εἰρήνην καὶ μέγα ἔλεος. Εἰς τὸν Στίχον στιχηρὰ προσόμοια τὰ παρόντα τῆς Ἁγίας Ἦχος δ΄ Ἔδωκας σημείωσιν. Εἴληφας πανένδοξε, παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἰαμάτων χαρίσματα, δι΄ὧν φλέγεις δαίμονας, καὶ διώκεις νόσους, καὶ παρέχεις πᾶσι, τοῖς προσιοῦσί σε πιστῶς, τὴν εὐρωστίαν ψυχῆς καὶ σώματος· διό σου ἐν τοῖς θαύμασι, ἡ τῶν Θερμίων κωμόπολις, καυχωμένη γεραίρει σε, ἐν τῷ θείῳ τεμένει σου. Στίχ. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ. Νέοι καὶ πρεσβύτεροι, Παρασκευὴ θεοτίμητε, ἐτησίως δοξάζουσι, τὰ θεῖά σου θαύματα, ἅπερ κατειργάσω, καὶ ἤλασας τάχος, τὴν νεμομένην μανικῶς, τὴν δὲ σὴν κώμην τὴν γρίππην ἔνδοξε· ἥνπερ ἀπαύστως φύλαττε, ἀπὸ παντοίας κακώσεως, ἀσινῆ καὶ ἀλώβητον, ἐκ Μονῆς τῆς Ἁγίας σου. Στίχ. Τὸ ἑσπέρας αὐλισθήσεται κλαυθμός, καὶ τὸ πρωῒ ἀγαλλίασις. Ἅπαντας ἐνέπλησας, χαρᾶς ἀφάτου καὶ κρείττονος, ἀσφαλὲς καταφύγιον, ἡνίκα κατέπαυσας, τὴν λοιμώδη νόσον, τοὺς πιστούς σοι Θερμίους, οἵτινες κάλλιστον ναόν, σοὶ ἀνεδείμαντο ἑορτάζοντες, τὴν σὴν λαμπρὰν πανήγυριν, Παρασκευὴ ἀνυμνοῦντές σε, ὡς οἰκείαν ὑπέρμαχον, καὶ σεπτὴν ἀντιλήπτορα. Δόξα. Ἦχος πλ. α΄. Ἐν ᾄσμασι σαλπίσωμεν καὶ ὕμνον χαριστήριον προσάξωμεν γηθόμενοι, ὡς εὐγνωμοσύνης φόρον, τῇ ἱερᾷ ἀθληφόρῳ. Θερμίων συστήματα συντρεχέτωσαν, καὶ τὴν παραδόξως τῆς λαοβόρου νόσου, προμηθείᾳ κρείττονι, ἀπαλλάξασαν ἡμᾶς ταχύ, καὶ βραβεύσασαν ὑγείαν εὐφημείτωσαν. Θέρμου ἡ περίοικος, καὶ ἡ φερώνυμος Μονὴ τῆς Μάνδρας, τὴν θερμὴν ἐν προστασίαις, ἐπαξίως μακαρίσωμεν. Τῶν νοσούντων τὴν ἰατρόν, τῶν θλιβομένων τὴν σκέπην, τῶν πασχόντων προστασίαν, τῶν πταιόντων τὸν ἱλασμόν, τῶν κακουχουμένων τὴν θεραπείαν, τὴν πλουτοδότιν τῶν ἀπορούντων, τῶν καχεκτούντων τὴν εὐρωστίαν, τὴν πάντας ἁπανταχοῦ θερμῶς προφθάνουσαν, ἐγκωμιάζοντες οὕτως εἴπωμεν· Φιλάγαθε Παρασκευὴ, πρόφθασον, ἐξελοῦ ἡμᾶς τῆς ἐνεστώσης ἀνάγκης καὶ σῶσον τὴν πόλιν σου ταῖς ἱκεσίαις σου. Καὶ νῦν. Προεόρτιον.Ἦχος δ’ Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, τὴν μόνην ἀμώμητον ἐγκωμιάσωμεν, τὴν ἐκ τῶν Προφητῶν προκηρυχθεῖσαν, καὶ ἐν τῷ ναῷ προσενεχθεῖσαν, τὴν πρὸ τῶν αἰώνων προορισθεῖσαν Μητέρα, καὶ ἐπ' ἐσχάτων τῶν χρόνων, ἀναδειχθεῖσαν Θεοτόκον, Κύριε, πρεσβείαις αὐτῆς, τὴν εἰρήνην σου παράσχου ἡμῖν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης (ἱερομονάχου Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου). Παρθενίαν ἁγίαν τῷ Κυρίῳ ἐνέγκασα, εἶτα καὶ τὸ αἷμα γενναίως, δι΄ἀθλήσεως δέδωκας, διὸ καταστεφθεῖσα ἐξ Αὐτοῦ, ἰάματα πηγάζεις δαψιλῶς, τοῖς τιμῶσι σὴν εἰκόνα θαυματουργόν, ἐν Θέρμῳ (ἐν Μάνδρᾳ) χριστοκάρδιε· γρίππης ἐδίωξας φθοράν, σμήνη ἀκρίδος ἤλασας, καθικετεύουσα Θεόν, Παρασκευὴ πανθαύμαστε. Δόξα. Ἕτερον. Ἦχος δ΄ . Ὁ ὑψωθείς (ἱερομ. Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου). Θερμήν σε πρέσβιν πρὸς Φιλάνθρωπον ἔχει, Παρασκευὴ ὁσιομάρτυς τὸ Θέρμον, εἰκόνα τὴν ἁγίαν σου τιμῶν πανευλαβῶς· ὅθεν πάντας φύλαττε, τοὺς προσπίπτοντας πόθῳ, ἐκ κακῶν καὶ θλίψεων, καὶ κινδύνων τοῦ βίου, καὶ βασιλείαν χάρισαι Θεοῦ, ἐν ᾗ εὐφραίνῃ, ἁγία πανθαύμαστε. Καὶ νῦν ... Προεόρτιον. Ἦχος ὁ αὐτὸς. Ταχὺ προκατάλαβε. Χαρὰν προμνηστεύεται, σήμερον Ἄννα ἡμῖν, τῆς λύπης ἀντίθετον, καρπὸν βλαστήσασα, τὴν μόνην Ἀειπάρθενον· ἣν περ δὴ καὶ προσάγει, τὰς εὐχὰς ἐκπληροῦσα, σήμερον γηθομένη, τῷ Ναῷ τοῦ Κυρίου, ὡς ὄντως ναὸν τοῦ Θεοῦ Λόγου, καὶ Μητέρα ἁγνήν. Καὶ Ἀπόλυσις. ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετὰ τὴν α΄ στιχολογίαν, Κάθισμα τῆς Ἁγίας. Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος. Τῶν θείων σου θαυμάτων εἰς ὀσμὴν συνδραμόντες, τῆς πνευματικῆς εὐωδίας πληρούμεθα λιταῖς σου· σὺ γὰρ προνοεῖς ἡμῶν ἀεί, καὶ σῴζουσα φυλάττεις ἐκ δεινῶν, τοὺς τῇ σκέπῃ προσιόντας σου τῇ θερμῇ, Παρασκευὴ καλλιμάρτυς· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ δεδωκότι σε ἡμῖν μεγίστην ἔφορον. Δόξα καὶ νῦν. Προεόρτιον Ἦχος ὁ αὐτός. Αἰνέσατε παρθένοι, καὶ Μητέρες ὑμνήσατε, λαοὶ δοξολογεῖτε, ἱερεῖς εὐλογήσατε, τὴν ἄχραντον Μητέρα τοῦ Θεοῦ· σαρκὶ γὰρ νηπιάζουσα Ναῷ, τῷ τοῦ Νόμου προσηνέχθη, ὥσπερ ναὸς Κυρίου ἁγιώτατος. Διὸ ἑορτὴν πνευματικήν, τελοῦντες ἀνακράξωμεν· Χαῖρε Παρθένε δόξα, τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων. Μετὰ τὴν β΄ στιχολογίαν. Ἦχος α΄. Τὸν τάφον σου Σωτήρ. Ὡς ἔαρ γλυκερόν, ἐκ τῆς Μάνδρας εἰσήχθη, ἡ θεία σου εἰκών, ἐν Θερμίων τῇ κώμῃ, ἀθληφόρε ἀνάργυρε, τὸν χειμῶνα σκεδάζουσα, ὃν ἐξήγειρεν, ἡ ἐκ τῆς γρίππης νοτία, καὶ παρέχουσα ῥῶσιν, γαλήνην καὶ χάριν, τοῖς νόσῳ στενάζουσι. Δόξα καὶ νῦν. Προεόρτιον. Ἦχος δ’ Ταχὺ προκατάλαβε. Δαυῒδ προοδοποίησον, ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Θεοῦ, καὶ χαίρων ὑπόδεξαι τὴν Βασιλίδα ἡμῶν, καὶ ταύτῃ ἐκβόησον. Εἴσελθε ἡ Κυρία, εἰς ναὸν Βασιλέως, εἴσελθε, ἧς ἡ δόξα, κεκρυμμένως νοεῖται, ἐξ ἧς μέλι καὶ γάλα μέλλει πηγάσειν, πᾶσι τὸ φῶς ὁ Χριστός. Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα τῆς Ἁγίας καὶ προεόρτιον. Ἦχος α΄ . Τὸν τάφον σου Σωτήρ. Ἐπῆλθες δραστικῶς τῇ εἰκόνι σου κόρη, τὰ σῶστρα τοῖς πιστοῖς ἀνεδέξω τοῦ θύειν, ὡς ἂν ἐκ τῆς μάστιγος, λυτρωθῶσι τοῦ χείρονος· ὅθεν φέροντες τὴν εὐαγῆ σου εἰκόνα, καὶ τελέσαντες τὰ πρὸς Θεὸν θεοφρόνως, τῆς νόσου ἐρρύσθησαν. Δόξα καὶ νῦν. Προεόρτιον. Ἦχος ὁ αὐτός. Ἑτοίμη εἰς ναὸν εἰσελθεῖν Θεομῆτορ, χαρὰν πνευματικὴν νηπιόθεν ἐδέχθης τῆς λύπης ἀντίθετον, καταπίστευμα ἅγιον, ἀνακράξωμεν δοξολογίαν ποιοῦντες ἀναμένοντες τοῦ σοῦ νηπίου πληρῶσαι εὐχὴν τῆς ἐλεύσεως. Οἱ Ἀναβαθμοί, τὸ Α’ Ἀντίφωνον τοῦ δ’ Ἤχου. Ἐκ νεότητός μου πολλὰ πολεμεῖ με πάθη, ἀλλ᾿ αὐτὸς ἀντιλαβοῦ, καὶ σῶσον Σωτήρ μου. (δίς) Οἱ μισοῦντες Σιών, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου· ὡς χόρτος γάρ, πυρὶ ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι. (δίς) Δόξα... Ἁγίῳ Πνεύματι πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται, καὶ καθάρσει ὑψοῦται λαμπρύνεται, τῇ τριαδικῇ Μονάδι ἱεροκρυφίως. Καὶ νῦν... Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα, ἀρδεύοντα ἅπασαν τὴν κτίσιν, πρὸς ζωογονίαν. Προκείμενον Ἦχος δ’ Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται. Στίχ. Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου. Πᾶσα πνοὴ, Εὐαγγέλιον τῶν δέκα Παρθένων. Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον. Κεφ. 15: 21-28 Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν, ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. Πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι, καὶ αἱ πέντε μωραί. αἵτινες μωραὶ, λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν, οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον· Ααἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν. Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου, ἐνύσταξαν πᾶσαι, καὶ ἐκάθευδον. Μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· Ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. Τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι, καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν. Αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον· Δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. Ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι, λέγουσαι· Μήποτε οὐκ ἀρκέσει ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας, καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. Ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι, ἦλθεν ὁ νυμφίος· καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. Ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι, λέγουσαι· Κύριε, Κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν, ἐν ᾗ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται. Ὁ Ν΄. Δόξα. Ταῖς τῆς ἀθληφόρου … Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου… Στίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός… καὶ τὸ ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β΄ Εἰς ταχεῖαν βοήθειαν προσδραμοῦσα ἀναργύρως ἐδωρήσατο Παρασκευὴ ἡ προστάτις διὰ τῆς εἰκόνος τῆς Μονῆς αὐτῆς τὴν ἐκ τῆς ζοφερᾶς γρίππης ἀπαλλαγὴν. Συνωστισμὸς εἰς τάφους διεκόπη τῇ θαυμαστῇ αὐτῆς ἐνεργείᾳ ἀνανεοῦσα δι΄αὐτῆς τὴν τοῦ Θεοῦ παρουσίαν καὶ ἐν Θέρμῳ θερμανοῦσα τὴν ἐκ τῆς μάστιγος ψυχθεῖσαν πόλιν· ὅθεν ἐκχύλισμα ἀκράτου ευχαριστίας γευσαμένη μεσιτεύει ἀεὶ τῷ Θεῷ ὑπὲρ ὑγείας τοῖς κάμνουσι καὶ κατατρυχομένοις ἐκ νόσων καὶ θλίψεων. Εἶτα οἱ κανόνες. Ὁ προεόρτιος, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς, κατὰ ἀλφάβητον μέχρι τῆς ζ΄ᾠδῆς. Ποίημα, Ἰωσὴφ. Ὠδὴ α’ Ἦχος δ’ Ὁ Εἱρμὸς. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου, καὶ πληρωθήσεται Πνεύματος, καὶ λόγον ἐρεύξομαι, τῇ Βασιλίδι Μητρί, καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρῶς πανηγυρίζων, καὶ ᾄσω γηθόμενος, ταύτης τὴν Εἴσοδον. Ἁγίων εἰς Ἅγια, ἡ Παναγία καὶ ἄμωμος, οἰκῆσαι προέρχεται, Ὑπεραγίου Θεοῦ, ὅπως γένηται, ναὸς ἡγιασμένος, καὶ ταύτης προτρέχουσι, κόραι νεάνιδες. Βουλὴ προαιώνιος, τοῦ πρὸ αἰώνων Θεοῦ ἡμῶν, εἰς πέρας προέρχεται, προερχομένης σου, ἀνατραφῆναι, εἰς Ἅγια Ἁγίων, εἰς Λόγου κατοίκησιν, Κόρη πανάμωμε. Γεννήτορες ἔνθεοι, σὲ τοῦ Θεοῦ τὴν Γεννήτριαν, γεννήσασθαι μέλλουσαν, ἀνατιθέασιν, εἰς τὰ Ἅγια, τραφῆναι τῶν Ἁγίων, εὐχὴν ἥνπερ ηὔξαντο, πληροῦντες Πάναγνε. Δυνάμωσον Δέσποινα, τὸ ἀσθενὲς τῆς καρδίας μου, καὶ στήριξον πάθεσι, περιτρεπόμενον, ὅπως πίστει σε, καὶ πόθῳ μακαρίζω, τὴν Ἀειμακάριστον, καὶ παναμώμητον. Τῆς Ἁγίας φέρων τὴν ἑπομένην ἀκροστιχίδα. Θέρμον τὰ σῶστρά σοι Παρασκευὴ θύει. Χρήστου. Ἦχος ὁ αὐτός. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Διάρας τὸ στόμα μου, Παρασκευῆς τῆς προστάτιδος, Τριὰς ὑπεράγαθε, ὅπως ὑμνήσω φαιδρῶς, τὰ θαυμάσια, ἐπίλαμψιν αἰτοῦμαι, δι΄ὧν σῴζει ἅπαντας, νόσων καὶ θλίψεων. Ἀκούσασα θλίψεων, πάντας προφθάνεις ὡς τάχιστα, ἁγία πανεύφημε, τῶν θλιβομένων δεινῶς, καὶ τοῖς κάμνουσι, νοσήμασιν ἀτρύτοις, ὑγείαν καὶ λύτρωσιν, νέμεις τερψίθυμον. Φωνὴν χαριστήριον, Παρασκευὴ ἀναμέλπει σοι, τοῦ Θέρμου κωμόπολις, ἀπορρυσθεῖσα ποτέ, τῇ προνοίᾳ σου, ἐκ γρίππης βαρυτάτης, καὶ χαίρει κηρύττουσα, χάριν τὴν ἄφθονον. Θεοτοκίον. Ἡλίου λαμπρότερος, ὁ ἐκ νηδύος σου Ἥλιος, ἐκ μήτρας ἀνέτειλε, θεογεννῆτορ Ἁγνή, καὶ ἐπλήρωσε, χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης, τὰ σύμπαντα ἅπαντα, σώσας τὸν ἄνθρωπον. Προεόρτιος ᾨδὴ γ΄. Ὁ Εἱρμός. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους Θεοτόκε, ὡς ζῶσα καὶ ἄφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικὸν στερέωσον· κἂν τῇ σεπτῇ Εἰσόδῳ σου, στεφάνων δόξης ἀξίωσον. Ἐξάρχουσαι κόραι τῆς Παρθένου, λαμπάδας κατέχουσαι φαιδρῶς, τὸ μέλλον ὑπογράφουσιν· ἐκ ταύτης γὰρ τεχθήσεται, ὁ φωτισμὸς τῆς γνώσεως, λύων τῆς πλάνης τήν ζόφωσιν. Ζηλοῦσα τὴν πάλαι θεοφρόνως, ἡ Ἄννα εὐχὴν ἀποπληροῖ, καὶ σὲ προσανατίθεται, τῷ Ἱερῷ Πανάμωμε, ἱερωτάτην σύλληψιν, μέλλουσαν ἕξειν καὶ γέννησιν. Ἥλιος ἐφήπλωσεν ἀκτῖνας, ὁρῶν τὴν νεφέλην τοῦ φωτός, ἐφαπλουμένην νεύματι, Θεοῦ ἔνδον εἰς Ἅγια, ἐξ ἧς ὀμβρήσει ἄφεσις, τοῖς χερσωθεῖσιν ἐγκλήμασιν. Θεοὶ με Θεὸς ἐν σοὶ σκηνώσας, δι' οἶκτον πανάχραντε Ἁγνή, κλαπέντα βρώσει πρότερον, ἀπάτῃ τῇ τοῦ ὄφεως, καὶ τῆς φθορᾶς τὴν ἄφθαρτον, πάλιν τρυφὴν ἀντιδίδωσιν. Τῆς Ἁγίας. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους. Τρυχόμενοι νόσῳ πανωλέθρῳ, τοῦ Θέρμου οἱ κάτοικοι ποτέ, Παρασκευὴ θεινόμενοι, σὲ ἰατρὸν ἀνάργυρον, ἐν ἄλγει σε εὑράμενοι, τῆς συμφορᾶς ἀπηλλάγησαν. Ἀὴρ μολυνθεὶς ὁ ζωογόνος, καὶ πᾶσι τοῖς πνέουσιν αὐτόν, τὸν ὄλεθρον ποιούμενος, τὴν νόσον διεξέτεινεν, ἀλλ΄ἐκ θανάτου ἤρπασας, Παρασκευὴ ἀγρυπνήσασα. Ἀέναον σώτειραν καὶ ῥύστιν καὶ πρύτανιν ἀγαθοποιόν, λαμπρῶς σε ἐπιγράφεται, παγχρύσοις τε τοις γράμμασι, τοῦ Θέρμου ἡ κωμόπολις, φυλαττομένη τῇ σκέπῃ σου. Θεοτοκίον Νηπίων εἰσόδου καθηκόντως ἐκ νόμου ἀρχὴν πνευματικήν, προώρισται τὴν ἔνδοξον γευθῆναι καὶ ἀθάνατον Παρθένε θείαν τράπεζαν καὶ εὐφροσύνην οὐράνιον. Κάθισμα. Κατεπλάγη Ἰωσὴφ. Κηδεμόνα προμηθῆ καὶ σὲ προστάτιν ἐσσαεί, ἡ κωμόπολις ἡμῶν σὲ μακαρίζει πανδημεὶ, ὡς πεποιθυῖά τῇ σκέπῃ σου Ὁσιομάρτυς· Ἀλλ΄ἔσωσας ἡμᾶς, ἐκ τῆς ἐκ πάλαι ἀρᾶς, ἐκ θλίψεως δεινῆς διὰ εἰκόνος τῆς σῆς, Παρασκευὴ, καὶ ῥύου ἐκ μαστίγων καὶ λαοφθόρων δεινῶν σου πιστούς. Διὸ ὑμνοῦμεν τῆς χάριτός σου ἔμπυρον μεσιτείαν. Δόξα. Καὶ νῦν ... Προεόρτιον, ὁ αὐτὸς. Ὁ ναὸς ὁ τοῦ Θεοῦ, ἡ πολυτίμητος παστάς, ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ, μετὰ λαμπάδων φαεινῶν, ἐν εὐφροσύνῃ προέρχεται τοῦ εἰσαχθῆναι, καὶ χαίρει ἐπ' αὐτῇ, ὁ Ζαχαρίας ὁρῶν, τὴν δήλωσιν τρανῶς, τῶν ἱερῶν προφητῶν, ἀπαρχομένην ἤδη περαιοῦσθαι, καὶ γηθοσύνως βοᾷ πρὸς αὐτήν. Χαρὰν μηνύει, ἡ πρόοδος σου, Κόρη παρθενομῆτορ. Προεόρτιος. Ὠδὴ δ’ Ὁ Εἱρμὸς. Τὴν ἀνεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τῆς ἐκ τῆς Παρθένου σαρκώσεως, σοῦ τοῦ Ὑψίστου, ὁ Προφήτης Ἀββακούμ, κατανοῶν ἐκραύγαζε· Δόξα τῇ δυνάμει σου Κύριε. Ἱεραὶ προήγγειλαν γλῶσσαι Σεμνή, ἔσεσθαι χωρίον σε φύσεως, τῆς ἀχωρήτου· διὰ τοῦτο σε χοροί, παρθενικοὶ προπέμπουσι, λαμπαδηφοροῦντες εἰς Ἅγια. Κλέος ἀπηνέγκατο Ἰωακείμ, Ἄννῃ συμβαδίζων καὶ φέρων σε, μέτ' εὐφροσύνης, εἰς τὸν ἅγιον Ναόν, ναὲ Θεοῦ πανάγιε, ἄχραντε πανάμωμε Δέσποινα. Λύεται ἀπόφασις προγονική· ἤνθησεν ἰδοὺ γὰρ ἡ ἄμπελος, ἥτις τὸν βότρυν, τὸν ἀκήρατον ἡμῖν, καρπογονήσει φέροντα, οἶνον εὐφροσύνης τοῖς πέρασι. Μόνην σε πανάμωμον ὁ πλαστουργός, Λόγος εὑρηκὼς κατεσκήνωσε, σοῦ ἐν νηδύϊ, ἐργαζόμενος ἡμῶν, τὴν σωτηρίαν Ἄχραντε, χάριτι δι' ἄφατον ἔλεος. Τῆς Ἁγίας. Τὴν ἀνεξιχνίαστον. Τὴν ἀνερμηνεύτως ἐκβάσεις ἡμῖν, χαρμοσύνους ἔνειμε χάριτος, τῆς οὐρανίου· ἡ χριστώνυμος διὸ, Παρασκευὴ, κωμόπολις, εὐχαρίστῳ γλώσσῃ λαμπρύνει σε. Τοῖς θεοφορήτοις πρεσβείαις ἡμῖν, εἰσηγήσω μάρτυς τὴν λύτρωσιν, ἐκ τοῦ κινδύνου, καταφέρουσα φθοράν, πανδημικῆς ἁλώσεως, ἐκ τῆς ἀσθενείας τῆς μάστιγος. Τῆς μεγαλωσύνης σου ἔνθεον νοῦν, οι ἐν Θέρμῳ ᾄδουσι σύσσωμοι, εὐλογημένη· εὐσεβεῖς Παρασκευή, οἱ οἰκισταὶ ἀνήγειραν τὸν ναόν σου πίστει εἰς εὔνοιαν. Θεοτοκίον. Τὸ κατοικητήριον Μῆτερ Θεοῦ, ἐκ νηπίου ἔμελλες γίγνεσθαι, ἐν τῇ Εἰσόδῳ· Παναγία ἀληθής, ἐν τῇ ζωῇ ἐβάδισας, καὶ προσέχεις ἄλγει στενάζοντας. Προεόρτιος. Ὠδὴ ε’ Ὁ Εἱρμὸς. Ἐξέστη τὰ σύμπαντα ἐν τῇ σεπτῇ εἰσόδῳ σου· σὺ γὰρ ἀπειρόγαμε Παρθένε· ἔνδον εἰσῆλθες ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ, ὥσπερ καθαρώτατος ναός, πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσί σε τὴν εἰρήνην βραβεύουσα. Νεφέλαι ῥανάτωσαν, δικαιοσύνην σήμερον· ὡς ἐν οὐρανῷ γὰρ ἐφαπλοῦται, θεία νεφέλη ἐν τῷ ναῶ τοῦ Θεοῦ· ἥτις ἀποστάξει γλυκασμόν, πᾶσαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, τήν πικρίαν ἐξαίροντα. Ξένη σου ἡ σύλληψις, ξένη σου καὶ ἡ γέννησις, ξένη σου ἡ Πρόοδος Παρθένε, ξένη ἡ ἔνδον τοῦ ἱεροῦ ἀγωγή, ξένα καὶ παράδοξα τὰ σά, λόγον ὑπερβαίνοντα, καὶ διάνοιαν Ἄχραντε. Ὅλην σε ἡγίασε, τὸ πνεῦμα τὸ Πανάγιον, ἔνδον τοῦ ναοῦ διαιτωμένην, καὶ τρεφομένην τροφὴν οὐράνιον, Νύμφη τοῦ Πατρὸς περικαλὴς· ὅθεν ἐχρημάτισας, καὶ τοῦ Λόγου Γεννήτρια. Πρὸς σέ μου τὴν ἅπασαν, ἐλπίδα Κόρη τίθημι, πρὸς τοὺς οἰκτιρμούς σου καταφεύγω· βλάβης δαιμόνων δεῖξον ἀμέτοχον, τὴν καταπεσοῦσάν μου ψυχήν, καὶ ἐξασθενήσασαν, ἡδονῶν ἐπικλύσεσι. Τῆς Ἁγίας. Ἐξέστη τὰ σύμπαντα. Ἱλέῳ σου ὄμματι, ἐπέβλεψας ὡς ἥλιος, οἷα ἀρωγὸς τῶν θλιβομένων, Παρασκευὴ φθορᾶς ἀπηλλάξω ἡμᾶς, καὶ τῇ ἀοράτῳ σου ῥοπῇ, ἀσθενείας ἔπαυσας τὴν ὁρμὴν τὴν ἀκάθεκτον. Ἁγνῆς τὰ Εἰσόδια, φαιδρῶς προερτάζοντες, συνεπικροτήσωμεν εὐθύμως, τὴν ἐκ θαυμάτων νεοφανῆ ἑορτὴν, τῆς Παρασκευῆς τῆς σωστικῆς εὐφροσύνως χαίροντες, καὶ λαμπρῶς ἑορτάζοντες. Ἀγάπῃ συνέδραμον, νηστείαν καὶ μετάνοιαν, καθομολογοῦντες τῷ Κυρίῳ, πάλαι τοῦ Θέρμου οἱ οἰκισταὶ ἐν σπουδῇ, καὶ ἐν μεταγνώσει ἀληθεῖ, πίστει ἐμφορούμενοι, ἐκ τῆς γρίππης ἐσώθησαν. Θεοτοκίον. Ῥημάτων ὡς ἤκουσας, τοῦ σοῦ Υἱοῦ Πανάμωμε, ἀποκαλυφθείσης σωτηρίας, εὐηγγελίσω πρώτη παντὸς γηγενοῦς, τὴν τοῦ ᾍδου λύσιν παντελῆ, καὶ Ἀδὰμ τὴν ἔγερσιν, καὶ τοῦ κόσμου τὴν λύτρωσιν. Προεόρτιος. Ὠδὴ ς’ Ὁ Εἱρμὸς. Τὴν θείαν ταύτην καὶ πάντιμον, τελοῦντες ἑορτὴν οἱ θεόφρονες, τῆς Θεομήτορος, δεῦτε τὰς χεῖρας κροτήσωμεν, τὸν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα Θεὸν δοξάζοντες. Ῥωσθέντες τῇ θείᾳ χάριτι, οἱ θεῖοι τῆς Παρθένου γεννήτορες, ταύτην ὡς ἄμωμον, περιστερὰν εἰς τὰ Ἅγια, ἀνατραφῆναι πόθῳ ἀνατιθέασι. Σοῦ τῆς μελλούσης εἰσδέχεσθαι, τὸ φῶς τὸ ἐκ φωτὸς προερχόμενον, φῶτα ὑφάπτουσαι, κόραι σεμναὶ προπορεύονται, φωτοειδῆ πρὸς θεῖον Ναὸν χορεύουσαι. Τὸ πλῆρες δόξης παλάτιον, τὸ μέγα Προφητῶν περιήχημα, θρόνος ὁ ἅγιος, ἔνδον εἰς Ἅγια τίθεται, τῷ Βασιλεῖ τῶν ὅλων ἑτοιμαζόμενος. Ὑμνῶ σου Κόρη τὴν σύλληψιν, ὑμνῶ σου τὴν ἀπόρρητον γέννησιν, ὑμνῶ τὴν σκέπην σου, βλάβης δι' ἧς πάσης ῥύομαι, ὁ πρὸς τὴν σὴν γαλήνην κατεπειγόμενος. Τῆς Ἁγίας. Τὴν θείαν ταύτην. Παρασκευὴ ἡμᾶς ἔσωσας, τῆς γρίππης τὴν μανίαν καθήλωσας, ταχὺ τὸ πρότερον, οὕτω καὶ νῦν ἐπιφάνηθι, καὶ πᾶσαν εὐπραγίαν, ἡμῖν πρυτάνευσον. Ἁγιαστήριον ἔνθεον, καὶ στήλην εὐσεβείας περίδοξον, Θέρμου οἱ κάτοικοι Μονὴν λαμπράν σοι ἀνήγειραν, κοινῶς Παρασκευὴ σοὶ δεήσεις πέμπουσι. Μεγαλωσύνην καὶ αἴνεσιν, ἐν πράξεσιν εὐλάβειαν ἔχοντες, εὐσήμως ᾄσωμεν Παρασκευῇ προσευχόμενοι, εὐγνωμοσύνης φόρον ταύτῃ προσφέροντες. Θεοτοκίον. Πλήρης φωτὸς ὑπὲρ ἔννοιαν, ἡ Εἴσοδος Παρθένε ἡτοίμασε, ζωῆς τὴν ἔκλαμψιν, καὶ αἰωνίαν ἀπόλαυσιν, θανάτου τῆς φθορᾶς ἀπήλλαξας Δέσποινα. Κοντάκιον.Προεόρτιον. Ἦχος δ΄Ἐπεφάνης σήμερον. Εὐφροσύνης σήμερον, ἡ οἰκουμένη, ἐπληρώθη ἅπασα, ἐν τῇ εὐσήμῳ Ἑορτῇ, τῆς Θεοτόκου κραυγάζουσα· Αὕτη ὑπάρχει, σκηνὴ ἐπουράνιος. Τῆς Ἁγίας.Ἦχος πλ.δ΄ Τῇ Ὑπερμάχῳ. (Ἱερομ. Ἀθαν. Σιμωνοπετρίτου). Σεπτὴν εἰκόνα προσκυνοῦντές σου χριστόαθλε, Παρασκευὴ καθικετεύομεν οἱ δοῦλοί σου ἀπὸ πάσης περιστάσεως σκέπε Θέρμον, ἐκδιώκουσα τὰς νόσους ταῖς πρεσβείαις σου, καὶ τὰ νέφη τῶν παθῶν καταπραΰνουσα, ὅπως μέλπωμεν· Χαίροις Μάρτυς ἀοίδιμε. Ὁ Οἶκος. Ῥωσθεῖσα χάριτος θαυμάτων ζωοδόχων μέμνησο τῶν ἐκτελούντων τὴν ἁγίαν λιτήν σου καὶ συνελθόντων ἔνδον τῆς Μονῆς σου· ἐν τῷ ναῷ γὰρ παρεστῶτες ἱκετεύομεν ἔμπροσθεν τῆς εἰκόνος σου διὰ τῶν ὕμνων καὶ μεγαλοφώνως τιμῶμέν σε· Χαῖρε, σωστικὴ τοῦ Θέρμου παρουσία· χαῖρε θεϊκῆς προνοίας κατοικία. Χαῖρε, τῆς Μονῆς σου ἐν Μάνδρᾳ ὑπέρμαχος· χαῖρε τῶν νοσούντων εὐεργέτις ἐξαίρετος. Χαῖρε ἰαμάτων ἀφθόνων ποτήριον· χαῖρε τοῦ Χριστοῦ φωτεινὸν ἱλαστήριον. Χαῖρε δι΄ἧς γέμει εὐφροσύνης ὁ λαός, χαῖρε δι΄ἧς πληροῦται ἡ κωμόπολις φωτός. Χαῖρε τοῦ ἐλέους ἡ σεμνὴ προμηθεία, χαῖρε τῶν θλιβομένων θερμὴ παραμυθία. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἀνάμνησιν ἐπιτελοῦμεν τοῦ ὑπερφυοῦς θαύματος τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευῆς, ἀπαλλαγῆς ἐκ τῆς θανατηφόρου γρίππης, ἐν ἔτει 1918. Στίχοι. Παρασκευή, Θεῷ τὸ θρἀσος ἔχουσα, γρίππης ἀπαλλαγὴν δεικνύει τάχει. Πανωλεθρίαν ἡ σὴ πρεσβεία ἀθληφόρε, τῇ γρίππῃ κατειργάσατο ἐν Θέρμῳ. Τῆς Ἁγίας ἡ εἰκὼν λιτανευθεῖσα εἰς Θέρμον καὶ τὴν περίοικον, πεζῇ ἀπὸ τῆς ἐν Μάνδρᾳ Μονῆς αὐτῆς ἐν Νοεμβρίῳ εἰκοστῇ 1918 ἔτει συνέτεινεν εἰς τὴν πλήρη ἀπαλλαγὴν ἐκ τῆς πανδημίας γρίππης ὥστε, ἐνῶ πρότερον ἐπὶ τρεῖς μῆνας ἀπέθνησκον ἐξ αὐτῆς 2-12 ἀσθενεῖς καθ΄ἡμέραν, ἀπό τῆς λιτανεύσεως διεκόπησαν παντελῶς τὰ θανατηφόρα περιστατικά, ἀλλὰ καὶ οἱ προσευχόμενοι ἐν τῇ θέᾳ τῆς εἰκόνος ἀσθενεῖς ἐθεραπεύοντο. Προεόρτιος. Ὠδὴ ζ’ Ὁ Εἱρμὸς. Οὐκ ἐλάτρευσαν, τῇ κτίσει οἱ θεόφρονες, παρὰ τὸν Κτίσαντα, ἀλλὰ πυρὸς ἀπειλήν, ἀνδρείως πατήσαντες, χαίροντες ἔψαλλον· Ὑπερύμνητε, ὁ τῶν Πατέρων Κύριος, καὶ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ. Φωτοφόρον σε, ὡς ἥλιον εἰσδέχεται, ναὸς ὁ ἅγιος, ἔνδον ἀστράπτουσαν, ἀκτῖνας τοῖς πέρασι, σωτηριώδεις ἁγνή, ὑπεράγιον, ναὸν γενέσθαι μέλλουσαν, τοῦ Υἱοῦ Θεοῦ Παρθένε. Χεῖρας ἅπαντες, κροτήσατε λυτρώσεως, σύμβολα φέρουσαν, τὴν Ἀπειρόγαμον, ὁρῶντες· Ἀγγέλου γάρ, χειρὶ ἐκτρέφεται, τὸν οὐράνιον, ἄρτον ἡμῖν ὡς μέλλουσα, ἀπορρήτως ἀποτίκτειν. Ψυχαὶ ἅπασαι, Δικαίων ὑποχθόνιοι, εὐαγγελίζεσθε, περιστερὰ ἡ χρυσῆ, κατάπαυσιν φέρουσα, κατακλυσμοῦ νοητοῦ, πεφανέρωται, καὶ εἰς Ἁγίων Ἅγια, εὐσεβῶς περιχορεύει. Ὡς ὡραία, τὸν ὡραῖον ἀπεκύησας, τὴν ἀμορφίαν ἡμῶν, προσεπανάγοντα νῦν, εἰς πρώτην ἐμφέρειαν, Κόρη πανάμωμε, ᾧ καὶ ψάλλομεν· Ὁ τῶν Πατέρων Κύριος, καὶ Θεός εὐλογητὸς εἶ. Τῆς Ἁγίας. Οὐκ ἐλάτρευσαν. Λιτανεύοντες εἰκόνα σου, πανσέβαστον, τῇ εὐδοκίᾳ σου, Παρασκευὴ ἀγαθή, τὸ Θέρμον ἐκράτυνας, ὡς πλοῦτος ἄσυλος, καὶ ἀκένωτον, τῇ πρὸς ἡμᾶς ἀρρήτου σου, συμπαθείας χορηγεῖον. Συνθλιβόμενοι, τοῦ Θέρμου οἱ οἰκήτορες, καὶ ἀποθνήσκοντες, τῇ ἐκ τῆς γρίππης πληγῇ, τὸν ἄωρον θάνατον, ὀξὺν ἀκέστορα, παρ’ἐλπίδα σε ἐφεύραντο πανεύφημε καὶ ἐρρύσθησαν τῆς νόσου. Ὑδατόρρυτος, νεφέλη ἀναψύχουσα, ἡ σὴ ἐπίσκεψις, ὤφθη τῷ Θέρμῳ ποτέ, τῆς γρίππης τὴν πάμβορον φλόγα σβεννύουσα, καἰ δροσίζουσα, τοὺς χαλεπῶς πυρέσσοντας, τῇ τῆς νόσου ἐπιτάσει. Θεοτοκίον. Ἀναμένεται ἡ Εἴσοδος, Πανάμωμε, ὡς καλλιέρημα τοῦ ζωοδότου Θεοῦ, προνοίας ἐπίτευγμα, καὶ ἐλατήριον τῶν τιμώντων σε, μετάνοιαν ποιήσασθαι τῆς ἁγίας τῇ ὠθήσει. Προεόρτιος. Ὠδὴ η’. Ὁ Εἱρμὸς. Ἄκουε Κόρη Παρθένε ἁγνή, εἰπάτω δὴ ὁ Γαβριήλ, βουλὴν Ὑψίστου ἀρχαίαν ἀληθινήν, γενοῦ πρὸς ὑποδοχὴν ἑτοίμη Θεοῦ· διὰ σοῦ γὰρ ὁ ἀχώρητος βροτοῖς συναναστρέφεται· διὸ καὶ χαίρων βοῶ· Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον. Ἄκουε σύνες πρεσβῦτα σοφέ, τῷ Ζαχαρίᾳ Ἄννα φησί· Βουλήσει θείᾳ ἣν ἔσχον παῖδα σεμνήν, γενναίᾳ ψυχῇ ὑπόδεξαι. Δι' αὐτῆς γὰρ ἔσται λύτρωσις, καὶ εἰς ναόν τὸν ἅγιον, ἀνάθου ταύτην βοῶν· Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον. Εὐλογητὸς μόνος Κύριος, ἐβόησεν ὁ ἱερεύς· Ζωῆς εἰσόδους νῦν ὑπεμφαίνεις σαφῶς, ἡμῖν φανερώσας ὅπερ μέλλει οἰκεῖν, θεοχώρητον παλάτιον, Χριστὸς ὁ Βασιλεύς τοῦ παντός· πρὸς ὃν βοᾷ πᾶσα γῆ· Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον. Ἰδοὺ πρεσβῦτα σοφώτατε, ἡ Ἄννα ἔφησεν εὐλαβῶς, Καλλίστην παῖδα, ἣν δέδωκέ μοι Θεός, λαμπρῶς ὑποδέχου καὶ προφήτευε. Μόνην μέλλουσαν εἰς πράγματα, προφέρειν τὰ κηρύγματα, μεθ' ὧν βοᾷς Προφητῶν· Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον. Νῦν ἔγνων γύναι σαφέστατα, προφρόνως ἔφη ὁ γηραιός· Ξύλον ἐν μέσῳ ὡς ἐκβλαστάνει ναοῦ· Ὅπερ ἐξανθήσει θεῖον ὄντως καρπόν, Παραδείσῳ εἰσοικίζοντα, τούς βρώσει ἐξωσθέντας φθορᾶς, ἀναβοῶντας χαρᾷ· Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον. Ῥητὸν ἀρρήτων μυήσεων, ἡ σὴ ψυχὴ Κόρη σεμνή. Σαφῶς ὑπάρξει ὁ Πρέσβυς ἔφη τρανῶς· Τὸν θεῖον ἰδοὺ Παρθένε οἴκει ναόν· Ὑπ' Ἀγγέλου τρεφομένη γάρ, βουλῆς μεγάλης Ἄγγελον κυήσεις, ᾧ μελῳδῶ· Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον. Φωνὴν σοι ᾄδομεν Κόρη ἁγνή, περιχαρῶς τοῦ Γαβριήλ. Χαῖρε τῆς πάντων αἰτία μόνη χαρᾶς. Ψυχῶν χαῖρε καθαρτήριον· Ὡς κυήσασα τὴν κάθαρσιν, ἡμῶν καὶ ἀπολύτρωσιν, τῶν μελῳδούντων αὐτῷ· Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον. Τῆς Ἁγίας. Ἄκουε Κόρη. Εἶδον σε ὄψει ἁγία σεμνή, ἐλθοῦσα γὰρ Παρασκευὴ ἐν τῇ εἰκόνι σου, πάντες οἱ γηγενεῖς, οἰκήτορες εὐσεβείας δυνάμει Θεοῦ, Κυρίῳ ἐλιτάνευον πανάξιόν σου σκήνωμα, ἐν κατανύξει πολλῇ· Τὴν ὑγείαν, δὸς ἡμῖν ἔχουσα ὦτα ἐγκύπτοντα. Γνῶσιν ποικίλων θαυμάτων ἡμεῖς, λαβόντες ἐν τῷ τῆς εἰκόνος σου ὁράματι, πάντες οἱ ἀσθενεῖς, ἐν σώματι ἐκτελοῦμεν θείαν βουλήν, καὶ ὡς ἰατρεῖον ἄμισθον, τῆς γρίππης καθαρτήριον, ἐπιστασίαν τὴν σὴν, ἐξυμνοῦμεν φύλαξ τῶν δίψῃ ζητούντων τὸν Κύριον. Ῥῶσιν προχέει πιστοῖς σου πηγή , ναός σου, Παρασκευή, κόσμημα πολύτιμον, ἤγειραν ἱερόν, οἰκήτορες ἐξ ἀγάπης Θέρμου πιστοί, ὡς τῶν θαυμασίων μέγα στηλογράφημα σωτήριον· συναθροισθέντες αὐτῷ, ἀνυμνοῦμεν, μάρτυς, τὴν χάριν λυτρώσεως μάστιγος. Ἔρρηξας φύσεως νόμον σεμνή, ἐν Θέρμῳ, Παρασκευή, γρίππην κατενίκησας, νόσον ὀδυνηράν, καὶ λύτρωσιν ἐκομίσω ἰσχύϊ Χριστοῦ, ὡς τῶν ἰαμάτων ἔδειξας φιλόστοργον τὴν κλῆσίν σου· ἀποκριθεῖσα πιστοῖς, τῶν βασάνων, μάρτυς, καθεῖλες τῆς νόσου ἐπίθεσιν. Θεοτοκίον. Ἄφατος ,κόρη, χαρὰ καὶ τρυφή, καὶ χάρις εισοδικῶς ἄρχεται λυτρώσεως,νήπιον ἱερόν, εἰς σύμπαντα δαψιλῶς ἀξίως βροτοῖς, τῆς παλινζωίας λίκνον ζωοδώρητον ἐπέρχεται, τριετιζούσης Ναῷ· Πλατυτέρα σῶσον λαόν σου ἐκ θλίψεων ἅπαντα. Προεόρτιος Ὠδὴ θ’ Ἧς ἡ Ἀκροστιχίς, Ἰωσὴφ. Ὁ Εἱρμὸς. Ἅπας γηγενής, σκιρτάτω τῷ Πνεύματι, λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, ἀΰλων νόων φύσις γεραίρουσα, τὴν ἱερὰν πανήγυριν τῆς Θεομήτορος, καὶ βοάτω· Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Ἁγνὴ ἀειπάρθενε. Ἴδε τοῦ Θεοῦ, τὸ ὄρος τὸ ἅγιον, μετὰ λαμπάδων φαιδρῶν, ἔνδον εἰς τὰ Ἅγια, βαδίζει λίθος ἐξ οὗ τμηθήσεται, καί τους βωμοὺς καὶ ξόανα, δαιμονικὰ λεπτυνεῖ, τοὺς βροτοὺς δέ, ἑαυτοῦ ἐργάσεται, καὶ ναοὺς καὶ σεπτὰ καταγώγια. Ὤμοσε Θεός, καὶ νῦν ἐκπεπλήρωκε, φυλῆς Ἰούδα ἡμῖν, δοὺς τὴν ἀειπάρθενον, ἧς ἡ κοιλία ξύλον βλαστήσει ζωῆς, θανατηφόρου βρώσεως, ἀπολυτρούμενον, τοὺς τῇ πτώσει ταύτης ὑποκύψαντας, καὶ κλαπέντας ἀπάτῃ τοῦ ὄφεως. Στόματι λαμπρῷ, ἡ Ἄννα ἐβόησεν, ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ· Σοὶ προσανατίθημι, ἣν μοι παρέσχου παῖδα ὦ Δέσποτα, ἐξ ἧς δι' οἶκτον ἄφατον, σωματοφόρος ὀφθείς, διασώσεις, κόσμον ὅν περ ἔπλασας, μεγαλύνων αὐτὴν ὡς μητέρα σου. Ηὔγασεν ἰδού, ἡμέρα σωτήριος, τοῖς ἐν νυκτὶ τῶν δεινῶν, πύλη ἐπουράνιος, ναοῦ τὰς πύλας ἀναπετάσασα, μετὰ λαμπάδων πρόεισιν, ἔνδον εἰς Ἅγια, ὑφ' ἁγίας, τρέφεσθαι δυνάμεως, εἰς ἁγίαν Θεοῦ κατασκήνωσιν. Φώτισον Ἁγνή, ψυχῆς μου τὰ ὄμματα, φῶς ἡ κυήσασα, ὅπως μὴ ἐπέλθῃ μοι, τῆς ἁμαρτίας σκότος βαθύτατον, μηδὲ βυθὸς καλύψῃ με τῆς ἀπογνώσεως· ἀλλ' αὐτή με, σῶσον καὶ κυβέρνησον, πρὸς λιμένα τοῦ θείου θελήματος. Τῆς Ἁγίας. Ἅπας γηγενής. Σκέπη ἀσφαλής, καὶ φύλαξ σωτήριος, καὶ διαγνώσασα, τῇ βουλῇ τοῦ κρείττονος, τῆς γρίππης πάθος, κίνδυνον ἐπώδυνον· Παρασκευὴ, ταχύπτερον πρὸς ἡμᾶς πρόνοιαν, δι΄ἧς σῴζεις πάντας πάσης θλίψεως, ἀνυμνοῦμεν, Χριστὸν μεγαλύνοντες. Ἴδε εὐμενῶς, εὐσπλάγχνῳ σου βλέμματι, ὡς ἀκεσώδυνος, τοὺς ἐν τῷ τεμένει σου, ἀθροιζομένους καὶ ἐξαιτοῦντάς σε, καὶ πᾶσι τὰ σωτήρια δίδου αἰτήματα, ἐν ἀγάπῃ, κυβερνῶσα, ἔνδοξε, τὴν παροῦσαν σεπτὴν κληρουχίαν σου. Μνήμην ἱεράν, εἰς δόξαν καὶ αἴνεσιν, τῶν θαυμασίων σου, συγκροτοῦντες σήμερον, Παρασκευὴ σὺν Χριστῷ γηθόμενοι, ἐν τῷ σεπτῷ τεμένει σου πάντες συνήλθομεν, οἱ ἐν τῷ Θέρμῳ, πόθῳ ἐκβοῶντές σοι· χαῖρε Θέρμου θεόσδοτε ἔφορε. Θεοτοκίον. Ὕδωρ ζωηρόν, πρὸς δόξαν ἁλλόμενον τὴν ὑπερκόσμιον, πότισόν με Ἄχραντε, τὸν ἐν τῇ δίψῃ παθῶν τηκόμενον· μὴ οὖν παρίδῃς δέομαι τὴν ἱκεσίαν μου· εἰ γὰρ Κόρη, καὶ πολλὰ ἐξήμαρτον, ἀλλ΄ἐκ σοῦ τὰς ἐλπίδας μου ἤρτησα. Ἐξαποστειλάριον τῆς Ἁγίας καὶ τὸ τῆς Ἑορτῆς Ὁ οὐρανὸν τοῖς ἄστροις. Ἦχος γ΄ Ἡ τῶν Θερμίων προστάτις καὶ ἀρωγὸς θεοειδής, πάσης ἀνάγκης καὶ λύπης καὶ ἀσθενείας βλαπτικῆς, ἀπήμονας ἡμᾶς τήρει, Παρασκευὴ θεοφόρε. Προεόρτιον, Τοῖς Μαθηταῖς συνέλθωμεν. Θεοῦ σοφίας τέμενος, καὶ ὑπέρτερον θρόνον, τῶν Χερουβὶμ ὑπάρχουσαν, τὴν ἁγνὴν Θεοτόκον, εὐτρέπισον Ζαχαρία, τοῦ ναοῦ τὰς εἰσόδους, τὰ τῶν Ἁγίων Ἅγια, ὑποδέξασθαι ταύτην, καὶ σὺν ἡμῖν, ᾄδε προεόρτιον τῇ Παρθένῳ, ἐξ ἧς Χριστὸς ὁ Κύριος, σαρκωθεὶς κόσμον σῴζει. Εἰς τοὺς αἴνους Ἱστῶμεν στίχους δ΄καὶ ψάλλομεν στιχηρὰ προσόμοια τῆς ἁγίας δ΄. Ἦχος α΄ Πανεύφημοι μάρτυρες. Τὸ Θέρμον εὐφραίνου πανδημεί, ὅτι ἐν σοὶ κέκτησαι, ὡς θησαυρὸν ἀναφαίρετον, τὴν χαριτόβρυτον, καὶ σεπτὴν εἰκόνα, τῆς ὁσιομάρτυρος, καὶ θείας Παρασκευῆς τῆς σώστιδος, δι΄ἧς λελύτρωσαι, τῆς πικρᾶς πάλαι χειρώσεως, νῦν δὲ πάσης ἐναντίας μάστιγος. Εὐσήμῳ ἡμέρᾳ ἑορτῆς ὅτι χαρᾶς εἴσοδος τῆς κορασίδος συνάξωμεν, μνήμην ἑόρτιον, τῶν πολλῶν θαυμάτων, τῆς ὁσιομάρτυρος, Παρασκευῆς τῆς θείας συνήλθομεν ἐν Θέρμῳ σήμερον· ὅτι φύλαξ ἀπροσμάχητος, ἡμῖν ὤφθη, ἰατρός τε καὶ ἄριστος. Λιτῇ τῆς εἰκόνος σου σεμνή , θαυμαστῶς διέσωσας, κώμην ἐκ γρίππης καὶ λύτρωσιν, ἡμῖν ἐπέφερες, ἀναιροῦσα θλίψιν καὶ φλόγας σβεννύουσα, Παρασκευὴ ὁσία πανύμνητε, τοῦ Θέρμου σκέπαστρον· ὅθεν μάρτυς ἀκατάβλητε ἡμᾶς ῥύου προδήλου κακώσεως. Ὁσία καὶ Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, καὶ σκεῦος πολύτιμον, Παρασκευὴ θεοδόξαστε, τοῦ θείου Πνεύματος, τοὺς φαιδρῶς τελοῦντας, τὴν ἐκ γρίππης λύτρωσιν, κινδύνων πολυτρόπων ἀπάλλαττε, καὶ αἴτει πάντοτε, τῶν πταισμάτων τὴν συγχώρησιν, τοῖς τιμῶσι, τοὺς λαμπροὺς ἀγῶνας σου. Δόξα. Ἦχος πλ.β.΄ Χειμῶνος ποτὲ νοητοῦ, ἐνσκήψαντος τῷ Θέρμῳ, τῇ ἐντάσει τῆς γρίππης, οἶκοι ἠρημοῦντο, καὶ τάφοι ἐπληροῦντο, καὶ τὰ πάντα τῇ θλίψει συνείχοντο· ἀλλ΄ἐπιφανεῖσα ἡ ταχεῖά σου ἀντίληψις, ὁσιομάρτυς ἀθληφόρε, τὰ ἐκ τῆς νόσου δεινά, ἐκποδὼν ἐποίησεν· ὅθεν τὴν ἀνάμνησιν ἄγοντες, τῆς ἐξαισίου θαυματοποιΐας σου, ἐν τῇ σεπτῇ Μονῇ σου συνήλθομεν, ἱκετικῶς βοῶντές σοι· Ὡς πάλαι προφθάσασα διέσωσας ἡμᾶς, οὕτω καὶ νῦν μὴ παύσῃ , Παρασκευή, προνοεῖν ἡμῶν, τῶν σὲ προστάτιν θερμὴν κεκτημένων. Καὶ νῦν. Προεόρτιον. Ἦχος α’ Γεωργίου Νικομηδείας. Ἀγαλλιάσθω σήμερον, ὁ οὐρανὸς ἄνωθεν, καὶ αἱ νεφέλαι εὐφροσύνην ῥανάτωσαν, ἐπὶ τὰ λίαν παράδοξα, μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· Ἰδοὺ γὰρ ἡ πύλη, ἡ κατὰ Ἀνατολάς βλέπουσα, ἀποκυηθεῖσα ἐκ στείρας ἀκάρπου, ἐξ ἐπαγγελίας, καὶ τῷ Θεῷ ἀφιερωθεῖσα εἰς κατοίκησιν, σήμερον ἐν τῷ Ναῷ, ὡς ἄμωμος προσφορὰ προσάγεται· Ἀγαλλιάσθω ὁ Δαυῒδ κρούων τὴν κινύραν· Ἀπενεχθήσονται φησὶ τῷ Βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆς, αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονται, ἔσω ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ Θεοῦ, ἔνδον τοῦ ἱλαστηρίου αὐτοῦ, ἀνατραφῆναι εἰς κατοίκησιν, τοῦ πρὸ αἰώνων ἐκ Πατρὸς ἀρρεύστως γεννηθέντος, εἰς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Δοξολογία μεγάλη καὶ Ἀπόλυσις. Εἰς τὴν Λειτουργίαν. Τὰ συνήθη. Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγέλιον τῆς Ἁγίας. Τῆς ἁγίας Παρασκευῆς Προκείμενον. Ἦχος δ' Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ. Στίχ. Ἐν Ἐκκλησίαις εὐλογεῖτε τὸν Θεόν. Πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ ᾽Ανάγνωσμα 3:23-29, 4:1-5 Ἀδελφοί, πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι. Ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν. Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. Οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. Εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾿Αβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ᾿ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι. Λέγω δέ, ἐφ᾿ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. Οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. Ἀλληλούϊα. Ἦχος δ΄ Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον. Στίχ. Καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου. ________________________________________ Εὐαγγέλιον Ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον (Μάρκ. ε´ 24-34.) Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠκολούθει τῷ Ἰησοῦ ὄχλος πολύς, καὶ συνέθλιβον αὐτόν. Καὶ γυνή τις οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἔτη δώδεκα,καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἱατρῶν καὶ δαπανήσασα τὰ παρ᾿ ἑαυτῆς πάντα, καὶ μηδέν ὠφεληθεῖσα, ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσαἀκούσασα περὶ τοῦ ᾿Ιησοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλῳ ὄπισθεν ἥψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ·ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ ὅτι ἐὰν ἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦ, σωθήσομαι. Καὶ εὐθέως ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵματος αὐτῆς, καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆς μάστιγος. Καὶ εὐθέως ὁ ᾿ησοῦς ἐπιγνοὺς ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐξελθοῦσαν, ἐπιστραφεὶς ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγε· τίς μου ἥψατο τῶν ἱματίων; καὶ ἔλεγον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· βλέπεις τὸν ὄχλον συνθλίβοντάσε, καὶ λέγεις τίς μου ἥψατο;καί περιεβλέπετο ἰδεῖν τὴν τοῦτο ποιήσασαν. Ἡ δὲ γυνὴ φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα, εἰδυῖα ὃ γέγονεν ἐπ᾿ αὐτῇ, ἦλθε καὶ προσέπεσεν αὐτῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· ὕπαγε εἰς εἰρήνην, καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπὸ τῆς μάστιγός σου. Μεγαλυνάρια. (Ἱερομονάχου Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου). Ἐπιδεῖξαι θέλουσα ἐφ’ ἡμᾶς τὴν συμπάθειάν σου, ἀθληφόρε Παρασκευή, ὅθεν καὶ δακρύεις καὶ γρίππην φυγαδεύεις, καὶ πάντα θεραπεύεις ἡμῶν νοσήματα. Θέρμην τῆς ἀγάπης σου πρὸς Χριστόν, δὸς τοῖς σοῦ ἱκέταις ἀθληφόρε Παρασκευή, πόθῳ προσκυνοῦσι, σὴν πάνσεπτον εἰκόνα, καὶ λύσιν αἰτουμένοις πάσης κακώσεως. Φύλαττε πρεσβείαις σου πρὸς Χριστόν, ἐκ κακοῦ θανάτου, καὶ ὀργῆς θεομηνιῶν, Θέρμον σου δοξάζον Παρασκευὴ τὴν μνήμην, καὶ προσκυνοῦν μορφήν σου, θαυματοβλύζουσαν. Κοινωνικόν. Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος. Δίστιχον. Παρασκευὴ πρόσδεξαι τοῦτον τὸν ὕμνον Ὅν σοι Χρῆστος εἰσήνεγκεν ἄρτι.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΝΙΚΗΣ ΗΣ Η ΜΝΗΜΗ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΤΗ 25Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ Ἔδωκας σημείωσιν. Ἦχος δ΄. Ἔναυσμα τοῖς θαύμασι Γεωργίου τοῦ μάρτυρος, ἁγνὸν ἐνδιαίτημα, ἐδόθη σοι πίστεως Πνεύματι Ἁγίῳ, καὶ τὴν ἀνομίαν καὶ τὴν ψευδῆ καταγωγὴν εἰδώλων ἦρας, καὶ ἐπεδίωξας, Θεοῦ πρὸς καθ’ὁμοίωσιν καὶ τῆς ἁγνότητος φύλαξιν· διὸ Νίκη πανθαύμαστε, τὴν σὴν μνήμην γεραίρομεν. Ἐπόθησας σκηνώματα Οὐρανοῦ καλλιπάρθενε, προφρόνως τολμήσασα, παρεῖδες ῥαπίσματα, βάσανον καὶ πόνους, καὶ Γεωργίου τῇ θαρραλέᾳ βιοτῇ προσειλκύσθης Χριστοῦ φρονήματι, διὸ καὶ τὰ τεχνάσματα τοῦ διαβόλου ἀπέκρουσας· ὅθεν Νίκη ἀπείληφας τῆς ἀτέρμονος τέρψεως. Ἐνέκρωσας τῇ χάριτι τῆς σαρκὸς τὴν εὐπάθειαν, ὦ Νίκη ἀοίδιμε, θεόφρον ἐβλάστησας ἄνθος τῆς ἀγάπης, καὶ ἐν παρρησίᾳ ὡμολογήσασα Χριστὸν, σοῦ τὴν ψυχὴν ἐζώωσας θείῳ Πνεύματι, καὶ ξίφους τὴν ὀξύτητα ὡσεὶ θωπείαν ἐξέλαβες, δυσωποῦσα τὰ ἄφθαρτα, τοῦ Χριστοῦ τὴν λαμπρότητα. Ἕτερα προσόμοια. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε. Ἦχος β΄ Ὅτε τῷ νικήσαντι Χριστῷ, εἵλου Νίκη μάρτυς δουλεύειν, ἐν ἡσυχίᾳ σεμνή, τὀτε τὰ σὰ κατἐλιπες καὶ συμμετέσχες Θεῷ, καὶ τῶν εἰδώλων τὸ κύημα σαφῶς ἀπεβάλου, πιστῶς καταφεύγουσα τῇ ἀληθείᾳ Χριστοῦ· ὅθεν μυστικὴν εὐωδίαν ἀοίδιμε ἀεὶ διαπνέεις, τοῖς σπεύδουσι ἐν χάριτι τῷ Κτίσαντι. Νίκη κατενίκησας ἐχθρόν, τὸν ταλανίζοντα κόσμον ἀπὸ αἰώνων αρχῆς, Γεωργίου τοῦ μάκαρος τῇ τῶν θαυμάτων πληθεῖ, κινδύνους ἠψήφησας καὶ πρόσκαιρον βίον, οὖσα ἀπαρέγκλιτος καὶ ἀναπότρεπτος· σῶφρον εὐσεβῶς διεκράτεις τὸ φρόνημα ἀκέραιον ὅπως, τῶν τιμώντων σε ἐμπνέῃς τὰ πραττόμενα. Ὕμνον παναρμόνιον ἰδού, ἡ τῶν σῶν πιστῶν παρουσία, χορείᾳ ψάλλει σοι, μνήμῃ τῇ πανσέπτῳ σου· καὶ τῷ τεμένει τῷ σῷ, ἱερῶς προστιβάζεται, ψυχῇ καὶ καρδίᾳ, σοῦ τὴν πανσεβάσμιον εἰκόνα ἀσπάσασθαι· οὕσπερ ἀβλαβεῖς περιφρούρει, θλίψεως παντοίας καὶ βλάβης, Νίκη Χριστομίμητε πρεσβείαις σου. Δόξα Ἦχος πλ. β΄. Τὴν ὁδὸν τοῦ μαρτυρίου ἤνυσας, γενναιότητι καὶ παρρησίᾳ ὑπὲρ Χριστοῦ ξίφει αποτμηθεῖσα την κεφαλήν, συναθληταῖς σου θαρρήσασα καὶ Γεωργίου τοῦ μάρτυρος τῶν θαυμασίων ἐκπληττομένη, μάρτυς Νίκη παναοίδιμε. Την τελειοτάτην ἀγάπην ἐνδειξαμένη πρός τὸν φιλοῦντά σε Χριστὸν, πανολβία ἔπιδε καὶ ἡμᾶς τοὺς δούλους σου και πρέσβευε ἀνελλιπῶς, ὅπως μείνωμεν στερροὶ τῷ φρονήματι τῆς πίστεως καὶ μὴ διολισθήσωμεν εἰς ἀτραποὺς σφαλεράς. Ὅθεν τιμῶμεν ἐκ πόθου τὴν μνήμην σου καὶ ὑμνοῦμεν τὴν θείαν σου ἄθλησιν. Καὶ νῦν. Τῆς τυχούσης ἑορτῆς. Εἴσοδος, Φῶς ἱλαρόν, τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα. Παροιμιῶν τὸ Ἀνάγνωσμα. (Κεφ. λα', 10, 13-20, 25). Γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει; τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη. Μηρυομένη ἔρια καὶ λίνον ἐποίησεν εὔχρηστον ταῖς χερσιν αὐτῆς. Ἐγένετο ὡσεὶ ναῦς ἐμπορευόμενη μακρόθεν, συνάγει δὲ αὐτῆς τὸν πλοῡτον. Καὶ ἀνίσταται ἐκ νυκτῶν καὶ ἔδωκε βρώματα τῷ οἴκῳ καὶ ἔργα ταῖς θεραπαίναις. Θεωρήσασα γεώργιον ἐπρίατο, ἀπὸ δὲ καρπῶν χειρῶν αὐτῆς κατεφύτευσε κτῆμα. Ἀναζωσαμένη ἰσχυρῶς τὴν ὀσφὺν αὐτῆς ἤρεισε τοὺς βραχίονας αὐτῆς εἰς ἔργον. Ἐγεύσατο ὅτι καλόν ἐστι τὸ ἐργάζεσθαι, καὶ οὐκ ἀποσβέννυται ὁ λύχνος αὐτῆς ὅλην τὴν νύκτα. Τοὺς πήχεις αὐτῆς ἐκτείνει ἐπὶ τὰ συμφέροντα, τάς δὲ χεῖρας αὐτῆς ἐρείδει εἰς ἄτρακτον. Χεῖρας δὲ αὐτῆς διήνοιξε πένητι, καρπὸν δὲ ἐξέτεινε πτωχῷ. Ἰσχὺν καὶ εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο καὶ εὐφράνθη ἐν ἡμέραις ἐσχάταις. Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα. (Κεφ. γ.' 15.) Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ. Διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας, καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου· ὅτι τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ σκεπάσει αὐτούς, καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν τὸν ζῆλον αὐτοῦ, καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν. Ἐνδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην, καὶ περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ἀνυπόκριτον. Λήψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον, ὁσιότητα· ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ῥομφαίαν. Συνεκπολεμήσει αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας. Πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν, καὶ ὡς ἀπὸ εὐκύκλου τόξου τῶν νεφῶν, ἐπὶ σκοπὸν ἁλοῦνται, καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ' αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης· ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως, καὶ ὡς λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς, καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία, καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. Ἀκούσατε οὖν βασιλεῖς, καὶ σύνετε· μάθετε δικασταὶ περάτων γῆς• ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους, καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν ὅτι ἐδόθη παρὰ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν, καὶ ἡ δυναστεία παρὰ Ὑψίστου. Σοφίας Σολομῶντος τὸ ἀνάγνωσμα. (Κεφ. δ', 7-15) Δίκαιος ἐὰν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται· γῆρας γὰρ τίμιον οὐ τὸ πολυχρόνιον, οὐδὲ ἀριθμῷ ἐτῶν μεμέτρηται. Πολιὰ δέ ἐστι φρόνησις ἀνθρώποις καὶ ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος. Εὐάρεστος τῷ Θεῷ γενόμενος ἠγαπήθη καὶ ζῶν μεταξὺ ἁμαρτωλῶν μετετέθη. Ἡρπάγη μὴ κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχὴν αὐτοῦ. Βασκανία γὰρ φαυλότητος ἀμαυροῖ τὰ καλὰ καὶ ῥεμβασμὸς ἐπιθυμίας μεταλλεύει νοῦν ἄκακον. Τελειωθεὶς ἐν ὀλίγῳ ἐπλήρωσε χρόνους μακροὺς· ἀρεστὴ γὰρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, διὰ τοῦτο ἔσπευσεν ἐκ μέσου πονηρίας. Οἱ δὲ λαοὶ ἰδόντες καὶ μὴ νοήσαντες, μηδὲ θέντες ἐπὶ διανοίᾳ τὸ τοιοῦτον, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ. ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ ΙΔΙΟΜΕΛΑ Ἦχος α΄ Εὐφραίνεται ἐνθέως ἡ τῇ σῇ κλήσει τιμῶσά σε πληθύς, μάρτυς Νίκη ἀξιοθαύμαστε· καὶ τὴν ἁγίαν σου μνήμην, κατὰ χρέος ἑορτάζουσα, τοῖς προτερήμασι καλλωπίζεται καὶ τοὺς μαρτυρικοὺς σου πόνους, δι΄ὧν Χριστὸν εὐηρέστησας, εὐσεβῶς μακαρίζει· ἣν ὁμήγυριν σὺν τῷ κόσμῳ ὅλῳ ἀεὶ περίεπε ταῖς σαῖς παρακλήσεσι ἀπὸ πάσης περιστάσεως. Ἦχος β΄ Τῆς ἀγάπης Χριστοῦ τὸν σπόρον γεωργήσασα, ἁπλῆ κόρη, λαμπρὰν στολὴν ἠμφιάσω, ἀποβαλοῦσα τῆς φθορᾶς τὸ προκάλυμμα, Ἁγία Νίκη, πιστῶν τὸ καύχημα. Λαμπαδηφόρος εἰσελθοῦσα εἰς τὸν νυμφώνα τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε δεόμεθα σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἦχος γ΄ Τῷ θείῳ φωτὶ καταυγασθεῖσα τὴν καρδίαν, θεομίμητε, χορηγεῖς ἀΰλως τῇ ψυχῇ τῶν πιστῶν τῆς ταπεινώσεως τὸ φρόνημα, ἵνα πάντες ἀνυψωθῶσιν εἰς αἰθερίαν χαρὰν ἐν τῷ θεϊκῷ σκηνώματι καὶ λάβωσι ῥῶσιν, μεγαλύνοντες τὸν σὲ δοξάσαντα Κύριον. Δόξα.Ἦχος δ΄ Φερωνύμως μάρτυς Νίκη, νίκην ἐπέτυχες ἐπὶ τῆς γηΐνης φθορᾶς καὶ ἀπεμαγνητίσθης ἐκ τῆς ἰσχυρᾶς ἕλξεως τῶν εἰδωλικῶν σειρήνων, προσφυγοῦσα εἰς τὴν ἐλευθερίαν τοῦ Χριστοῦ. Καθοδηγουμένη ἀσφαλῶς ὑπὸ τοῦ μαχητοῦ Γεωργίου ἀπείληφας τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, λιποῦσα τὴν ματαιότητα τῆς συντόμου βιοτῆς. Ὅθεν πρέσβευε ἀεὶ ὑπὲρ τοῦ σώζεσθαι τοὺς σὲ μακαρίζοντας. Καὶ νῦν. Τῆς τυχούσης ἑορτῆς. ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟΝ ΣΤΙΧΗΡΑ ΠΡΟΣΟΜΟΙΑ Χαίροις ἱερωτάτη σεμνή, Νίκη ὀφθεῖσα τοῦ Χριστοῦ τὴν λαμπρότητα, ἐν τάχει κόρη φυγοῦσα ἐκ τῶν τῆς πλάνης κακῶν, ἠξιώθης τοῦ στεφάνου τὸ ἔπαθλον. Ἠρνήθης τὰ πρόσκαιρα, καὶ διψῶσα πληρότητος, ὕδατα, πόθῳ ἀνεζήτεις οὐράνια, τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τὴν ποιότητα. Σκεῦος ἡμῶν σωτήριον, ἡμᾶς προστατεύουσα, μάρτυς ἀείμνηστε πίστει κἀγὼ θερμῶς ἱκετεύω σε, ψυχήν μου πληγεῖσαν, μολυσμοῖς τε κακωθεῖσαν γοργῶς θεράπευσον. Φόβον άπονεκροῦσα σαρκός, στάσει παννύχῳ προσευχῇ καὶ τοῖς δάκρυσιν, αἰτίαν εὑροῦσα πάντων τῶν ἐν τῷ βίῳ καλῶν, Χ ριστῷ προσετέθης ἀμνὰς ἄριστε. Ἐχθρὸν κατενίκησας, πλανηθέντων τὰ ἔνεδρα, καὶ Γεωργίου ἐκομίσω τὴν δύναμιν τοῖς συνάθλοις σου παραδοῦσα ὡς στήριγμα. Νίκη ἡμῶν ὑπόδειγμα, ἀρετῆς τε καὶ πίστεως. μάρτυς νικήτρια ῥῶσιν ἡμῖν ἀπαύστως διώκουσα, ἀεὶ ὅπως δρῶμεν καὶ συμφώνως πορευθῶμεν ἐν θείῳ Πνεύματι. Χαίροις ἐν τῶν συνάθλων χορῷ, φέρουσα μάρτυς πανοπλίαν ἀστράπτουσαν, ὡραϊσμένη ἐντεῦθεν τοῦ οὐρανοῦ τῷ φωτί, εὑροῦσα κόρη Γεώργιον ἔνδοξον. Ἀνδρείῳ φρονήματι ὑμνολόγεις, ἐδόξαζες καὶ ὡμολόγεις Γεωργίου τὰ θαύματα, τοῖς ἐξ ἀγνοίας ἀσεβοῦσι και βάλλουσι. Νίκη πιστῶν πανίερος λαμπὰς καὶ ἑδραίωμα Χριστιανῶν, εὐτολμίας πράξεις ποιήσασα πάνσεπτε, θυσίας ὑπέστης καὶ τῷ ξίφει ἐτετμήθης νύμφη οὐράνιος. Δόξα Ἦχος πλ. δ΄ Νικητικῷ φρονήματι διαπνεομένη και παριδοῦσα τὸ νεαρὸν τῆς ἡλικίας σου τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων σεαυτὴν ὑπέταξας, δι’ἀγωνιστικῆς πολιτείας ἀοίδιμε· καὶ τῶν ἀρετῶν ἐξενέγκασα τἀ ἄνθη, τὴν μυστικὴν εὐωδίαν τοῦ Πνεύματος, τῇ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ διαπνέεις Νίκη παμμακάριστε. Πρέσβευε ἱκετεύομεν φυλάττεσθαι ἀπὸ κινδύνων τοὺς τιμῶντάς σε. Καὶ νῦν. Τῆς τυχούσης ἑορτῆς. Νῦν ἀπολύεις, τὸ τρισάγιον καὶ τὸ ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως. Νίκην ἔδειξας τῇ Ἐκκλησίᾳ, πύργον ἤγειρας τῶν ἀρετῶν σου, καὶ γενναιόφρων ἀνεδείχθης πανεύφημε· Νίκη οὖσα τῆς εὐκλείας ὑπόδειγμα, τῷ Χριστῷ συνετάγης θυσίᾳ σου· ὅθεν πρέσβευε σὺν Γεωργίῳ τῷ μάρτυρι Χριστῷ τῷ Θεῷ πανύμνητε σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Καὶ τὸ τῆς Ἑορτῆς. Ἀπόλυσις. ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετὰ τὴν α΄ στιχολογίαν, Κάθισμα Ἦχος α΄ Τὸν τάφον σου Σωτήρ. Νεάνις ἐκλεκτή, ἀδιάφθορος Κόρη, παρθένος ἀληθὴς καὶ πανεύφημος νύμφη, Νίκη ἡ ἀπτόητος, ἀρετῶν τῇ λαμπρότητι, καὶ ἀθλήσεως κεκοσμημένη ποικίλως, θείοις στίγμασι τῷ Βασιλεῖ τῶν ἁπάντων, Χριστὲ σοὶ προσήνεκται. Δόξα, καὶ νῦν. Τὸ τῆς Ἑορτῆς Μετἀ τὴν β΄ στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος γ΄ Τὴν ὡραιότητα. Τὴν καλλιπάρθενον, Νίκην ἐν ᾄσμασι, καὶ καλλιμάρτυρα ἀνευφημήσωμεν, τὴν ἐκλεκτὴν νύμφην Χριστοῦ, τοῦ ἀκηράτου Νυμφίου· ἣνπερ εἰσεδέξατο εἰς παστάδα οὐράνιον, καὶ χορείᾳ ἥνωσε, τῶν μαρτύρων κατέχουσαν, φαιδρὰν τὴν τῆς ἀνδρείας λαμπάδα, ἐν τῷ νυμφῶνι τῷ ἀφθάρτῳ. Δόξα καὶ νῦν. Τὸ τῆς Ἑορτῆς Μετὰ τὸν πολυέλεον, Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. Τῆς ἀνδρείας ἀνέδειξας τὴν πυγμήν, τῷ φωτὶ ἀπεκάλυψας οὐρανόν, μάρτυς καλλιπάρθενε, τοῖς ἀγῶσι ἐνίκησας. Νίκη γενναιόφρον, κινδύνοις καὶ δάκρυσι, ταῖς νίκαις Γεωργίου ἀεὶ προσεδρεύουσα. Ὅθεν καὶ τὸν βίον, τῶν Ἀγγέλων ζηλοῦσα, λαμπὰς ὡς πολύφωτος, ἐν ἁγίαις ἐξέλαμψας, τὸν Θεὸν ἀγαπήσασα. Καὶ νῦν Χριστὸν δυσώπει σεμνή, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου. Οἱ Ἀναβαθμοί, τὸ α΄Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ Ἦχου. Προκείμενον Ἦχος δ΄ Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι. Στίχ. Καὶ ἔστησεν ὲπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου. Τὸ Πᾶσα πνοή. Εύαγγέλιον εἰς γυναῖκα μάρτυρα. Ὁ Ν΄ Δόξα. Ταῖς τῆς Ἀθληφόρου. Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου. Εἶτα τὸ ἰδιόμελον, τὸ εἰς τὴν Λιτήν, Ἦχος α΄ Εὐφραίνεται ἐνθέως ἡ τῇ σῇ κλήσει τιμῶσά σε πληθύς, μάρτυς Νίκη ἀξιοθαύμαστε· καὶ τὴν ἁγίαν σου μνήμην, κατὰ χρέος ἑορτάζουσα, τοῖς προτερήμασι καλλωπίζεται καὶ τοὺς μαρτυρικοὺς σου πόνους, δι΄ὧν Χριστὸν εὐηρέστησας, εὐσεβῶς μακαρίζει· ἣν ὁμήγυριν σὺν τῷ κόσμῳ ὅλῳ ἀεὶ περίεπε ταῖς σαῖς παρακλήσεσι ἀπὸ πάσης περιστάσεως. Ὁ Ἱερεύς. Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου. Εἶτα οἱ κανόνες τῆς Ἑορτῆς ἢ τοῦ Πάσχα καὶ τῆς Αγίας οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Τῇ Νίκῃ μέλισμα τῇ γενναιόφρονι. Χρήστου. Ὁ Κανών. ᾨδὴ α΄. Ἦχος α΄ ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποθοῦντι ἐν ᾄσμασι, τῆς σῆς, ὦ Νίκη, ὑμνῆσαι ἀθλήσεως, τοὺς ἀγῶνας χάριν μοι ἐξ ὑψωμάτων ἱερῶν, κατάπεμψον ταῖς σαῖς λιταῖς, θεοχαρίτωτε. Δυσώδης καὶ βέβηλος, ἐν ἁμαρτίαις ὁμολογῶ σοι ἁγνή, τὴν σεμνὴν καὶ ἄμωμον, καὶ εὐωδίαν Χριστοῦ, σὲ εὐφημῆσαι ἐγχειρῶ, ἀλλά μοι σύγγνωθι. Τηροῦσα ἀλώβητον, τὸ κατ΄εἰκόνα Θεοῦ καὶ ὁμοίωσιν, ἐκ παθῶν ἀοίδιμε ἠξίωσαι κοινωνός, τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ γενέσθαι ἔνδοξε. Θεοτοκίον. Τὸ φῶς ἡ κυήσασα τὸν λυτρωτήν μου, τοῦ σκότους μου λύτρωσαι καὶ βασάνων Ἄχραντε, τῶν αἰωνίων ἐκεῖ, ὅπως σωζόμενος ὑμνῶ τὰ μεγαλεῖά σου. ᾨδὴ γ΄. Στερεωθήτω ἡ καρδία μου. Τοῦ διωγμοῦ κατακρατήσαντος, τῶν εἰδώλων λαγνείαν, Γεωργίου φωτὶ, μετηλλαγμένη ἐξ αὐτοῦ, ὡς νικήτρια εὕρηκας τοῦ Χριστοῦ πατρίδα ἔνδοξε, ὦ Νίκη προσφύγιον. Τῇ προσευχῇ ἀεὶ σχολάζουσα, καὶ τῇ καρτερίᾳ καὶ νήψει σεμνή, τὰς ἀκαθέκτους τῶν παθῶν, ὁρμὰς πάσας ἐνέκρωσας, καὶ Χριστοῦ ἄνθος γεγένησαι, βίου καθαρότητι. Τῷ θείῳ πόθῳ καὶ τῷ ἔρωτι, τῷ τοῦ ἀθλοφόρου, ὦ Νίκη σεμνή, κατασχεθεῖσα τὴν ψυχήν, Γεωργίου ἀπέβαλες, πάντα φόβον, καῖ τοῖς θαύμασι τοῖς τούτου ἐπίστευσας. Θεοτοκίον. Τῆς στειρευούσης διανοίας μου, ἀκαρπίαν πᾶσαν ἀπέλασον· καὶ καρποφόρον ἀρεταῖς, τὴν ψυχήν μου ἀνάδειξον, Παναγία Θεοτόκε τῶν πιστῶν ἡ βοήθεια. Κάθισμα Ἦχος γ΄.Θείας πίστεως Ἦλθεν ἄνωθεν ὁ φωτισμός σου, Νίκη ἔζησας τοῖς ὀφθαλμοῖς σου τὴν ἀποκάλυψιν Γεωργίου τοῖς θαύμασι· καὶ εὐωδίαν Χριστῷ προσενήνοχας τῇ ἀθλήσει σου μάρτυς πανένδοξε. Αὐτῷ πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος. Καὶ τὸ τῆς ἑορτῆς. ᾨδὴ δ΄. Ἐν Πνεύματι προβλέπων. Ἀκούσασα τὸν Λόγον, νεάνις, τῆς ζωῆς, ἤνοιξας πρὸς τὴν γνῶσιν ἀγνοίας τὸν ἱστόν, καὶ ἔρωτι θείῳ καταληφθεῖσα ἁγνή, Θεοῦ τὸ δῶρον, τὸν Γεώργιον ἐν πίστει, περιπτυσσομένη ἐθαύμασας. Τοῦ πόθου σου τυχοῦσα, ὦ Νίκη θαυμαστή, καὶ νοῒ προσδραμοῦσα τῷ θεϊκῷ φωτί, ὕμνεις, ηὐλόγεις, ἐδόξαζες ἐκ καρδίας, ψυχῆς τὴν ζωήν, ὡς ἀντίδωρον θυσίας, τὸν σὸν Σωτῆρα καρτερόψυχε. Ἀπτόητος θανάτῳ, δημίου ἀπειλῇ, ἔχαιρες τολμήσασα ἀφόβως τὴν ποινήν, καὶ διὰ ξίφους τετμημένη τὴν κεφαλήν, τοῦτο συνέβη, Οὐρανοῦ εὑρεῖν τὸν δρόμον, τὸ γέρας σου κόρη ἀοίδιμε. Θεοτοκίον. Παρθένε Παναγία, ἀμόλυντε σκηνή, μολυνθέντα πταίσμασι καθάρισόν με νῦν, τῶν οἰκτιρμῶν σου ῥανίσι καθαρωτάταις, καὶ δός μοι χεῖρα βοηθείας ἵνα κράζω· Δόξα σοι Ἁγνὴ θεοδόξαστε. ᾨδὴ ε΄. Τὴν σὴν εἰρήνην δὸς ἡμῖν Ἀνδρικῷ φρονήματι, γενναίᾳ ψυχῇ, ἔστης ἀπτοήτως, ὦ Νίκη πανθαύμαστε, πρὸ τῆς τυρράνου ἀγριότητος, καὶ καθωμολόγεις τὴν πίστιν στερροψύχως. Ὦ θαῦμα! πῶς οὐκ ἔπτηξας τὸ λίαν σοβαρόν, καὶ τὸ ἰταμόν τοῦ τυρράνου καὶ ἄγριον, καὶ τὴν μανίαν καὶ ἀπήνειαν ἀπροσπελάστως μάρτυς, ἀλλ΄ἤλεγξας εὐτόλμως. Πῶς τοῦτο ἐτόλμησας; τυχόντος τοῦ δεινοῦ, Νίκη άνδριόφρον· τὴν σὴν καταπτύουσα ταλαιπωρίαν καὶ ἀσέβειαν. Ὤ τῶν λαμπρῶν μάρτυς ἔργων τῆς εὐτολμίας! Θεοτοκίον. Δυσώπησον ὃν ἔτεκες Παρθένε ὑπὲρ νοῦν, σώζεσθαι τοὺς πίστει σοι κράζοντας· Χαῖρε Παρθένε παναμώμητε· χαῖρε εὐλογημένη τοῦ κόσμου προστασία. ᾨδὴ στ΄. Τὸν προφήτην Ἰωνᾶν. Ὑπερβαίνει άληθῶς, καὶ ὑπέρκειται ἡ σή, παρρησία ἡ πολλή, τὴν ἐκ λόγων τεχνικῶν, παράστασιν καὶ διατύπωσιν ἀξιάγαστε. Τίς ἰσχύσει ἐξειπεῖν, καὶ δηλῶσαι ἱκανῶς, καὶ ἐκφράσαι ἐναργῶς, τὸν σὸν πόθον πρὸς Χριστόν, πανεύφημε· διὸ θανάτου κατευμεγέθησας. Τὸ ἀπτόητον τῆς σῆς, ἀξιάγαστε ψυχῆς, καὶ ἀπτώτως ἡ στερρὰ εὐτολμία τὸν δεινόν, ἐξέμηναν τύρρανον Μάρτυς ὃν ἐμυκτήρισας. Κοντάκιον. Ἦχος γ΄ Τὴν ὡραιότητα. Τὴν Οὐρανούπολιν σεμνὴ ἐπόθησας, καὶ τὰ ὁρώμενα, φθαρτὰ κατέλιπες, καὶ ἐπεπόθεις ἀρετάς, καὶ αἰωνίων εὔκλειαν. Ἀπεσείσω πάνσεμνε, τῶν εἰδώλων αἰσχρότητα· ὅθεν καὶ ἀπέλαβες μαρτυρίου τὸν στέφανον. Διὸ τὴν σὴν πανέντιμον μνήμην πανευλαβῶς ἑορτάζομεν. Ὁ Οἶκος. Νίκη ἡ μάρτυς ξίφει ἀπετμήθη τὴν κεφαλήν, καὶ οὐκ ἐγόγγυσε, Δέσποτα οὐδ΄ἐστέναξεν, ἀλλ΄ἠρέμα ἐδόξαζέ σε. Γεώργιον ἰδοῦσα ἐν μαρτυρίῳ ἐπιτελεῖν θαυμάσια ἐπίστευσε καὶ ἐγένετο θεραπαινίς τοῦ Οὐρανοῦ. Διόπερ ὡς χρυσὸς ἐν χωνευτηρίῳ δοκιμασθεῖσα, μάρτυς, ἐδείχθης Χριστοῦ γνησιωτάτη. Τῇ 25ῃ τοῦ Ἀπριλίου μηνός, Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Νίκης. Στίχοι. Νίκης βραβεῖα τῇ τετμημένῃ Νίκῃ, Νίκης βραβεὺς δίδωσιν, ὡς νικηφόρῳ. ᾨδὴ ζ΄ Ἡ κάμινος Σωτὴρ ἐδροσίζετο. Ἀντλήσασα θαυμάτων τὴν δύναμιν, γεραροῦ Γεωργίου τοῦ μάρτυρος, ἐβάδισας τὰς πικρὰς καὶ ἀλγεινὰς ἀτραπούς. Τὸ σῶμά σου βορὰ τῶν κτεινάντων σε, ῥοαῖς δὲ τῶν αἱμάτων ἐχραίνετο, ἀλλὰ τῷ πόθῳ Χριστοῦ, ἤνεγκας τὰ πάντα στερρῶς. Βαφαῖς ταῖς ἐξ αἱμάτων ἐφοίνιξας, στολὴν παρθενικὴν παναοίδιμε, καὶ ἐνυμφεύθης Χριστῷ τῷ Βασιλεῖ τοῦ παντός. Θεοτοκίον. Νεφέλην σε γινώσκω θεόνυμφε, τὸν ἥλιον τῆς δόξης κυήσασαν, φωταγωγοῦσα πάντα τὰ νυκτώδη μου ἐγκλήματα. ᾨδὴ η΄. Ὅν φρίττουσιν Ἄγγελοι. Τύρρανον ᾔσχυνας τὸν ἄμοιρον νοός, καὶ ὅλως παράφρονα, καὶ θῆρα ἰταμόν, Διοκλητιανόν, ἐν πίστει τὸν Χριστόν, διαλαλοῦσα Νίκη χάριτι τῇ θείᾳ. Προφρόνως τολμήσασα ἀτρόμως τῶν δεινῶν καὶ δοῦναι τὸ σῶμά σου θυσίαν τῷ Ἀμνῷ, ἀρνεῖσθαι εἰδώλων καὶ θανάτου ἐγγύς, ἤλασας νεάνις ἐν τῷ χωνευτηρίῳ. Ἐτμήθης ἀγογγύστως τῷ ξίφει κεφαλήν, καὶ αἵματος ἔδωκας ἀφθόνου ὀβολόν, ἐπέστησαν ἄφνω Ἄγγέλων φωτεινά, συστήματα ἤδη· Εἰρήνη σοι νεάνις. Θεοτοκίον. Ἀνάστησον κείμενον εἰς βάθη με κακῶν· τοῦς νῦν πολεμοῦντάς με πολέμησον ἐχθρούς· τρωθεῖσαν ἀτόποις ἡδοναῖς τὴν ψυχήν, Ἁγνὴ μὴ παρίδῃς , ἀλλ΄ οἴκτειρον καὶ σῶσον. ᾨδὴ θ΄ Τὴν φωτοφόρον νεφέλην. Τὴν λαμπροτάτην ψυχήν σου, ἡ τῶν Ἀγγέλων χορεία, σὺν Γεωργίῳ τῷ κλεινῷ, μετ΄εἰρήνης λαβόντες, ἀνήγαγεν εἰς οὐρανοὺς, Χριστῷ τῷ Νυμφίῳ σου ὡς ἄμωμον, ὃς συνέταξεν ταύτην τοῖς Παρθένοις, εἰς παστάδα νοητήν. Τῆς ἀληθοῦς ἀφθορίας, τὴν φανωτάτην λαμπάδα, κατέχουσα ἐν ταῖς χερσί, καὶ διάδημα κάλλους, καὶ ἀλουργίδα μυστικήν, χρωσθεῖσαν βαφαῖς ταῖς τῶν αἱμάτων σου, Ἀθληφόρε λαμπρῶς περικειμένη, βασιλεύεις σὺν Χριστῷ. Τὰς τῶν τυρράνων ὀδύνας, καὶ διωγμοὺς τῶν ἀνόμων, καὶ σπαραγμὸν τῆς κεφαλῆς, καὶ αἱμάτων τὴν χύσιν, καὶ τὰ τοῦ σώματος παντός, ἀνίερα οἰδήματα προσάγαγε, τῷ Χριστῷ εἰς πρεσβείαν ὑπὲρ πάντων τῶν τιμώντων σε πιστῶς. Θεοτοκίον. Φιλαμαρτήμων ὑπάρχων, ἐν ἀμελείᾳ διάγω, καὶ τὸ κριτήριον Ἁγνή, τὸ ἀδέκαστον τρέμω· ἐν ᾧ με τήρησον ταῖς σαῖς, ἁγίαις δεήσεσι θεόνυμφε, ἀκατάκριτον ὅπως ὡς προστάτην, μακαρίζω σε Ἁγνή. Ἐξαποστειλάριον. Ὁ οὐρανὸν τοῖς ἄστροις. Διήνυσας τὸν δρόμον, πάνυ ζεούσῃ τῇ ψυχῇ, τοῦ μαρτυρίου θεόφρον, καὶ νῦν οἰκεῖς τοῦ οὐρανοῦ, τοὺς ἀκηράτους νυμφῶνας, ὦ Νίκη Παρθενομάρτυς. Καὶ νῦν τῆς Ἑορτῆς. Εἰς τοὺς Αἴνους, Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος δ΄. Ὡς γενναῖον ἐν μάρτυσι. Τῷ Χριστοῦ θείῳ ἔρωτι, τετρωμένη πανεύφημε, χαίρουσα εἰσέδραμες εἰς τὸ στάδιον, τοῦ μαρτυρίου καὶ ἤνεγκας, βασάνους καὶ τραύματα, καὶ κατέβαλες ἐχθρῶν, τὴν ὀφρὺν καὶ τὸ φρύαγμα, τῇ ἐνστάσει σου, Ἀθληφόρε νεάνις, καὶ τὸ στέφος, ἐκομίσω καὶ τὰ γέρα, τῶν σῶν ἀγώνων ἐπάξια. Ἀνεδύθης ἐν Πνεύματι, ἐκ βυθοῦ ὦ πανεύφημε, ἀναβῆναι ἀγῶσί σου εἰς οὐράνια, καὶ θεαθῆναι Γεωργιον ἐν μαρτυρίῳ θαυμάσια, καὶ ἐνώπιον ἐχθρῶν, ἐνεργοῦντα καὶ λύοντα, τὰ μυθεύματα, τῶν εἰδώλων, ὦ Νίκη, καὶ τὴν πλάνην καὶ τὰ κέντρα ἀσεβείας, πρὸς θείαν δόξαν καὶ ἄληκτον. Τοὺς τελοῦντας τὴν μνήμην σου καὶ τοὺς ἄθλους γεραίροντας, σκέπε, φρούρει φύλαττε, ταῖς πρεσβείαις σου, ταῖς εὐπροσδέκτοις πρὸς Κύριον, ὦ Νίκη πανεύφημε, καλλιμάρτυς τοῦ Χριστοῦ, Ἀθληφόρε ἀήτητε, καὶ περίδοξε, ἐκ παντοίων δεινῶν τε καὶ κινδύνων, καὶ παντοίας ἀσθενείας ἀεὶ τὴν ἔφοδον κώλυε. Τὰ λαμπρὰ προτερήματα, ἐν Χριστῶ ἐμφανίσασα, ἔδειξαν τὸν ἀδάμαστον χαρακτῆρά σου, καὶ ἐπεβλήθης ἀνἐνδοτε σαρκίνων προκλήσεων, ταπεινώσασα σεμνή, τὴν ψυχὴν τῷ Νυμφίῳ σου, τῇ στερρότητι, καὶ θερμαῖς σου πρεσβείαις τῷ Κυρίῳ ἱκετεύουσα παρέχεις, ἀνδρεία Νίκη ἰάματα. Δόξα. Ἦχος πλ. α΄ Δεῦτε φιλομάρτυρες πάντες, τὴν Χριστοῦ νύμφην Νίκην ὕμνοις τιμήσωμεν, ὅτι καὶ μάρτυς δι΄αἵματος ἀνεγνώσθη· τῶν γὰρ τυρράνων τὰς ἀπειλὰς αντ΄οὐδενὸς λογισαμένη καρτερίᾳ τὸν στέφανον τῆς νίκης παρὰ Χριστοῦ ἐκομίσατο. ᾧ καὶ νῦν παρισταμένη,πρεσβεύει ἀπαύστως , ὑπὲρ τῶν πίστει τελούντων, τὴν πάνσεπτον μνήμην αὐτῆς. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς, ἤ τὸ τοῦ Πάσχα. ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ Ἀπόστολος Ἁγίου Δημητρίου Εὐαγγέλιον Ἀποστόλου Μάρκου(8ης Νοεμβρίου) Μεγαλυνάριον Χαίροις ἡ τιμήσασα τον Χριστόν, Νίκη μάρτυς θεία τῶν τυρράνων τὰς ἀπειλάς, πόθῳ τοῦ Κυρίου, νικήσασα καὶ πάντας τοὺς σὲ τιμῶντας πίστει νῦν περισκέπουσα.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 9

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΩΤΙΣΣΗΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΩΤΙΣΣΗΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΞ ΑΛΙΚΙΑΝΟΥ ΚΥΔΩΝΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΜΙΚΡΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΞ ΑΛΙΚΙΑΝΟΥ ΚΥΔΩΝΙΑΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΦΩΤΙΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 6

( Ἡ παροῦσα Ἀκολουθία, συνερανισθεῖσα ἐξ ἀρχαιοτέρων τῆς Ἐκκλησίας Ὕμνων καὶ συνταχθεῖσα ὑπὸ Κωνσταντίνου Μητροπολίτου Σταυρουπόλεως τοῦ Τυπάλδου, ἐξεδόθη καὶ αὐτοτελῶς ὑπὸ τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, ἐγκρίσει τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπιμελείᾳ τοῦ Καθηγητοῦ Ἰωάννου Ν. Καρμίρη).

Τῌ ς΄ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν καὶ Ἰσαποστόλου
Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως,
τοῦ Ὁμολογητοῦ.

ΕΝ Τῼ ΜΙΚΡῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Εἰς τό, Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν Στίχους δ', καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια δ'.
Ἦχος α'. Τῶν Οὐρανίων Ταγμάτων.
Τὸν Ἱεράρχην Κυρίου, ἀνευφημοῦμέν σε, Πατριαρχῶν τὸ κλέος, τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τὸν μέγαν πρωτοστάτην καὶ φαεινόν, ἱερώτατε Φώτιε· ταῖς σαῖς οὖν Πάτερ πρεσβείαις σκέπε ἡμᾶς, τοὺς τιμῶντάς σου τὴν κοίμησιν.

Τὰς οὐρανίους σκηνώσεις, ἐν εὐφροσύνῃ οἰκῶν, καὶ σὺν Ἀγγέλοις Πάτερ, παρεστὼς παρρησίᾳ, τῷ θρόνῳ τοῦ Κυρίου τοῖς ἐπὶ γῆς, ἐκτελοῦσι τὴν μνήμην σου, τῶν ἐγκλημάτων τὴν λύσιν καὶ τῶν παθῶν, δωρηθῆναι καθικέτευε.

Τῆς καθαρᾶς σου καρδίας, τοῦ θείου Πνεύματος, φωτιστικαῖς ἀκτῖσιν, αὐγασθείσης πλουσίως, τρισμάκαρ Θεηγόρε φωτοειδής, ἀληθῶς ἐχρημάτισας, καὶ τῶν αἱρέσεων σκότος τὸ χαλεπόν, θείᾳ χάριτι διέλυσας.

Τοῖς οὐράνιοις Ἀγγέλοις, νῦν συνηρίθμησαι, καὶ παρεστὼς Τριάδι, τῇ ἁγίᾳ τρισμάκαρ, αὐτὴν καθικετεύεις ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν ἐν πίστει τιμώντων σου, τὴν πανσεβάσμιον μνήμην καὶ τῶν δεινῶν, αἰτουμένων ἀπολύτρωσιν.
Δόξα... Ἦχος πλ. δ'.
Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, τὸν Ἱεράρχην καὶ φίλον Κυρίου, Φώτιον τὸν πανθαύμαστον, εὐσεβῶς ἀνευφημήσωμεν· οὗτος γὰρ ἀποστολικῆς διδασκαλίας γενόμενος ἔμπλεως, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καταγώγιον, δι' ἐνάρετου πολιτείας ἀναδειχθείς, ἐκ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας διὰ δογμάτων τοὺς λύκους ἀπήλασε· καὶ τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν σαφῶς τρανώσας, στῦλος ἀναδέδεικται, καὶ εὐσεβείας πρόμαχος· διὸ καὶ μετὰ πότμον παριστάμενος ἐγγύτερον τῷ Χριστῷ, ἀδιαλείπτως πρεσβεύει ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Καὶ νῦν... τῆς Ἑορτῆς.
Εἰς τὸν Στίχον Στιχηρὰ Προσόμοια.
Ἦχος β'. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ.
Ἄγε δὴ τῶν πιστῶν, ὁμήγυρις ἡ θεία, αἰνέσωμεν προφρόνως, τὸν μέγαν Ἐκκλησίας, Ἀρχιεράρχην Φώτιον.
Στίχ. Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν, καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν.
Ὤφθης ἐκ μητρικῶν, σπαργάνων θεοφόρε, ἡγιασμένον σκεῦος, Πατὴρ ἡμῶν καὶ οἶκος, τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Στίχ. Στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ λαλήσει κρίσιν.
Ὕμνους σοι προσφωνεῖ, ἡ σὴ Μονὴ θεόφρων, Σιὼν τῆς νέας ἥνπερ, διάσῳζε λιταῖς σου, πρὸς Κύριον ἑκάστοτε.
Δόξα... Ἦχος β'.
Ἱεραρχῶν τὸ θεῖον ἀγλάϊσμα, Φώτιε Πάτερ ἀοίδιμε, κατὰ τὸ ὄνομά σου, οὕτω καὶ ἡ πολιτεία σου· ἡ ζωή σου ἔνδοξος, καὶ ἡ κοίμησις μετὰ Ἁγίων πρέσβευε οὖν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ὡς τῶν Ἀποστόλων ὁμότροπος, καὶ τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλος,
τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων ἱκέτευε Φώτιε, εἰρήνην τῇ Οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.
ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, στιχολογοῦμεν τό, Μακάριος ἀνήρ. Εἰς
δὲ τό, Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους ς', καὶ ψάλλομεν στιχηρὰ
Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς γ', καὶ τοῦ Ἁγίου γ'
Ἦχος β'. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου Σε νεκρόν.
Ὅτε ἐπινεύσει θεϊκῇ, μέγας τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας, προεχειρὶσθης Ποιμήν, καὶ τὴν τῆς αἱρέσεως κάθεῖλες ἔπαρσιν, διελέγξας προσθήκην τε, τὴν ἐν τῷ Συμβόλῳ, τότε ἡ ὁμήγυρις πιστῶν ἐκρότησε, χεῖρας ἐν χαρᾷ ἐκβοῶσα, δόξα σοι Τριὰς Παναγία, δόξα σοι Τριὰς ἡ Ὁμοούσιος,
Ὅτε παρ' ἀνόμων δικαστῶν, Πάτερ ἀπηλάθης ἀδίκως, τοῦ σοῦ ποιμνίου σοφέ, Φώτιε πανθαύμαστε καὶ ὄντως μέγιστε, Ἱεράρχα θεσπέσιε, καὶ φίλε Κυρίου, τότε ἀπεθαύμασαν τὴν καρτερίαν σου, θάμβει συνοχῇ τε καρδίας, ἅπαντες Ὀρθόδοξοι ἤρθη, λέγοντες ἐκ μέσου νῦν ὁ δίκαιος.
Ὅτε ἐκοιμήθης ἱερῶς, τὸν ἁγίοις πρέποντα ὕπνον, Φώτιε ἔνδοξε, τότε θεολόγων σε δῆμοι προέπεμψαν, ὡς στερρὸν αὐτῶν πρόμαχον, καὶ πάντων ἀγγέλων, τάγματα ἐκρότησαν ἐν τῇ ἀνόδῳ σου· τότε καὶ Τριὰς ἡ ἁγία, ὑπὲρ ἧς στερρῶς ἠγωνίσω, δόξης σε στεφάνοις ἐστεφάνωσεν.
( Ἐφ' ὅσον τοῦ Ἁγίου ψάλλονται προσόμοια γ', οἴκοθεν νοεῖται ὅτι θὰ γίνει ἐπιλογὴ ἐκ τῶν παρατιθεμένων. συνολικῶς 5) ( Ἀ. Βαλ.).

Ἕτερα Προσόμοια. Ἦχος δ'. Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν.
Ὁ τῆς χάριτος ὄργανον, τὴν κιθάραν τοῦ Πνεύματος, στῦλον τὸν
ἀκράδαντον θείας Πίστεως, Ὀρθοδοξίας τὸν πρόμαχον, τὸν μέγαν διδάσκαλον, Ἱεράρχην τὸν κλεινόν, Ἐκκλησίας τὸ στήριγμα, τὸν λαμπρότατον, ἀριστέα Κυρίου μελῳδίαις, εὐφημήσωμεν ἐνθέως, τὸν ἁγιώτατον Φώτιον.

Τὸν πυρίπνοον ῥήτορα, Οἰκουμένης διδάσκαλον, Κωνσταντινουπόλεως θεῖον Πρόεδρον, Ἀρχιερέα τὸν μέγιστον, ποιμένα πανάριστον, Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τὸν λαμπρότατον Φώτιον, ἀνυμνήσωμεν, οἱ Ὀρθόδοξοι πάντες ὁμοφώνως, ἱεραῖς ἐν ὑμνῳδίαις, Πατριαρχῶν τὸν Πρωτόθρονον.
Παρανόμῳ προστάγματι, ἀπηλάθης τῆς ποίμνης σου, θλίψεσι βασάνοις τε προσωμίλησας, ὑπὲρ τῆς Πίστεως ἔνδοξε, στερρότατε Φώτιε, Ἱεράρχα φαεινέ, Ἐκκλησίας ἑδραίωμα, στῦλε ἄσειστε· διὸ πάντες τιμῶμέν σε προφρόνως, ὡς διδάσκαλον καὶ μύστην, Ὀρθοδοξίας ἀοίδιμε.
Δόξα... Ἦχος πλ. β'.
Ὅσιε τρισμάκαρ, ἁγιώτατε Πάτερ, ὁ Ποιμὴν ὁ καλός, καὶ τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ μαθητής, ὁ τιθεὶς τὴν ψυχὴν ὑπὲρ τῶν προβάτων αὐτὸς καὶ νῦν πανεύφημε, Ἱερώτατε Φώτιε, αἴτησαι πρεσβείαις σου, δωρηθῆναι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Καὶ νῦν... τῆς Ἑορτῆς.
Εἴσοδος. Τό, Φῶς ἱλαρόν... τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας, καὶ τὰ Ἀναγνώσματα.

Παροιμιῶν τὸ Ἀνάγνωσμα (Κεφ. ι' 8).
Μνήμη δικαίου μετ' ἐγκωμίων, καὶ εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν αὐτοῦ. Μακάριος ἄνθρωπος, ὃς εὗρε σοφίαν, καὶ θνητὸς ὃς εἶδε φρόνησιν. Κρεῖττον γὰρ αὐτὴν ἐμπορεύεσθαι, ἢ χρυσίου καὶ ἀργυρίου θησαυρούς. Τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν· (οὐκ ἀντιτάσσεται αὐτῇ οὐδὲν πονηρόν, εὔγνωστός ἐστι πᾶσι τοῖς ἐγγίζουσιν αὐτήν). Πᾶν δὲ τίμιον, οὐκ ἄξιον αὐτῆς ἐστιν. Ἐκ γὰρ τοῦ στόματος αὐτῆς ἐκπορεύεται δικαιοσύνη. Νόμον δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ γλώσσης φορεῖ. Τοιγαροῦν, ἀκούσατέ μου, ὦ τέκνα· σεμνὰ γὰρ ἐρῶ καὶ μακάριος ἄνθρωπος, ὃς τὰς ἐμὰς ὁδοὺς φυλάξει. Αἱ γὰρ ἔξοδοί μου, ἔξοδοι ζωῆς, καὶ ἑτοιμάζεται θέλησις παρὰ Κυρίου. Διὰ τοῦτο παρακαλῶ ὑμᾶς, καὶ προΐεμαι ἐμὴν φωνὴν υἱοῖς ἀνθρώπων. Ὅτι ἐγὼ ἡ Σοφία κατεσκεύασα βουλὴν καὶ γνῶσιν καὶ ἒννοιαν ἐγὼ ἐπεκαλεσάμην. Ἐμὴ βουλὴ καὶ ἀσφάλεια, ἐμὴ φρόνησις, ἐμὴ δὲ ἰσχύς. Ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες εὑρήσουσι χάριν. Νοήσατε τοίνυν ἄκακοι πανουργίαν, οἱ δὲ ἀπαίδευτοι ἔνθεσθε καρδίαν. Εἰσακούσατέ μου καὶ πάλιν· σεμνὰ γὰρ ἐρῶ, καὶ ἀνοίγω ἀπὸ χειλέων ὀρθά. Ὅτι ἀλήθειαν μελετήσει ὁ λάρυγξ μου, ἐβδελυγμένα δὲ ἐναντίον ἐμοῦ χείλη ψευδῆ. Μετὰ δικαιοσύνης πάντα τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου, οὐδὲν ἐν αὐτοῖς σκολιόν, οὐδὲ στραγγαλιῶδες. Πάντα εὐθέα ἐστὶ τοῖς νοοῦσι, καὶ ὀρθὰ τοῖς εὑρίσκουσι γνῶσιν. Διδάσκω γὰρ ὑμῖν ἀληθῆ, ἵνα γένηται ἐν Κυρίῳ ἡ ἐλπὶς ὑμῶν, καὶ πλησθήσεσθε Πνεύματος.
Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα (Κεφ. δ' 14).
Ἐγκωμιαζομένου Δικαίου, εὐφρανθήσονται λαοί· ἀθανασία γάρ ἐστιν ἡ μνήμη αὐτοῦ, ὅτι καὶ παρὰ Θεῷ γινώσκεται καὶ παρὰ ἀνθρώποις. Καὶ ἀρεστὴ Κυρίῳ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ. Ἐπιθυμήσατε τοιγαροῦν, ὦ ἄνδρες, σοφίαν, καὶ ποθήσατε, καὶ παιδευθήσεσθε. Ἀρχὴ γὰρ αὐτῆς ἀγάπη, καὶ τήρησις νόμων. Τιμήσατε σοφίαν, ἵνα εἰς τὸν αἰῶνα βασιλεύσητε. Ἀπαγγελῶ ὑμῖν, καὶ οὐ κρύψω ἀφ΄ ὑμῶν μυστήρια Θεοῦ. Ὅτι αὐτὸς καὶ τῆς σοφίας ὁδηγός ἐστι, καὶ τῶν σοφῶν διορθωτής. Καὶ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ πᾶσα φρόνησις καὶ ἐργασιῶν ἐπιστήμη. Ἡ πάντων φρόνησις ἐδίδαξε σοφίαν. Ἔστι γὰρ ἐν αὐτῇ Πνεῦμα νοεῥόν, ἅγιον. Ἀπαύγασμα φωτὸς ἀϊδίου, καὶ εἰκὼν τῆς ἀγαθότητος τοῦ Θεοῦ. Αὕτη φίλους Θεοῦ καὶ Προφήτας κατασκευάζει. Εὐπρεπεστέρα δέ ἐστιν Ἡλίου καὶ ὑπὲρ πᾶσαν ἀστέρων θέσιν. Φωτὶ συγκρινομένη, εὑρίσκεται προτιμοτέρα. Αὕτη τοὺς θεραπεύσαντας αὐτὴν ἐκ πόνων ἐρρύσατο, καὶ ὡδήγησεν ἐν τρίβοις εὐθείαις. Ἔδωκεν αὐτοῖς γνῶσιν ἁγίαν. Καὶ διεφύλαξεν αὐτοὺς ἀπὸ ἐνεδρευόντων, καὶ ἀγῶνα ἰσχυρὸν ἐβράβευσεν αὐτοῖς, ἵνα γνῶσι πάντες, ὅτι δυνατωτέρα παντός ἐστιν ἡ εὐσέβεια. Καὶ οὐ μὴ κατισχύσῃ ποτὲ κακία σοφίας, οὐδ' οὐ μὴ παρελεύσεται πονηροὺς ἐλέγχουσα ἡ δίκη. Εἶπον γὰρ ἐν αὐτοῖς λογισάμενοι οὐκ ὀρθῶς. Καταδυναστεύσωμεν τὸν δίκαιον, μὴ φεισώμεθα τῆς ὁσιότητος αὐτοῦ, μηδὲ ἐντραπῶμεν πολιὰς πρεσβύτου πολυχρονίους. Ἔστω δὲ ἡμῶν ἡ ἰσχὺς νόμος. Καὶ ἐνεδρεύσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ὑμῖν ἐστιν, καὶ ἐναντιοῦται τοῖς ἔργοις ἡμῶν, καὶ ἐπιφημίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα παιδείας ἡμῶν. Ἐπαγγέλλεται γνῶσιν ἔχειν Θεοῦ, καὶ παῖδα Κυρίου ἑαυτὸν ὀνομάζει. Ἐγένετο ἡμῖν εἰς ἔλεγχον ἐννοιῶν ἡμῶν. Βαρύς ἐστιν ἡμῖν καὶ βλεπόμενος, ὅτι ἀνόμοιος τοῖς ἄλλοις ὁ βίος αὐτοῦ, καὶ ἐξηλλαγμέναι αἱ τρίβοι αὐτοῦ. Εἰς κίβδηλον ἐλογίσθημεν αὐτῷ, καὶ ἀπέχεται τῶν ὁδῶν ἡμῶν ὡς ἀπὸ ἀκαθαρσιῶν, καὶ μακαρίζει ἔσχατα δικαίων. Ἴδωμεν οὖν, εἰ οἱ λόγοι αὐτοῦ ἀληθεῖς, καὶ πειράσωμεν τὰ ἐν ἐκβάσει αὐτοῦ. Ὕβρει καὶ βασάνῳ ἐτάσωμεν αὐτόν, ἵνα γνῶμεν τὴν ἐπιείκειαν αὐτοῦ, καὶ δοκιμάσωμεν τὴν ἀνεξικακίαν αὐτοῦ. Θανάτῳ ἀσχήμονι καταδικάσωμεν αὐτόν· ἔσται γὰρ αὐτοῦ ἐπισκοπὴ ἐκ λόγων αὐτοῦ. Ταῦτα ἐλογίσαντο καὶ ἐπλανήθησαν· ἀπετύφλωσε γὰρ αὐτοὺς ἡ κακία αὐτῶν. Καὶ οὐκ ἔγνωσαν μυστήρια Θεοῦ· οὐδὲ ἔκριναν, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μόνος, ὁ ζωῆς ἔχων καὶ θανάτου τὴν ἐξουσίαν, καὶ σῴζων ἐν καιρῷ θλίψεως, καὶ ῥυόμενος παντὸς κακοῦ· ὁ οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων, καὶ διδοὺς τοῖς ὁσίοις σου χάριν, καὶ τῷ σῷ βραχίονι τοῖς ὑπερηφάνοις ἀντιτασσόμενος.

Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα (Κεφ. ι' 32).
Στόμα δικαίου ἀποστάζει σοφίαν, χείλη δὲ ἀνδρῶν ἐπίστανται χάῥιτας. Στόμα σοφῶν μελετᾷ σοφίαν, δικαιοσύνη δὲ ῥύεται αὐτοὺς ἐκ θανάτου. Τελευτήσαντος ἀνδρὸς δικαίου, οὐκ ὄλλυται ἐλπίς. Υἱὸς γὰρ δίκαιος γεννᾶται εἰς ζωήν, καὶ ἐν ἀγαθοῖς αὐτοῦ καρπὸν δικαιοσύνης τρυγήσει. Φῶς δικαίοις διὰ παντός, καὶ παρὰ Κυρίου εὑῥήσουσι χάριν καὶ δόξαν. Γλῶσσα σοφῶν καλὰ ἐπίσταται, καὶ ἐν καρδίᾳ αὐτῶν ἀναπαύσεται σοφία. Ἀγαπᾷ Κύριος ὁσίας καρδίας, δεκτοὶ δὲ αὐτῷ πάντες ἄμωμοι ἐν ὁδῷ σοφίας Κυρίου. Φωτιεῖ πρόσωπον συνετοῦ· φθάνει γὰρ τοὺς ἐπιθυμοῦντας αὐτήν, πρὸ τοῦ γνωσθῆναι, καὶ εὐχερῶς θεωρεῖται ὑπὸ τῶν ἀγαπώντων αὐτήν. Ὁ ὀρθρίσας πρὸς αὐτὴν οὐ κοπιάσει, καὶ ὁ ἀγρυπνήσας δι' αὐτὴν ταχέως ἀμέριμνος ἔσται. Ὅτι τοὺς ἀξίους αὐτῆς, αὐτὴ περιέρχεται ζητοῦσα, καὶ ἐν ταῖς τρίβοις φαντάζεται αὐτοῖς εὐμενῶς. Σοφίας οὐ κατισχύσει ποτὲ κακία. Διὰ ταῦτα καὶ ἐραστὴς ἐγενόμην τοῦ κάλλους αὐτῆς, καὶ ἐφίλησα ταύτην, καὶ ἐξεζητησα ἐκ νεότητός μου καὶ ἐζήτησα νύμφην ἀγαγέσθαι ἐμαυτῷ. Ὅτι ὁ πάντων Δεσπότης ἠγάπησεν αὐτήν. Μύστις γάρ ἐστι τῆς τοῦ Θεοῦ ἐπιστήμης, καὶ αἱρέτις τῶν ἔργων αὐτοῦ. Οἱ πόνοι αὐτῆς εἰσιν ἀρεταί· σωφροσύνην δὲ καὶ φρόνησιν αὐτῇ διδάσκει, δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν, ὧν χρησιμώτερον οὐδέν ἐστιν ἐν βίῳ ἀνθρώποις. Εἰ δὲ καὶ πολυπειρίαν ποθεῖ τις, οἶδε τὰ ἀρχαῖα καὶ τὰ μέλλοντα εἰκάζειν· ἐπίσταται στροφὰς λόγων, καὶ λύσεις αἰνιγμάτων, σημεῖα καὶ τέρατα προγινώσκει, καὶ ἐκβάσεις καιρῶν καὶ χρόνων. Καὶ πᾶσι σύμβουλός ἐστιν ἀγαθή. Ὅτι ἀθανασία ἐστὶν ἐν αὐτῇ, καὶ εὔκλεια ἐν κοινωνίᾳ λόγων αὐτῆς. Διὰ τοῦτο ἐνέτυχον τῷ Κυρίῳ καὶ ἐδεήθην αὐτοῦ· καὶ εἶπον ἐξ ὅλης μου τῆς καρδίας. Θεὲ πατέρων καὶ Κύριε τοῦ ἐλέους, ὁ ποιήσας τὰ πάντα ἐν λόγῳ σου, καὶ τῇ σοφίᾳ σου κατασκευάσας τὸν ἄνθρωπον, ἵνα δεσπόζῃ τῶν ὑπὸ σοῦ γενομένων κτισμάτων, καὶ διέπῃ τὸν κόσμον ἐν ὁσιότητι καὶ δικαιοσύνῃ. Δός μοι τὴν τῶν σῶν θρόνων πάρεδρον σοφίαν, καὶ μή με ἀποδοκιμάσῃς ἐκ παίδων Σου. Ὅτι ἐγὼ δοῦλος σὸς καὶ υἱὸς τῆς παιδίσκης Σου. Ἐξαπόστειλον αὐτὴν ἐξ ἁγίου κατοικητηρίου Σου καὶ ἀπὸ θρόνου δόξης Σου, ἵνα συμπαροῦσά μοι διδάξῃ με, τί εὐάρεστόν ἐστι παρὰ Σοί. Καὶ ὁδηγήσῃ με ἐν γνώσει, καὶ φυλάξῃ με ἐν τῇ δόξῃ αὐτῆς· λογισμοὶ γὰρ θνητῶν πάντες δειλοί, καὶ ἐπισφαλεῖς αἱ ἐπίνοιαι αὐτῶν.
Εἰς τὴν Λιτήν. Στιχηρὰ Ἰδιόμελα. Ἦχος α'.
Εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ πόλις ἡ Κωνσταντίνου, καὶ πᾶσα πόλις καὶ νῆσος, καὶ χώρα ἐπὶ τῇ σεβασμίᾳ μνήμῃ τοῦ κοινοῦ Ποιμενάρχου, καὶ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας φωστῆρος καὶ διδασκάλου, Φωτίου τοῦ τρισμάκαρος. Οὗτος γὰρ ἔτι ζῶν μεγάλως ἠγωνίσατο ὑπὲρ τῆς τοῦ Εὐαγγελίου πίστεως, καὶ νῦν ἐν οὐρανοῖς ἀπολαύει τὰ τῶν καμάτων αὐτοῦ γέρα τὰ τίμια, πρεσβεύων ἀπαύστως Χριστῷ τῷ Θεῷ ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἦχος β'.
Σὲ τὸν μέγαν Ἀρχιερέα καὶ Ποιμένα, τὸν ἄκακον καὶ ὅσιον, τῆς εὐσεβείας τὸν κήρυκα, τὸ πυρίπνοον στόμα τοῦ Πνεύματος, ἀνευφημοῦντες πόθῳ δεόμεθα· μετάδος ἡμῖν τῶν πρεσβειῶν σου, Πάτερ, εἰς ἀντάμειψιν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἦχος πλ. β'.
Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, καὶ πιστὲ θεράπων, λειτουργὲ Κυρίου, ἄνερ
ἐπιθυμιῶν, σκεῦος ἐκλογῆς, στῦλε καὶ ἑδραίωμα τῆς Ἐκκλησίας, βασιλείας κληρονόμε, μὴ παρασιωπήσῃς τοῦ βοᾷν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς Κύῥιον.
Δόξα... Ἦχος ὁ αὐτός.
Εὖ δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ, εὖ ἐργάτα τοῦ ἀμπελῶνος Χριστοῦ, σὺ καὶ τὸ βάρος τῆς ἡμέρας ἐβάστασας, σὺ καὶ τὸ δοθέν σοι τάλαντον ἐπηύξησας, καὶ τοῖς μετὰ σὲ ἐλθοῦσιν οὐκ ἐφθόνησας. Διὸ πύλη σοι οὐρανῶν ἠνέῳκται· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοΰ Κυρίου σου· καὶ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, Πάτερ ἁγιώτατε.

Καὶ νῦν... Τῆς Ἑορτῆς. Εἶτα αἱ συνήθεις Εὐχαί.

Εἰς τὸν Στίχον Στιχηρὰ Προσόμοια.
Ἦχος πλ. α'. Χαίροις ἀσκητικῶν ἀληθῶς.
Χαίροις Ἀρχιερεῦ τοῦ Χριστοῦ, χαίροις Πατέρων τὸ φαιδρὸν σεμνολόγημα, ὁ πράξει καὶ θεωρία, κεκοσμημένος λαμπρῶς, ἀρετῶν τῶν θείων τὸ θησαύρισμα· πραότητος σκήνωμα, προσευχῆς ἐνδιαίτημα, τῆς ἀεννάου, τῆς σοφίας κειμήλιον, ταπεινώσεως, τὸ τερπνὸν καταγώγιον, ἥλιε διακρίσεως, εἰρήνης τὸ τέμενος, διπλῆς ἀγάπης ὁ οἶκος, τῆς πρὸς Θεὸν καὶ τὸν ἔγγιστα· Χριστὸν ἐκδυσώπει, τοῦ δωῥήσασθαι τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

Στίχ. Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν, καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν.
Χαίροις Ἱεραρχῶν ὁ κανών, καὶ διδασκάλων ὁ προστάτης ὁ ἔνδοξος, τὸ στόμα τῶν Θεολόγων, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ὁ λαμπρὸς τῷ λὸγῳ καὶ τοῖς δόγμασιν. Ποιμὴν ἀξιάγαστος, Ἀποστόλων ὁμότροπος, εὔστομος γλῶσσα, πᾶσαν αἵρεσιν τέμνουσα, ὥσπερ μάχαιρα, ὀξυτάτη καὶ δίστομος, ὄργανον τὸ ἡδύφθογγον, ὁ νοῦς ὁ οὐράνιος, τῆς Ἐκκλησίας ὁ στῦλος, τῶν εὐσεβῶν τὸ κραταίωμα, Χριστὸν καταπέμψαι, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δυσώπει τὸ μέγα ἔλεος.

Στίχ. Στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ λαλήσει κρίσιν.
Χαίροις Πατριαρχῶν καλλονή, χαίροις ἁπάντων Ἱερέων τὸ καύχημα, δογμάτων πηγὴ ἡ θεία, τῆς Ἐκκλησίας στερρός, στῦλός τε καὶ βάσις ἀπερίτρεπτος, κανὼν ἀκριβέστατος, μυστογράφος σοφώτατος, Φώτιε Πάτερ, ἀληθείας τὸ ἔρεισμα, ὁ λαμπρότατος, ἀριστεὺς καὶ περίδοξος, ἄνθρωπε ἐπουράνιε, ἐπίγειε Ἄγγελε, τῶν Ὀρθοδόξων ἡ δόξα, τῶν κακοδόξων ὁ πέλεκυς. Χριστὸν μὴ ἐλλίπῃς, ἱκετεύειν ὑπὲρ πάντων τῶν εὐφημούντων σε.

Δόξα... Ἦχος δ'.
Ἔπρεπε τῇ βασιλίδι τῶν πόλεων καὶ Φώτιον αὐχεῖν Ἀρχιερέα, ὥσπερ τινὰ κόσμον βασιλικὸν καὶ λαμπρόφωνον σάλπιγγα, πάντα πεῥιηχοῦσαν τὰ πέρατα, τὰ σωτήρια δόγματα, καὶ πάντας συναγείρουσαν πρὸς συνασπισμὸν ᾀσμάτων θεοπρεπῶν· πρὸς ὃν βοήσωμεν· Φωτολόγε καὶ Φωτώνυμε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Καὶ νῦν... Τῆς Ἑορτῆς.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ'.
Ὡς τῶν Ἀποστόλων ὁμότροπος, καὶ τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλος, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων ἱκέτευε Φώτιε, εἰρήνην τῇ Οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.
Δόξα. Ἕτερον ἀπολυτίκιον.
Τῆς σοφίας ἐκφάντωρ λαμπρὸς γενόμενος, Ὀρθοδοξίας ἐδείχθης θεοπαγὴς προμαχών, τῶν Πατέρων καλλονὴ Φώτιε μέγιστε· σὺ γὰρ αἱρέσεων δεινῶν, στηλιτεύεις τὴν ὀφρύν, Ἑώας τὸ θεῖον σέλας, τῆς Ἐκκλησίας λαμπρότης, ἣν διατήρει Πάτερ ἄσειστον.
Καὶ νῦν... Τῆς Ἑορτῆς.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετὰ τὴν α' Στιχολογίαν. Κάθισμα.
Ἦχος α'. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Ἐπέλαμψεν ἰδού, τῆς ψυχῆς μου τὸ ἔαρ, ἐπέφανεν ἰδού, τοῦ σοφοῦ Ἱεράρχου, Φωτίου τοῦ παμμάκαρος, ἡ φαιδρὰ μνήμη σήμερον. Ὅθεν ἅπαντες, ἀνευφημήσωμεν τοῦτον, ὡς στηρίξαντα, τῶν Ὀρθοδόξων τὴν Πίστιν, δυνάμει τοῦ Πνεύματος.
Δόξα... Καὶ νῦν... Τῆς Ἑορτῆς. Εἰς τὴν β΄. Στιχολογίαν. Κάθισμα.
Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείαν ἔλλαμψιν κεκληρωμένος, βίον ἔνθεον ἐξησκημένος, ὁμωνύμῳ ἱερατείᾳ διέπρεψας. Ὑπερφυῶς γὰρ τρανώσας τὰ δόγματα, ὀρθοδοξίᾳ τὴν Πίστιν ἐστήριξας, Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Δόξα... Καὶ νῦν... Τῆς Ἑορτῆς.
Μετὰ τὸν Πολυέλεον. Κάθισμα.
Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὁ Ἱεράρχης καὶ σεπτὸς θεηγόρος, τῆς Ἐκκλησίας ὁ λαμπρὸς ὑποφήτης, τὰς διανοίας χάριτι ἀρδεύεις πιστῶν τῶν αἱρετιζόντων δέ, κατακλύζεις τὰς φρένας, χάριν ἀναβλύζων τε τῶν θαυμάτων ἐκπλύνεις· παθῶν παντοίων ῥύπον ἀληθῶς, ὅσιε Πάτερ πανένδοξε Φώτιε.
Δόξα... Καὶ νῦν... Τῆς Ἑορτῆς.
Οἱ Ἀναβαθμοί. Τὸ α' Ἀντίφωνον τοῦ δ' Ἤχου.
Προκείμενον. Ἦχος δ'.
Τὸ σῶμά μου λαλήσει σοφίαν, καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν.
Στίχ. Ἀκούσατε ταῦτα πάντα τὰ ἔθνη.
Τό, Πᾶσα πνοή... Εὐαγγέλιον· (Ζήτει εἰς τὴν ἑορτὴν τοῦ Χρυσοστόμου, Νοεμβρίου).
Ὁ Ν' Ψαλμός.
Δόξα... Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου... Καὶ νῦν... Ταῖς τῆς Θεοτόκου...
Εἶτα, Στίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός...
Καὶ τὸ Ἰδιομελον. Ἦχος πλ. β'.
Ἐξεχύθη ἡ χάρις ἐν χείλεσί σου, ὅσιε Πάτερ, καὶ γέγονας Ποιμὴν τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, διδάσκων τὰ λογικὰ πρόβατα, πιστεύειν εἰς Τριάδα ὁμοούσιον, ἐν μιᾷ Θεότητι.
Ὁ Κανὼν τῆς Ἑορτῆς εἰς δ', καὶ τοῦ Ἁγίου εἰς δ'.
Καταβασίας λέγομεν τῆς Ἑορτῆς.
ᾨδὴ α'. Ἦχος δ'. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου.
Φωστὴρ θεαυγεύτατε, φωτὸς ἐπώνυμε Ἅγιε, τὸ σκότος ἀπέλασον
τῆς διανοίας μου, λαμπηδόσι με φωτὸς αὐγάσας θείου, ὅπως εὐφημήσω σου, τὰ κατορθώματα.
Τῆς πίστεως ἔρεισμα, τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλον, καὶ στῦλον ἀκράδαντον, ὁμολογίας σε, καὶ πολύφωτον τῆς χάριτος φωστῆρα, καὶ στόμα πυρίπνοον, Φώτιε ἔγνωμεν.
Νομίμως ἠγώνισαι, προκινδυνεύων θεσπέσιε, τοῦ θείου κηρύγματος, ὡς Ἱεράρχης πιστός· καὶ κατέπνιξας νευραῖς τῶν σῶν δογμάτων, ὡς θῆρα Νικόλαον, τὸν ματαιόφρονα.
Θεοτοκίον.
Μαρίαν τὴν ἄχραντον, δεῦτε ὑμνήσωμεν ἅπαντες, τὴν μόνην κοσμήσασαν τὴν ἀνθρωπότητα, τὴν κυήσασαν Θεὸν σεσαρκωμένον, Παρθένον τε μείνασαν, ἀδιαλώβητον.
ᾨδὴ γ'. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους Θεοτόκε.
Λαλήσας εἰς ὕψος βλασφημίαν, τῆς Δύσεως δράκων ὁ δεινός, τοῖς λόγοις σου πεφίμωται, φωστὴρ θεοειδέστατε· διὸ καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι, ἀξιοχρέως τιμῶμέν σε.

Νεκροῦται αἱρέσεως ὁ ὄφις, τοῖς λόγοις σου Πάτερ τοῖς σοφοῖς, ὡς λίθος προσβαλλόμενος καὶ κάραν συντριβόμενος· διόπερ Ἐκκλησία τε, ἀξιοχρέως γεραίρει σε.
Γραφῶν παραστάσεσι γενναίαις, τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος σοφέ, κοινὴν εἶναι ἀπέδειξας, καὶ Πνεῦμα ὀνομάζεσθαι, τὴν τούτου δὲ ὑπόστασιν, ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορεύεσθαι.
Θεοτοκίον.
Ἀνάρχου Γεννήτορος ὁ Λόγος, ὁ πάσης ἀνώτερος ἀρχῆς, ἀρχὴν νῦν σωματούμενος, ἐκ σοῦ Ἁγνὴ ἐδέξατο, καὶ ὑπὸ χρόνον γέγονεν, ὁ χρόνων πάντων ὑπέρτερος.
Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ'. Τὴν σοφίαν καὶ Λόγον.
Τὸν Προφήτην Ἠλίαν ζηλοτυπῶν, Ἰωάννην ὡσαύτως τὸν Βαπτιστήν, ἀνδρείως διήλεγξας, Βασιλεῖς ἀνομήσαντας, Ἱεραρχίας θρόνον, ἐνθέως ἐκόσμησας, καὶ διδαγμάτων πλήθει, τὸν κόσμον ἐπλούτισας. Ὅθεν καὶ ταῖς θείαις, συγγραφαῖς κεχρημένος, πιστοὺς ἐπεστήριξας, καὶ ἀπίστους ἐπέστρεψας, Ἱεράρχα θεσπέσιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Δόξα... Καὶ νῦν... Τῆς Ἑορτῆς.
ᾨδὴ δ'. Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ.
Ἐν νεότητι τὸ σῶφρον, ἐν τῷ γήρει τὴν σύνεσιν, ἐν παντὶ δὲ βίῳ, τὸ καρτερικὸν καὶ μακρόθυμον, καὶ τὴν πρὸς πάντας ἀγάπην ἐπιδέδειξαι, τοὺς κραυγάζοντας· δόξα Χριστὲ τῇ δυνάμει σου.
Ὁ λαμπρότατός σου βίος, ὡς κανὼν ἀκριβέστατος, διὰ πάσης Πάτερ, θείας ἀρετῆς ἀναδέδεικται, ἐν προσευχαῖς καὶ νηστείαις ἀγρυπνίαις τε, καὶ δεήσεσι, ταῖς πρὸς Χριστὸν τὸν φιλάνθρωπον.
Νυσταγμὸν τοῖς σοῖς βλεφάροις, θεοφόρε οὐκ ἔδωκας, ἕως ὅτου Πάτερ, οἶκον σεαυτὸν ἀπετέλεσας, τῷ παντεπόπτη Δεσπότῃ ὡραιότατον, πρὸς ὃν ἔκραζες· δόξα Χριστὲ τῇ δυνάμει σου.
Θεοτοκίον.
Νεκρωθέντας Παναγία, τοὺς ἀνθρώπους ἐζώωσας, πεπτωκότας τούτους, πρὸς διαφθορὰν ἐξανέστησας, τὸν ζωοδότην τεκοῦσα τὸν λυτρούμενον, τοὺς κραυγάζοντας· δόξα Χριστὲ τῇ δυνάμει σου.
ᾨδή ε'. Ἐξέστη τὰ σύμπαντα.
Τὴν χάριν δεξάμενος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, θεῖον ἐνδιαίτημα ἐδείχθης, θείως διδάξας θεογνωσίας τὸ φῶς, Φώτιε πανθαύμαστε σοφέ, Πάτερ ἁγιώτατε, Ἐκκλησίας τὸ στήριγμα.
Ἡ γλῶσσά σου κάλαμος τοῦ Παρακλήτου γέγονεν, ὀξέως τὴν λύτρωσιν διδόντος, τοῖς ἐπιγνοῦσι τὴν δεσποτείαν αὐτοῦ, καὶ ταῖς σφῶν ἐμπνέοντος ψυχαῖς, γνῶσιν ἐπουράνιον, ἱερώτατε Φώτιε.
Ἀστράπτοντα λόγων τε καὶ διδαγμάτων χάρισι, σὲ Χριστὸς ἀνέδειξε τῷ κόσμῳ, αἱρετιζόντων ἀποσοβοῦντα ὁρμάς, καὶ ψυχὰς φωτίζοντα πιστῶν, πάντων τῶν ὑμνούντων σε, τὸν τῆς Πίστεως κήρυκα.
Θεοτοκίον.
Παρθένος γεγέννηκεν Υἱὸν τὸν προαιώνιον, φύσιν ἐνδυσάμενον ἀνθρώπων, ὡς ἐκδιδάσκων ὁ Ἱεράρχης φησί, καὶ σώσαντα ταύτην ἐκ φθορᾶς, πάθει τῷ τοῦ σώματος, καὶ Παρθένος διέμεινε.

ᾨδὴ ς'. Τὴν θείαν ταύτην.
Τὸν μέγαν ᾄσωμεν Φώτιον, τὴν σάλπιγγα τρανῶς τὴν κηρύξασαν, τοῦ θείου Πνεύματος, ἐκ τοῦ Πατρὸς τὴν ἐκπόρευσιν, ὡς τῆς βροντῆς ὁ γόνος, ἐθεολόγησεν.
Ἐρράγη ἅπαν τὸ φρύαγμα, σοῖς λόγοις Ἱερώτατε Φώτιε, τὸ τῆς αἱρέσεως· διὸ πιστῶν ἡ ὁμήγυρις, λαμπροτελῶς τιμᾷ σου, τὴν μνήμην Ἅγιε.
Σκιρτᾷ καὶ πᾶσα εὐφραίνεται, ὁμήγυρις πιστῶν ἡ ὀρθόδοξος, πάντιμε Φώτιε, τοῦ Γρηγορίου ὁρῶσά σε, καὶ Χρυσοστόμου ὄντως, σεπτὸν διάδοχον.
Θεοτοκίον.
Ὑμνῶ σου Κόρη τὴν σύλληψιν, ὑμνῶ σου τὴν ἀπόρρητον γέννησιν, ὑμνῶ τὴν σκέπην σου, βλάβης δι' ἧς πάσης ῥύομαι, ὁ πρὸς τὴν σὴν γαλήνην, κατεπειγόμενος.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ'. Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ.
Τῆς Ἐκκλησίας ὁ φωστὴρ ὁ τηλαυγέστατος, καὶ Ὀρθοδόξων ὁδηγὸς ὁ ἐνθεώτατος, στεφανούσθω νῦν τοῖς ἄνθεσι τῶν ᾀσμάτων, ἡ θεόφθογγος κιθάρα ἡ τοῦ Πνεύματος, ὁ στερρότατος αἱρέσεων ἀντίπαλος, ᾧ καὶ κράζομεν· χαῖρε πάντιμε Φώτιε.
Ὁ Οἶκος. Ἄγγελος πρωτοστάτης.
Ἄγγελος ἐξ ἀνθρώπων, ἀνεδείχθης ὦ Πάτερ, ἐκ γῆς πρὸς τὰ οὐράνια φθάσας· διὸ σὺν ἀσωμάτοις χοροῖς, ἁμιλλώμενόν σε θεωρῶν, Ὅσιε, ἐξίσταμαι καὶ πόθῳ σοι κραυγάζω εὐλαβῶς τοιαῦτα.
Χαῖρε, δι' οὗ Τριὰς προσκυνεῖται.
Χαῖρε, δι' οὗ Θεὸς ἀνυμνεῖται.
Χαῖρε, Ὀρθοδόξων κανὼν ὁ εὐθύτατος.
Χαῖρε, ἀνομοῦντας ἐλέγχων στερρότατα.
Χαῖρε, ὕψος ταπεινώσεως δυσανάβατον πολλοῖς.
Χαῖρε, βάθος διακρίσεως δυσθεώρητον θνητοῖς.
Χαῖρε, ὅτι ἐγένου τοῦ Θεοῦ θεῖος θύτης.
Χαῖρε, ὅτι προσάγεις τῷ Θεῷ σεσῳσμένους.
Χαῖρε, Θεοῦ Μαρτύρων ὁμόσκηνε.
Χαῖρε, σεπτῶν Ὁσίων συνόμιλε.
Χαῖρε, δι' οὗ δυσσεβεῖς καθαιροῦνται.
Χαῖρε, δι' οὗ πιστοὶ βεβαιοῦνται.
Χαῖρε, πάντιμε Φώτιε.
Τῷ αὐτῷ μηνὶ ς', μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν καὶ Ἰσαποστόλου Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Ὁμολογητοῦ.
Στίχ. Θνῄσκων Φώτιος, οὐ ταράττομαι λέγει. Πρὸς τὴν τελευτήν, ὢν προητοιμασμένος.
Ἕτεροι.
Ἤστραψε τοῖς λόγοις Φώτιος μέγας, Φῶς εὐσεβέσι, πῦρ δ' ἐναντίους φλέγον·
Ἄντυγ' ἐς Οὐρανίην ἀναδέδρομε Φώτιος ἕκτῃ.
Οὗτος ὁ τρισμακάριος Ἱεράρχης, ὁ μέγας καὶ λαμπρὸς τῆς Ἐκκλησίας πατὴρ καὶ Διδάσκαλος, Φώτιος ὁ Σοφώτατος καὶ ἁγιώτατος, ὁ Ὁμολογητὴς τῆς πίστεως καὶ Ἰσαπόστολος, ἤκμασεν ἐν τοῖς χρόνοις τῶν βασιλέων καὶ αὐτοκρατόρων Μιχαὴλ υἱοῦ Θεοφίλου, Βασιλείου τοΰ Μακεδόνος, καὶ Λέοντος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ. Τούτῳ πατρὶς μὲν ἐπίγειος, Κωνσταντινούπολις ἡ μεγαλώνυμος καὶ τῶν πόλεων ἡ βασιλεύουσα, οὐράνιος δέ, ἡ ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἡ κραταιὰ καὶ ἀνώλεθρος, πατέρες δὲ περιφανεῖς εὐγένειά τε τῇ κατὰ σάρκα οὐχ ἧττον ἢ πίστει τῇ ὀρθοδόξῳ, ὑπὲρ ἧς καὶ μαρτυρικῷ στεφάνῳ διακεκόσμηνται, ἀθλήσαντες οἱ οὐρανόφρονες καὶ καρτεῥόψυχοι ὑπὲρ τῆς τῶν ἁγίων καὶ σεπτῶν Εἰκόνων, ὡς ἔοικε, τιμῆς καὶ προσκυνήσεως. Τοῖς πρωτίστοις δὲ τῶν βασιλικῶν ἀξιωμάτων πρότερον διαπρέψας, καὶ βίον ἀείποτε ἐνάρετον καὶ θεοφιλῆ ἐξασκήσας, τοὺς τῆς Ἐκκλησίας ἔπειτα ποιμεναρχικοὺς παραλαμβάνει οἴακας, ἐπὶ τὸν Ἀποστολικὸν καὶ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχικὸν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως προβιβασθείς. Τοῦ γὰρ ἐν Ἁγίοις Ἰγνατίου βίᾳ βασιλικῇ ἐπιβληθέντος τοῦ θρόνου, καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἐντεῦθεν χηρευούσης, μηδ' ὄντος ἄλλως δυνατοῦ διαμένειν ταύτην ἄνευ Ἐπισκόπου, ὁ ἐν Ἁγίοις Φώτιος, βίᾳ ὑπαχθεὶς καὶ βασιλικῇ δυναστείᾳ, διαδέχεται κανονικῶς τὸν ἱερὸν Ἰγνάτιον, γενόμενος πρότερον Μοναχός, καὶ τοὺς κατὰ τάξιν τῆς Ἱερωσύνης λαβὼν βαθμούς. Καὶ οἵους μὲν ἀγῶνας διήνυσεν ὁ τρισόλβιος ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως κατὰ Μανιχαίων καὶ Εἰκονομάχων καὶ ἄλλων αἱρετικῶν, καὶ πρὸ πάντων κατὰ τῆς τότε πρῶτον ἀναφανείσης Παπικῆς αἱρέσεως, ἧς τὸν ἀρχηγὸν καὶ τοῦ Λατινικοῦ σχίσματος πατέρα, Νικόλαον τὸν ἀλάστορα Ῥώμης Πάπαν, γραφικαῖς καὶ πατρικαῖς ἀποδείξεσιν ἐξελέγξας, καὶ ἐνδίκως καθελών, τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας συνοδικῶς ἐξωστράκισε, τῷ ἀναθέματι παραπέμψας· οἵους δὲ διωγμοὺς καὶ κινδύνους, οἵας δὲ ἐπιβουλὰς καὶ καταδρομάς, οἵας δὲ καὶ τὰς κακώσεις καὶ τὰς ἀπανθρώπους βασάνους ὑπέστη χριστομιμήτως ὁ καρτερόψυχος θεορρήμων, ὁ στερρὸς καὶ τὴν ψυχὴν ἀδαμάντινος Ἱεράρχης, ὑπὸ τῶν Σχισματικῶν Λατίνων, καὶ τῶν τῆς αἱρέσεως τοΰ Παπισμοῦ θιασωτῶν, ἀνθρώπων κακούργων καὶ ψευδολόγων, ἀνθρώπων παρανόμων, ἀνοσίων καὶ μιαιφόνων, ἡ κατ' αὐτὸν εἰς πλάτος ἱστορία διέξεισι. Τοσοῦτον δὲ μόνον εἰπεῖν ἐνταῦθα περὶ αὐτοῦ ἀναγκαῖον, ὅτι ὁ μακάριος, ἱερουργήσας ὡς ἄλλος Παῦλος τὸ Εὐαγγέλιον, ἅπαν μὲν τὸ τῶν γενναίων Βουλγάρων ἔθνος μετὰ καὶ τοῦ Βασιλέως αὐτῶν τὴν εἰς Χριστὸν ἀμώμητον πίστιν μυσταγωγήσας τῷ τοῦ θείου Βαπτίσματος λουτρῷ ἀνεγέννησε, πολλοὺς δὲ καὶ ἐκ διαφόρων αἱρέσεων, Ἀρμενίους, Εἰκονομάχους καὶ ἄλλους ἑτεροδόξους εἰς τὴν Καθολικὴν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν ἐπέστρεψε, λόγους ἐκθεὶς πλήρεις χάριτος καὶ σοφίας καὶ ἀληθείας, δι' ὧν τὰ τῶν κακοδόξων φρονήματα κατεβρόντησε· καὶ τῷ μὲν σταθερῷ τοῦ φρονήματος καὶ ἀτρέπτῳ τὸν βασιλοκτόνον καὶ ἀγνώμονα Βασίλειον τὸν Αὐτοκράτορα καταπλήξας, τῷ δὲ ἔνθερμα καὶ κατ' ἐπίγνωσιν αὐτοῦ ζήλῳ πάσης ἑτεροδιδασκαλίας τὰ ζιζάνια ἐκριζώσας, ἔμπλεως ὡς οὐδεὶς τῶν κατ' αὐτὸν τῆς ἀποστολικῆς διδασκαλίας ἀνεφάνη. Οὕτως οὖν ὁσίως καὶ εὐαγγελικῶς ποιμάνας τὴν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, καὶ δὶς μὲν ἀναβὰς ἄκων εἰς τὸν θρόνον, δὶς δὲ τούτου βίᾳ τυραννικῇ ἐξωσθείς, πολλὰ δὲ καὶ διάφορα συγγράμματα καταλιπὼν τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ, ἄριστα πάντα καὶ σοφώτατα, καὶ οἷα ὁ πᾶς αἰὼν δικαίως ἀποθαυμάσει· διὰ γὰρ πάσης ἐλθὼν ἰδέας παιδεύσας, ἐν ἑκάστῃ τὸ κράτος ἐκτήσατο· πολλὰ δὲ καὶ καμὼν ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ τῆς δικαιοσύνης, ἐξεδήμησεν ἁγίως πρὸς Κύριον ὁ πολύαθλος, ὑπερόριος ἐν τῇ τῶν Ἀρμενιανῶν Μονῇ, ὡς ἐν Κομάνοις ὁ θεῖος Χρυσόστομος. Τὸ δὲ ἱερὸν καὶ πάντιμον αὐτοῦ σῶμα ἐναπετέθη ἐν τῇ Μονῇ τῇ λεγομένῃ τῆς Ἐρημίας ἢ Ἠρεμίας. Καὶ πάλαι μὲν ἐτελεῖτο ἡ ἁγιωτάτη αὐτοῦ Σύναξις ἐν τῷ Προφητείῳ, ἤτοι Ναῷ τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῷ ὄντι ἐν τῇ εἰρημένῃ Μονῇ τῆς Ἠρεμίας, νῦν δὲ τελεῖται ἐν τῇ κατὰ Χάλκην ἱερᾷ καὶ Πατριαρχικῇ Μονῇ τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔνθα ἤδη συνέστη καὶ ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Μεγάλης τοΰ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Βουκόλου, ἐπισκόπου Σμύρνης.
Στίχ. Σμύρνης ὁ Ποιμὴν Βουκόλος θυηπόλος. Ἄγρυπνός ἐστι καὶ θανὼν ποίμνης φύλαξ.
Ἀγλαὸν ἡελίοιο λίπε Βουκόλος ἕκτῃ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμῃ τοΰ ἁγίου Μάρτυρος Ἰουλιανοῦ τοῦ ἐν
Ἐμέσῃ.
Στίχ. Χριστὸς τέτρηται χεῖρας ἥλοις καὶ πόδας. Ἰουλιανὸς προστίθησι καὶ κάραν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Μάρτυρος Φαύστης καὶ τῶν σὺν αὐτῇ Εὐϊλασίου καὶ Μαξίμου.
Στίχ. Τρεῖς Μάρτυρες πάσχουσιν ἰχθύων πάθος. Κοινῇ τυχόντες ὀργάνου τοῦ τηγάνου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Φαύστου, Βασιλείου καὶ Σιλουανοῦ, καὶ τῶν ἁγίων Μαρτύρων τῶν ἐν τοῖς Δαρείου.
Στίχ. Τριῶν συνάθλων, ἕν διὰ ξίφους τέλος. Οἵ τὸν Θεὸν φρονοῦσιν ἕν τε καὶ τρία.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Βαρσανουφίου.
Στίχ. Ἐκ γῆς συνέστη σῶμα Βαρσανουφίου. Καὶ γῆν ὑπῆλθε, τὴν ἑαυτοῦ μητέρα.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ ἐπικαλουμένου Προφήτου, μαθητοῦ τοῦ ἁγίου Βαρσανουφίου.
Στίχ. Δίκαιόν ἐστιν, ὦ Ἰωάννη, ἅμα
Τάττειν σε ᾧδε, τῷ φίλῳ διδασκάλῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ ἐν Λυκῷ τῇ πόλει, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Στίχ. Τὸν ἐν Λυκῷ δὲ ποῦ Ἰωάννην θέμις, Τάττειν ὅτι μή, ᾧδ' Ἰωάννῃ ἅμα;
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ᾨδὴ ζ'. Οὐκ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει.
Μεταβέβηκας θέοφρον πρὸς Οὐράνια, Πάτερ σκηνώματα, καὶ προσπελάσας Θεῷ, μεθέξει θεουμένος ἔνθεος γέγονας, ψάλλων Ὅσιε· ὁ τῶν Πατέρων Κύριος, καὶ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Νουθετούμενοι σοῖς λόγοις διδασκόμεθα, Πάτερ πανεύφημε, ὡς ἐν Ἡλίοις τρισίν, ἀμέριστον ἄτμητον σέβειν Θεότητα, ᾗ καὶ ψάλλομεν· ὁ τῶν Πατέρων Κύριος, καὶ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Ὡς πανίερος ἡ θεία καὶ θεάρεστος, ὁμολογία σου· ὡς γὰρ χρυσὸς καθαρθείς, Θεῷ εὐηρέστησας Πάτερ τρισόλβιε, ἀγαλλόμενος, τῇ ἐκμιμήσει Ὅσιε, τῶν παθῶν τῶν τοῦ Σωτῆρος.
Θεοτοκίον.
Πᾶσι πρόξενος ἀνθρώποις ἐναπέφηνας, θείας λυτρώσεως, τὸν Λυτρωτὴν τοῦ παντός, τεκοῦσα Πανάμωμε ᾧ πάντες ψάλλομεν' ὑπερύμνητε, ὁ τῶν Πατέρων Κύριος, καὶ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
ᾨδὴ η'. Παῖδας εὐαγεῖς ἐν τῇ καμίνῳ.
Ῥέουσι πηγαὶ τῶν σῶν δογμάτων, καὶ πᾶσαν τὴν Ἐκκλησιαν καταρδεύουσι, Φώτιε πανθαύμαστε· ὅθεν εὐφημοῦμέν σε, ὡς Ὀρθοδόξων ἔρεισμα Πάτερ καὶ καύχημα, τὸν Κύριον ὑμνοῦντες ἀπαύστως, καὶ ὑπερυψοῦντες, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Ὅρμῳ γαληνῷ σὺ προσωρμίσθης, τοῦ βίου τὰς τρικυμίας ἀπωσάμενος· εἶχες γὰρ ἰθύνοντα, πᾶσαν τὴν πορείαν σου, τὸν κυβερνήτην Κύριον Φώτιε πάνσοφε, τὸν νεύματι τὰ πάντα ποιοῦντα· ὃν ὑπερυψοῦμεν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Φῶς τὸ τριλαμπὲς τῆς ὑπερθέου, Τριάδος ἐν σοὶ σκηνῶσαν φῶς σε
δεύτερον, ἔδειξε φωτίζοντα, δῆμον μὲν Ὀρθόδοξον, αἱρετικὴν δὲ φάλαγγα Πάτερ ἀμβλύνοντα, καὶ Κύριον ὑμνεῖτε βοῶντα, καὶ ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Θεοτοκίον.
Ῥόδον ἐν ἀκάνθαις εὑρηκώς σε, καὶ ἄνθος ἐν ταῖς κοιλάσι τὸ πανεύοσμον, κρίνον τε πανάσπιλον, Δέσποινα θεόνυμφε, ὁ σὸς νυμφίος ἄνωθεν ἐν σοὶ ἐσκήνωσε, καὶ κόσμον εὐωδίασε πάντα, σὲ ὑπερυψοῦντα, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
ᾨδὴ θ'. Ἅπας γηγενής.
Μεγάλυνον ψυχή μου, τὸν ἐν Ἱεράρχαις, ὑπέρλαμπρον φωστῆρα.
Ὅλον ἐμαυτόν, προσάγω θεσπέσιε τῇ θείᾳ σκέπῃ σου· ὡς Ἄρχιεῥάρχης δέ, τὴν ἐξουσίαν λύειν τὰ πταίσματα, παρὰ Χριστοῦ δεξάμενος ἐμῶν σφαλμάτων σειράς, διαρρήξας, σῶσόν με πρεσβείαις σου, καὶ τῷ θείῳ φωτὶ καταλάμπρυνον.
Μεγάλυνον ψυχή μου, τὸν κεκοσμηκότα, Χριστοῦ τὴν Ἐκκλησίαν.

Ἤρθης πρὸς τὸ φῶς, τὸ ἄδυτον ἔνδοξε Πάτερ γηΐνων ῥυσθείς, καὶ
τῷ Παντοκράτορι καὶ τρισηλίῳ φωτὶ παρίστασαι, μετὰ τῶν ἄνω Τάξεων καὶ τῇ ἐκεῖθεν τρυφᾷς, πεμπομένῃ, λάμψει τρισμακάριε, καὶ ἡμᾶς φρυκτωρεῖς τοὺς ὑμνοῦντάς σε.
Δόξα...
Μεγάλυνον ψυχή μου, τῆς τρισυπόστατου, καὶ ἀδιαιρέτου, Θεότητος τὸ κράτος.
Ὥς τις ἀριστεύς, ἐφάνης κατήγορος πλάνης αἱρέσεως· τῆς Ὄρθοδοξίας δέ, Ἱεροκήρυξ θεῖος συνήγορος, σὺν Ἰγνατιῳ Φώτιε οὗ καὶ διάδοχος, καὶ τῶν τρόπων, καὶ τοῦ θρόνου γέγονας, καὶ πρεσβεύεις μεθ' οὗ πρὸς τὸν Κύριον.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Μεγάλυνον ψυχή μου, τὴν τιμιωτέραν, καὶ ἐνδοξοτέραν, τῶν ἄνω στρατευμάτων.
Ὅλον με Θεός, θεῶσαι βουλόμενος ὅλος ἑνοῦταί σοι, καὶ τὸ ἀκατάληπτον, καινοτομεῖται πᾶσι Μυστήριον· τίκτεις Παρθένος ἄφθοῥος καὶ σὰρξ ὁρᾶται Θεός· ὃν ὑμνοῦντες, σὲ νῦν μακαρίζομεν, Μαριὰμ ὡς αὕτη προεφήτευσας.

Ἐξαποστειλάριον. Ἦχος β'. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.
Προστάτην σε θερμότατον, ἡ Ἐκκλησία κέκτηται, λαμπρὸν διδάσκαλον Πάτερ· διὸ φαιδρῶς τὴν σὴν μνήμην, πανηγυρίζει κράζουσα· ἀεὶ σκέπε τὴν ποίμνην σου, καὶ φύλαττε ἀπήμονα, αἱρέσεώς τε καὶ βλάβης, Ἀρχιεράρχα Κυρίου.
Καὶ τῆς Ἑορτῆς.
Εἰς τοὺς Αἴνους.
Ἱστῶμεν στίχ. δ', καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια δ'.
Ἦχος α'. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.
Τῆς Ἐκκλησίας τὸν θεῖον, ἀνευφημήσωμεν, Ἀρχιεράρχην ὄντως, καὶ διδάσκαλον μέγαν, τὸν κήρυκα τοῦ λόγου τὸν θαυμαστόν, Ἰσαπόστολον Φώτιον· καὶ γὰρ ἐπέστη ἡ τούτου πανευκλεής, μνήμη ἅπαντας εὐφραίνουσα.

Τῶν ἀρετῶν σε δοχεῖον, καλοῦμεν Φώτιε, ὡς τῆς εἰρήνης φίλον,
τῆς ἀγάπης ἐργάτην, καὶ στήλην σωφροσύνης καὶ προσευχῆς, ἐνδιαίτημα ἄσυλον, καὶ ἰαμάτων ταμεῖον καὶ πρεσβευτήν, τῶν τιμώντων σε μακάριε.

Τοῖς Ἀποστόλοις συνήφθης, ὡς Ἰσαπόστολος· καὶ γὰρ σὺ Βουλγαρίας, Σλαβικῆς τε ἁπάσης, φυλῆς ὁ θεῖος κήρυξ ἀναδειχθείς, τῷ Χριστῷ ταύτην ἤγαγες, ἀναγεννήσας βαπτίσματι τῷ σεπτῷ, ἣν καὶ φύλαττε Ὀρθόδοξον.

Τοῦ ἐπὶ γῆς Ἑωσφόρου, φυσιωθέντος δεινῶς, καὶ θρόνον αὐτοῦ θέντος, ὑπεράνω τῶν ἄστρων, πρῶτος σὺ ζηλώσας ὡς Μιχαήλ, ἀνεβόησας ἔνδοξε· Στῶμεν καλῶς στῶμεν πάντες ἐν ταῖς σεπταῖς, τῶν Πατέρων παραδόσεσι.
Δόξα... Ἦχος πλ. α'.
Ὅπου ἐπικληθῇ σου τὸ ὄνομα φερώνυμε, ἐκεῖθεν τοῦ διαβόλου διώκεται ἡ δύναμις· οὐ φέρει γὰρ τῷ φωτί σου προσβλέπειν ὁ πεσὼν Ἑωσφόρος· διὸ αἰτοῦμέν σε, τὰ πυρφόρα αὐτοῦ βέλη, τὰ καθ' ἡμῶν κινούμενα ἀπόσβεσον, τῇ μεσιτείᾳ σου λυτρούμενος ἡμᾶς, ἐκ τῶν σκανδάλων αὐτοῦ, ἀξιΰμνητε Ἱεράρχα Φώτιε.
Καὶ νῦν... Τῆς Ἑορτῆς. Δοξολογία μεγάλη, καὶ Ἀπόλυσις.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Τυπικά, καὶ ἐκ τοῦ Κανόνος τῆς Ἑορτῆς ἡ γ' ᾠδή, καὶ τοῦ Ἁγίου ἡ ς'.
Ἀπόστολον καὶ Εὐαγγέλιον, ζήτει Νοεμβρίου ιγ'.
Κοινωνικόν. Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον...
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ὁ λαμπρότατος τῆς Χριστοῦ, Ἐκκλησίας μύστης, Ὀρθοδόξων προασπιστής, κακοδόξων μάστιξ, Ἱεραρχίας κλέος, ὁ μέγας θεοφάντωρ, Φώτιε Ἅγιε.
Ἀπολυτίκια.
Τοῦ Ἁγίου Φωτίου. Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῆς σοφίας ἐκφάντωρ λαμπρὸς γενόμενος, Ὀρθοδοξίας ἐδείχθης θεοπαγὴς προμαχών, τῶν Πατέρων καλλονή, Φώτιε μέγιστε· σὺ γὰρ αἱρέσεων δεινῶν, στηλιτεύεις τὴν ὀφρύν, Ἑώας τὸ θεῖον σέλας, τῆς Ἐκκλησίας λαμπρότης, ἣν διατήρει Πάτερ ἄσειστον.
Κοντάκια.
Τοῦ Ἁγίου Φωτίου. Ἦχος πλ. δ'. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τῆς Ἐκκλησίας ὁ φωστὴρ ὁ τηλαυγέστατος καὶ
Ὀρθοδόξων ὁδηγὸς ὁ ἐνθεώτατος
Στεφανούσθω νῦν τοῖς ἄνθεσι τῶν ᾀσμάτων.
Ἡ θεόφθογγος κιθάρα ἡ τοῦ Πνεύματος,
Ὁ στερρότατος αἱρέσεων ἀντίπαλος·
ᾯ καὶ κράζομεν, χαῖρε πάντιμε Φώτιε.
Μεγαλυνάρια.
Τοῦ Ἁγίου Φωτίου.
Χαίροις Ὀρθοδόξων φωταγωγέ, καὶ τῆς Ἐκκλησίας, νυμφοστόλε καὶ ὁδηγέ· χαίροις κακοδόξων, ἡ δίστομος ῥομφαῖα, ὦ Φώτιε τρισμάκαρ, ῥητόρων ἔξοχε.

Τῌ ς' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ.

Μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν καὶ Ἰσαποστόλου Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Ὁμολογητοῦ.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Τυπικά, καὶ ἐκ τοῦ Κανόνος τῆς Ἑορτῆς ἡ γ' ᾠδή, καὶ τοῦ Ἁγίου ἡ ς'.
ᾨδὴ γ΄ Ὁ Εἱρμός,
»Τὸ στερέωμα, τῶν ἐπὶ σοὶ πεποιθότων, στερέωσον Κύριε τὴν Ἐκκλησίαν, ἢν ἐκτήσω τῷ τιμίῳ σου αἵματι.
Ὁ πρωτότοκος, ἐκ τοῦ Πατρὸς πρὸ αἰώνων, Πρωτότοκος νήπιος Κόρης ἀφθόρου, τῷ Ἀδὰμ χεῖρα προτείνων ἐπέφανε.
Νηπιόφρονα, τὸν γεγονότα ἀπάτῃ, Πρωτόπλαστον ἔμπαλιν ἐπανορθώσων, Θεὸς Λόγος, νηπιάσας ἐπέφανε.
Γῆς ἀπόγονον, παλινδρομήσασαν ταύτῃ, Θεότητος σύμμορφον φύσιν ὁ Πλάστης, ὡς ἀτρέπτως νηπιάσας ἀνέδειξε.
Κάθισμα, Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Ἐν τῷ ὄρει τῷ Σινᾷ πάλαι κατεῖδε Μωϋσῆς, τὰ ὀπίσθια Θεοῦ καὶ ἀμυδρῶς θείας φωνῆς, κατηξιώθη ἐν γνόφῳ τε καὶ θυέλλῃ· νῦν δὲ Συμεών, τὸν σαρκωθέντα Θεόν, ἀτρέπτως δι' ἡμᾶς, ἐνηγκαλίσατο· καὶ γεγηθὼς ἠπείγετο τῶν τῇδε, πρὸς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον· διὸ ἐβόα· Νῦν ἀπολύεις, τὸν δοῦλόν σου Δέσποτα.

ᾨδὴ γ'. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους Θεοτόκε.
Λαλήσας εἰς ὕψος βλασφημίαν, τῆς Δύσεως δράκων ὁ δεινός, τοῖς λόγοις σου πεφίμωται, φωστὴρ θεοειδέστατε· διὸ καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι, ἀξιοχρέως τιμῶμέν σε.

Νεκροῦται αἱρέσεως ὁ ὄφις, τοῖς λόγοις σου Πάτερ τοῖς σοφοῖς, ὡς λίθος προσβαλλόμενος καὶ κάραν συντριβόμενος· διόπερ Ἐκκλησία τε, ἀξιοχρέως γεραίρει σε.
Γραφῶν παραστάσεσι γενναίαις, τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος σοφέ, κοινὴν εἶναι ἀπέδειξας, καὶ Πνεῦμα ὀνομάζεσθαι, τὴν τούτου δὲ ὑπόστασιν, ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορεύεσθαι.
Θεοτοκίον.
Ἀνάρχου Γεννήτορος ὁ Λόγος, ὁ πάσης ἀνώτερος ἀρχῆς, ἀρχὴν νῦν σωματούμενος, ἐκ σοῦ Ἁγνὴ ἐδέξατο, καὶ ὑπὸ χρόνον γέγονεν, ὁ χρόνων πάντων ὑπέρτερος.

ᾨδὴ ς'. Τὴν θείαν ταύτην.
Τὸν μέγαν ᾄσωμεν Φώτιον, τὴν σάλπιγγα τρανῶς τὴν κηρύξασαν, τοΰ θείου Πνεύματος, ἐκ τοῦ Πατρὸς τὴν ἐκπόρευσιν, ὡς τῆς βροντῆς ὁ γόνος, ἐθεολογησεν.
Ἐρράγη ἅπαν τὸ φρύαγμα, σοῖς λόγοις Ἱερώτατε Φώτιε, τὸ τῆς αἱρέσεως· διὸ πιστῶν ἡ ὁμήγυρις, λαμπροτελῶς τιμᾷ σου, τὴν μνήμην Ἅγιε.
Σκιρτᾷ καὶ πᾶσα εὐφραίνεται, ὁμήγυρις πιστῶν ἡ ὀρθόδοξος, πάντιμε Φώτιε, τοΰ Γρηγορίου ὁρῶσά σε, καὶ Χρυσοστόμου ὄντως, σεπτὸν διάδοχον.
Θεοτοκίον.
Ὑμνῶ σου Κόρη τὴν σύλληψιν, ὑμνῶ σου τὴν ἀπόρρητον γέννησιν, ὑμνῶ τὴν σκέπην σου, βλάβης δι' ἧς πάσης ῥύομαι, ὁ πρὸς τὴν σὴν γαλήνην, κατεπειγόμενος.


Προκείμενον. Ἦχος α . [Ψαλμὸς μη΄ 48] Στίχος: Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν
Στίχος: Ἀκούσατε ταῦτα, πάντα τὰ ἔθνη.
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου
Κεφ. 7: 26-28, 8: 1-2
Ἀδελφοί, τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, ὃς οὐκ ἔχει καθ' ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ
τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ• τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. Ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν
νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον. Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τῶν Ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὒκ ἄνθρωπος.
Ἀλληλούϊα [γ]. Ἦχος β’ [Ψαλμὸς 36].
Στίχ. Στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν.
Στίχ. Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ.
Εἰς τὴν Λειτουργίαν
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην.
Κεφ. 10: 9-16
Εἶπεν ὁ Κύριος• Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα• δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται• καὶ εἰσελεύσεται, καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. Ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται, εἰμὴ ἵνα κλέψῃ, καὶ θύσῃ, καὶ ἀπολέσῃ• ἐγὼ ἦλθον, ἵνα ζωὴν ἔχωσι, καὶ
περισσὸν ἔχωσιν. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός• ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων.
Ὁ μισθωτὸς δέ, καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον, καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει• καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτά, καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός
ἐστι, καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμά, καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν. Καθὼς γινώσκει με ὁ Πατήρ, κἀγὼ γινώσκω τὸν Πατέρα καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν
προβάτων. Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης• κἀκεῖνα με δεῖ ἀγαγεῖν καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι• καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιοι. Ἀλληλούϊα.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ὁ λαμπρότατος τῆς Χριστοῦ, Ἐκκλησίας μύστης, Ὀρθοδόξων προασπιστής, κακοδόξων μάστιξ, Ἱεραρχίας κλέος, ὁ μέγας θεοφάντωρ, Φώτιε Ἅγιε.